Тој филм… 12 мајмуни… со Брус Вилис посета на она што остана од светот по катастрофата. Чудната интеграција на дивината и цивилизацијата како светови кои коегзистираат во паралелни универзуми.
Кај 12 мајмуни животните се појавија како слободно шетаат низ пустите градови, претворени во рај за други видови освен луѓето. Овде не оди до таа крајност, но пристапот, мешавината, е вознемирувачки како временските рамнини да се преклопиле за да станат свесни за вознемирувачките разлики. Помеѓу Земјата што би можела да биде и што конечно направивме од неа.
И сега стапнување на поцврсто тло, враќање на опипливите реалности..., да ја разгледаме зоната на исклучување во Чернобил. Онаму каде што животните исто така ги обновуваат ненаселените простори со минимум безбедност за нашата цивилизација. Парадоксите од двете страни на животот сфатени многу поинаку од призмата на она што е човечко и за сè друго.
Помеѓу фикцијата и реалноста. Тоа е идејата на оваа серија да покаже колку од сегашните промени одговараат на она што е антропоцентрично, а колку е едноставно материјалниот развој на еволутивните теории. Еволуцијата на која едноставно можеме да се восхитуваме како адаптација не турка сите, луѓето и животните.
Тежок соживот во моментов. Брак на погодност каде што завршува злоупотреба, искористување на ресурсите... А сепак тој крик на надеж се претвори во аудиовизуелен сјај.
Гласот на Кејт Бланшет служи како водич во оригиналната верзија. Подобро да го оставите вака за да уживате во голем дел од магијата на серијата. Затоа што не е секогаш неопходно да се разбере сè. И дури и без познавање англиски, идеите се разбираат со свиткување на гласот, со паузи и кревање на тонот. Музиката, како и секогаш, го стимулира пристапот кон концептите кои се граничат со духовното. Долгоочекуваното обединување со природата како нејзини членови, а не како нејзини невнимателни експлоататори.
Целиот документарец, во неговиот строго сериски дел за снимање, е визуелна виргерија без отпад. Слики украдени од денешниот свет, од планета која можеби пропаѓа или едноставно одвојува време за повторно да се роди. Поентата е да се укаже на совеста, можеби не толку за да се спаси Земјата, туку да се земе предвид привилегијата што ја имавме да го окупираме овој магичен простор. Без разлика дали тоа е дело на Бог или целосна случајност.
ДОСТАПНИ ТУКА: