واقعي؟ جارج ڪلوني جون 3 بهترين فلمون

مان هن فلم کي حيران ڪري ڇڏيو هو ۽ مون کي هڪ سينڊرا بلڪ طرفان فتح ڪيو ويو هو، جيڪو خلاء جي وچ ۾ هڪ اڪيلو عورت جي ڪردار کي وڌيڪ ويجهو بنائڻ لاءِ ناپاڪ ڪردارن جي اداڪارا ٿيڻ کان روڪيو. ڪجهه، خاص طور تي ان بيوقوف نقطي جي ڪري، جيڪو ڇوڪري سان گڏ هڪ سلسلو آهي، اسان جي آسمان جي مٿان ان ٿڌي ۽ اونداهي دنيا جي احساسن کي وڌيڪ ويجهو ڪيو.

ان ۾ ڪو شڪ ناهي ته ڪلوني ۽ بلڪ ڪنگائي ڪندڙ جوڙو جيڪو پنهنجي خلائي سوٽ ۾ ڊانسرز وانگر محسوس ڪري ٿو، ستارن جي وچ ۾ پنهنجو آخري رقص انجام ڏئي ٿو. ۽ هيءَ فلم، ان حد تائين لطف اندوز ٿيڻ لاءِ ٺهيل آهي، جيئن سڀ کان وڌيڪ خوبصورت سيٽنگن جي سامهون پريشاني کي محسوس ڪندي، ان جا 90 منٽ جلدي گذري وڃن ٿا.

Porque no transcurren tantas cosas mientras los dos protagonistas tratan de salvar su pellejo desde el accidente, pero ambos consiguen transmitirnos a cada momento, también entre flashbacks y algún delirio. Los detalle técnicos que podrían devolverlos a la Tierra sanos y salvos son en gran medida aspectos superfluos. Porque solo el azar parece capaz de que algo salga bien. Y por momentos la peli es deliciosa trascendencia en mitad de un silencio y un frío que puede conducir a los protagonistas a una muerte dulce, mecidos por la nada, acariciados por esa gravedad cero que nos aleja de todos los ruidos del cuerpo.

پنهنجي جهاز جي ٻاهران هڪ سيٽلائيٽ جي مرمت ڪرڻ دوران، ٻن خلابازن کي هڪ سنگين حادثو پيش آيو ۽ خلا ۾ رهجي ويا. اهي آهن ڊاڪٽر ريان اسٽون، پنهنجي پهرين خلائي مشن تي هڪ شاندار انجنيئر، ۽ تجربيڪار خلاباز Matt Kowalsky. غير ملڪي مشن معمولي لڳي رهيو هو، پر خلائي ملبي جو مينهن انهن تائين پهچي ٿو ۽ آفت جو حملو: سيٽلائيٽ ۽ جهاز جو حصو تباهه ٿي ويو، ريان ۽ ميٽ مڪمل طور تي اڪيلو ڇڏي، جتان اهي هر طريقي سان ڪوشش ڪندا ته واپسي جو حل ڳولڻ لاء. ڌرتيءَ ڏانهن.

اڌ رات جو آسمان