3 najlepsze książki Benjamín Prado

Publicysta, pisarz, kronikarz, narrator, biograf, poeta, autor tekstów muzycznych i eseista. Wszystko, czego się podejmujesz Benjamín Prado wydziela coś w rodzaju epickiego odcienia od codzienności. Jego opanowanie języka i jego symbolicznych zasobów w celu pokazania anegdoty i prostoty, po prostu przekształca i podnosi najbardziej elementarny opis lub ten szczegół, który umyka przeciętnemu obserwatorowi.

Oczywiście na tym polega jakość dobrego gawędziarza… W wykładzie pisarza słyszałem, jak mówił, że pisarze to rzadkie typy, nie pamiętające, gdzie zostawili klucze, ale bardzo zdolni do zagłębienia się w szczegóły, gdzie motywacja kończy się odbiciem ostatniej sceny w tej wielkiej powieści, jaką jest życie.

Benjamín Prado Jest jeszcze jednym z tej uprzywilejowanej grupy pisarzy, którzy wiedzą, jak zawsze znajdować nowe skupienia uwagi, aby wysublimować rzeczywistość, która w przeciwnym razie zamieniłaby się w morze rutyny.

W doskonałej komunii pomiędzy najpopularniejszym językiem i najodpowiedniejszą metaforą, Benjamín upiększa formę i usprawnia treść. Prawdopodobnie ta umiejętność prowadzi go przez jego szczególną karierę literacką, która teraz zajmuje się fikcją, ale także przygląda się historii biograficznej (pamiętam na przykład przypadek „Nawet prawda«, Napisany wspólnie z samym Joaquínem Sabiną).

Bez wątpienia wirtuoz naszych czasów, którego każdy może i powinien czytać, by rozkoszować się literaturą z królewskim przybraniem ulicznego życia.

3 najlepsze polecane książki z Benjamín Prado

Rachunek

Nie zaszkodzi przypomnieć sobie, w co się wpakowaliśmy podczas ostatniego kryzysu gospodarczego, mimo że powtarzanie błędów jest nieodłącznym elementem krótkoterminowej polityki, takiej jak ta, którą mamy przed sobą.

Rzecz w tym, że w tej powieści, w której Juan Urbano (alter ego autora) podejmuje się zadania napisania życia i twórczości Martína Duque, jest to ćwiczenie pomiędzy odkupieniem grzechów a egocentryzmem.

Cóż, prawda jest taka, że ​​pan Duque reprezentuje chciwość, która prowadzi nas do każdego z kryzysów, którymi żywi się liberalizm. Juan Urbano bada postać, próbując dostosować prawdę do literatury przynajmniej protekcjonalnej z jego życiem i twórczością ...

Dzięki dociekaniom profesora Juana Urbano mamy do czynienia z głębokimi refleksjami, nieuniknionymi, gdy siła prostego i urzekającego języka autora zawsze chlapie czytelnika.

Ta powieść jest niewyczerpanym źródłem krytyki naszych czasów, z magnetycznymi kalamburami, z frazami, które wychwalają szczegóły największych sprzeczności, które podtrzymują tak wiele aspektów naszego społeczeństwa.

Trzydzieści nazwisk

Ponownie Juan Urbano to pojedyncza postać z Benjamín Prado, alter ego, które służyło jako dziennikarz w lokalnych felietonach gazety El País i które później wznowiło nowe, pełniejsze życie w fikcyjnej narracji autora.

Rzecz w tym, że Juan Urbano, na pół etatu profesor literatury, powraca do Los trzydziestu nazwisk, który dzięki zawsze sugestywnym propozycjom narracyjnym autora, jak superbohater naszych czasów, potrafi pogodzić swoją pracę nauczycielską z wtargnięciami między detektywami. i literacki.

Poprzednie przygody Juana Urbano to: Źli ludzie, którzy chodzą, Operacja Gladio i Korekta kont, trzy historie, które przedstawiają Juana w społecznych i politycznych specyfikach naszych czasów w Hiszpanii.

Z tej okazji, dzięki uznanemu już prestiżowi naukowca, zostaje zatrudniony do zbadania nieślubnej gałęzi rodu potężnej rodziny. Początkowe odrzucenie nieślubnych dzieci może wzbudzić ciekawość prawowitych potomków długo później.

Co się stanie z pozamałżeńską córką pradziadka? Część rodziny, najbardziej ludzka i ciekawa, próbuje zlokalizować zagubioną gałąź drzewa genealogicznego.

Podczas gdy druga partia, bardziej praktyczna i mało przywiązana do ekscentrycznych zjazdów, które mogą prowadzić tylko do walk ojcowskich, jest radykalnie przeciwna. Problem polega na tym, że ostatecznie poszukiwania nie mają na celu jedynie ewentualnego ponownego połączenia ciekawskich z człowiekiem.

W historii, która wiąże się z tym pradziadkiem i jego wpadką seksualną, zagłębiamy się w korzenie tradycyjnych rodzin, wychowanych w podejrzanych interesach z przeszłości, w których kolonializm usprawiedliwiał wszystko, nawet największą niesprawiedliwość...

Źli ludzie, którzy chodzą

W tej powieści autor dotyka jednego z najbardziej złowrogich i nieludzkich epizodów w naszej najnowszej historii. I zobaczcie, że wojna i dyktatura są wystarczająco alienujące dla naszej zbiorowej pamięci.

Ale zawsze są szczegóły, które pokazują najgorsze z najgorszych. Poprzez postać nauczyciela, który bada pisarza, przyglądamy się okrutnemu światu kradzieży dzieci, która wydarzyła się w naszym kraju w czasie wojny i dyktatury i która osiągnęła liczbę 30.000 tysięcy przypadków!

Te napady można zrozumieć jedynie w podłym społeczeństwie, w ramach którego mroczne postacie, także o nieskazitelnej obecności publicznej, ustanowią złowrogie kanały, za pomocą których opróżniają brzuchy i plany życiowe…