Aku mesthi mikir manawa wong-wong sing bisa nulis literatur bocah sing apik (ora ana gandhengane karo «bocah lan kanca anyar, boneka boneka kasebut, metu menyang alas kanggo golek kanca anyar kanggo pandi ...), tanpa mangu-mangu dheweke minangka panulis hebat laten kanggo kabeh jinis pamaca. Mung wae, diwiwiti kanthi nyoba ngakses jiwa bocah sing luwih memperkaya minangka panganggit.
Lan ya, iki kasus penulis sing dakkirim ing kene: Don David kasar, panulis luar biasa sing pengalaman pungkasane ngluwihi sastra kanthi variasi tragedi (Mesthi sampeyan bisa maca surat kanggo putra sing ilang, Uri Grossman). Nanging, Nanging, terus dikhususake kanggo perdamaian pribadi ing istilah sosial lan sastra.
Dudu dheweke minangka penulis pitulung mandhiri. Babagan Grossman yaiku literatur sing sederhana lan luar biasa. David nyawang jurang pribadi sing ana ing saben manungsa, nanging ana gegayuhan pangarep-arep melankolik kanthi irama musik biola, kaya Milan kundera Versi Israel, kanthi beban fatalisme historis tanpa wates sing dibutuhake.
3 Novel sing Disaranake dening David Grossman
Kabaret Gedhe
Salah sawijining monolog novel sing paling kaget. Soliloquy batin pungkasane nggawe tembung terbuka. Antarane pamirsa gelap ing bar ing Kaisarea kuno, antarane Tel Aviv lan Haifa, aktor ... utawa bisa uga ana sisa-sisa wong sing tekad ngandhani, kanggo menehi kesaksian babagan urip. Nanging ora kabeh wong sing ngrungokake iku wong liyo.
Dovale, aktor kasebut, wis ngatur supaya kanca lawas teka ing acara kasebut. Dovale, utawa apa sing isih ditinggalake nganggo sandhangan sing meh ora bisa nahan balung, gampang banget. Dheweke minangka histrion sing nggumunake sing narik lan narik kawigaten para pamirsa ing antarane welasane penampilane lan kasunyatane pesen sing mbebayani ing tengah interpretasi sing gedhe banget. Nanging sing paling kaget yaiku kanca tamu sing wis lawas.
Dheweke saiki dadi pensiun sepi saka yudikatif, ndeleng sawetara wektu karo Dovale, nalika dheweke bisa kekancan. Lan kabaret pungkasane njupuk, ing antarane omben-omben, piwulang babagan kamanungsan, minangka bebener sing nyengsarakke nanging sing penting kanggo manungsa lan supaya bisa dadi bagean ing jagad iki.
Semalat
Shaul minangka bojo sing cemburu sing curiga karo garwane lan gelem nindakake apa wae kanggo nemokake dheweke kanthi setya. Petunjuk nambah rasa curiga lan sing maca wis krasa suda, dheweke malah bisa uga nganggep rumangsa kalah karo Shaul sing ditipu.
Bebarengan karo dheweke, kita nunggang mobil kanggo nemokake kesalahan pungkasan ing perkawinan. Mung, ing negara bagean tartamtu, Shaul kudu digawa menyang papan sing dheweke arep golek garwane karo kekasih sing bakal diwenehake kaya sing durung nate ditindakake. Perjalanan rampung lungguh ing mburi. Ing rodha iku mbakyune.
Wengi iku peteng lan peteng mbantu ngrembug obrolan sing komplik ing endi loro jiwa kasebut mbukak sandhangan jinis infidelity liyane, sing nuduhake manawa awake dhewe sejatine, sing nuduhake rasa wedi lan obsesi, sing pungkasane bisa ngrubah lingkungane kasunyatan kanggo nggayuh motif katresnan sejatine, kurang tresna lan butuh urip bebarengan. Crita unik babagan katresnan, luwih saka "katresnan". Perspektif unik babagan apa sing pungkasane ndadekake kita obah.
Ngluwihi wektu
Bisa uga karya penulis sing paling liris. Salah sawijining novel sing digawe saka inspirasi lan ditarik adhedhasar jejak sing ngluwihi plot utawa plot sing apik.
Amarga sejarah kapitunan ing latar mburi luwih angel dikarang tinimbang kronologis perasaan tanpa wates, sing nyebar sajrone urip kaya jubah ireng sing ora duwe pengarep-arep. Ing wektu sing sedhih kaya ngimpi banjur nyebar kanthi bathi sing nyenengake.
Motif gedhe ing novel iki, Uri, putra panganggit, yaiku sensasi pasir sing ilang ing antarane tangan bapak lan ibu, pasir jam sing ora bakal mandheg nyebar ing pirang-pirang biji melankolis. kasebar ing saindenging jagad lan wektu.
