Piedad Bonnett දැනටමත් කීර්තිමත් ප්‍රවීණයෙකි ලෝරා රෙස්ට්‍රෙපෝ, හිස්පැනික් සාහිත්‍යයේ පළමු විශාලත්වයේ කොලොම්බියානු කථිකයන් විශාල ප්‍රමාණයක් විසිනි. මන්ද ඔහුගේ අවදියේදී අපට හමු වන බැවිනි පිලාර් ක්වින්ටනා හෝ පුදුමය සාරා ජරමිලෝ. සෑම අවස්ථාවකදීම ඔවුන් ප්‍රභේද ඉක්මවා යන සුප්‍රසිද්ධ කථිකයන් වේ. කොලොම්බියාවේ කාන්තා සාහිත්යය ශෛලියට සහ එහි සෞන්දර්යාත්මක දීප්තියට අදාළ වේ. වඩාත් ජනප්‍රිය ආඛ්‍යාන ප්‍රවණතාවල සඵලතාවය පිළිබඳ කලාත්මක හා මානවවාදී පසුබිම බොහෝ සෙයින් වැඩිදියුණු කරන සාහිත්යය, කතා වස්තුව ක්‍රියාව බවට පරිවර්තනය කිරීම අවසන් කරයි.
Piedad Bonnett සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, ආඛ්‍යානය, කාව්‍යය සහ රංග කලාව අතර වෙනස් වන සාහිත්‍ය පසුබිමක් ඇති, අපට චරිත රසවත් දෙබස්වලින් හෝ ස්වකීය වචනවලින් ප්‍රකාශ කරන වගු වන අවස්ථා පිළිබඳ පාපොච්චාරණයන් වන නවකතා රස විඳිය හැකිය.
Piedad Bonett විසින් නිර්දේශිත හොඳම පොත් 3
නමක් නැති දේ
සමහර විට භූතයන් දුරු කිරීම, උපසිරැසි කිරීම, කළු-සුදු ඔරොත්තු දීමේ හැකියාව අවශ්‍ය වේ. සර්ජියෝ ඩෙල් මොලිනෝ විසින් රචිත "ද වයලට් හෝරාව" හි නොපැමිණීමේ නරකම අවස්ථාව මම ඒ අවස්ථාවේ සොයා ගතිමි. මෙහිදී Piedad එකම අලාභය ආමන්ත්‍රණය කරයි, කෙසේ වෙතත්, සෑම විටම වෙනස් වේ, ඊටත් වඩා සමුගැනීම කලින් ස්ථාපිත පිටපතෙන් පිටත දර්ශනයෙන් පිටවීමක් නම්.
සාහිත්‍යයට කොපමණ දුරක් යා හැකිද? ඇගේ පුත් ඩැනියෙල්ගේ ජීවිතය හා මරණය වෙනුවෙන් කැප වූ මෙම පොතෙහි, Piedad Bonnett පැවැත්මේ වඩාත්ම ආන්තික ස්ථාන වෙත වචන වලින් ළඟා වේ.
ඔහුගේ බැල්මේ බුද්ධියේ වියලි බව සහ අතිශය තීව්‍ර හැඟීම් ස්පන්දනය සහජීවනය වන්නා සේම ස්වභාවිකත්වය සහ අපූර්වත්වය මෙම පොතේ පිටු තුළ එකසේ පවතී. පිළිතුරු සෙවීම ප්‍රශ්න ඇසීමේ ක්‍රමයක් පමණි. එය මරණයෙන් ඔබ්බට ඔබේ දරුවා රැකබලා ගැනීම දිගටම කරගෙන යාමට මාර්ගයකි. ශ්රේෂ්ඨ සාහිත්යය පෞද්ගලික ඉතිහාසය සාමූහික මානව අත්දැකීමක් බවට පත් කරයි. ඕනෑම ජීවිතයක බිඳෙනසුලු බව සහ දිගටම ජීවත් වීමේ අවශ්‍යතාවය ගැන මෙම පොත කතා කරන්නේ එබැවිනි.
මේ කෑලි වලට මොනවා කරන්නද
Joaquín Sabina දැනටමත් පවසා ඇත්තේ ආදරය යනු අන්ධ පුද්ගලයින් දෙදෙනෙකු එකිනෙකාට රිදවීමට ක්‍රීඩා කරන ක්‍රීඩාව බවයි. ඊටත් වඩා වසර ගණනාවක් ගෙවී යන විට, අමතක වීමේ අතරමං වූ ඇතැම් ප්‍රේමයන් පිළිබඳ සරල මෙනෙහි කිරීම මත අපට ඕනෑම අදහසක් එක් කළ හැකිය.
හැට හතර හැවිරිදි එමිලියා තම මුළුතැන්ගෙය නැවත සකස් කිරීමට මුහුණ දෙයි. ඇගේ ස්වාමිපුරුෂයා තනිවම තීරණය කර ඇති අතර ඇගේ පොත් සමඟ නිශ්ශබ්දව සිටීමට කැමති ඇයට විරුද්ධ විය නොහැකි බවක් දැනේ. බොනට් මෙම එදිනෙදා සහ පෙනෙන පරිදි අශෝභන කාරණයෙන් ආරම්භ කරන්නේ සන්සුන් හා භයානක අතෘප්තිය සහ විවිධ ආකාරයේ අපයෝජනයන් සහ නිශ්ශබ්දතාවයන් විසින් කොන් කරන ලද කාන්තාවන්ගේ ප්‍රතිමූර්තියක් ගොඩනැගීම සඳහා ය. කාලයාගේ ඇවෑමෙන්, එහි සමුච්චය වීම සහ එහි බර, වංශවත්කම සහ මහලු විය (අපගේ සහ අන් අයගේ) සහ අප අවට සිටින අයව සැබවින්ම දැන ගැනීමේ නොහැකියාව මෙම නවකතාව විනිවිද යන්නේ අපට බොහෝ විට, අපට අවශ්‍ය නැති තැන බැලීමට බල කිරීමටයි. බලන්න: අපි ඇත්තටම සිටින බවට.
අලංකාරයේ කීර්තිය
තෑග්ග, වාසනාව, සියල්ලට පසු තරුව. එහි ඕනෑම ප්‍රකාශනයක කරුණාව. නො වඩන ලද නමුත් නැති වී යන අංග ද ඇත. එය කාලය පිළිබඳ ප්රශ්නයක් පමණි. පළිගැනීම සඳහා බලා සිටින කාලය පමණක් අවාසනාවන්තම වේ. දිගු කාලීනව ජයග්‍රාහකයන් වන "අඩු වාසනාවන්ත" බේරා ගත හැක්කේ පරිකල්පනය සහ නිර්මාණශීලීත්වයට පමණි.
කතුවරයාට අනුව "ව්‍යාජ ස්වයං චරිතාපදානයක්" මෙම සංවේදී කතාවේ, සුන්දරත්වය පිළිබඳ විශාල අගයක් ඇති සමාජයක ඉපදුණු ගැහැණු ළමයෙකු තමා කැත ලෙස සලකන බව සොයා ගනී. ආගම, අසනීප, ආදරය සහ මරණය සමහර විට ඇය සිතුවාට වඩා කටුක යථාර්ථයකින් මතු වන අතර, ප්‍රධාන චරිතය මෙම මුල් සංජානනය ජය ගැනීමට සමත් වන්නේ වචනවල දිරිගැන්වීම් සහ සහජ සහ පරිකල්පනීය කැරැල්ලකට ස්තුති වන්නටය.
මට ආදරය ලැබීමට නුසුදුසු වූයේ කුමක්ද? මට මුලින්ම හිතුනේ කණ්නාඩියෙන් මා දෙස බැලීමයි. මා දුටු දෙය හොඳින් හුරුපුරුදු ය: සාමාන්‍ය ගැහැණු ළමයෙක්, පැතලි නාසයක් සහ ඉතා පුළුල් නළලක් ඇත. මම නැවත බිංදුවට යාමේ අභ්‍යාසය, මගේ දැනුම හදා ගැනීම කළා පිරිසිදු ස්ලයිට්, Descartes දේශනා කළ පරිදි, මාව නොසලකා හැරීම. මට ඒක ලේසි වුණේ නැහැ. එවිට මම මා ගැන අවබෝධ කර ගැනීමට උත්සාහ කළෙමි. සටන් වලදී මගේ සහෝදරයන්ගේ නාමවලට අනුව: ඔව්, ඇය චූටි, ඔව්, ඇය මහතයි. මගේ මුඛය කුඩා හදවතක් විය, මගේ දෑස් ආලෝකමත් පෙති යුගලයක් විය. ඔව්, ඇය කැතයි.
ළමා වියේ භීෂණය, දැඩි අධ්‍යාපනය, ඉගෙනීමේ ක්‍රියාවලිය, සාහිත්‍යයේ පෙනුම, ශරීරයේ පරිවර්තනය, පවුලෙන් පිටව යාම සහ ආදරයේ පසුබෑම මෙම කතාවේ ප්‍රධාන චරිතය සංවේදී හා අවංක ආඩම්බරයෙන් විස්තර කරයි. මෙය හාස්‍යයෙන් පිරුණු නවකතාවක් වන අතර අපේ කාලයේ කැපී පෙනෙන කොලොම්බියානු ලේඛකයෙකුගේ ගද්‍යයේ නිර්දෝෂී ගීත රචනා ලක්ෂණයකි.
