Rozpoczęcie pisania opowiadania pod pretekstem dożywocia za plecami musi wiązać się z dziwnym uczuciem. Curtis Dawkins, przyznający się do morderstwa, nie napisałby tej książki dla nikogo, nie szukałby sławy i chwały, bo wie, że nigdy nie opuści murów więzienia, w którym jest osadzony.
Po drugiej stronie murów jest ciekawość, kontrowersje... Od Kennetha Bowmana, brata Thomasa, ofiary Curtisa, który uważa, że facet, który powinien zostać skazany na śmierć, nigdy nie powinien był publikować książki, po wielu innych cenionych przez nich pisarzy w opowieściach literatura skrajna kogoś oddzielonego od społeczeństwa.
W głębi duszy nie sądzę, że chodzi tu o odpokutowanie za grzechy czy wybaczenie winy. Curtis Dawkins chciał napisać o doświadczeniach więziennych, a wydawca pomyślał, że może go zainteresować perspektywa narracyjna kogoś, kto już nigdy nie będzie żył na wolności. Jego przypadek, tej fatalnej nocy, w której postanowił zabić, jest jedynie cieniem, o którym mowa w napisach końcowych. W dniu, w którym zabił, był pod wpływem narkotyków, ale nigdy nie chciał ukrywać się za ograniczeniem swojego sumienia. Zrobił to i musi to znosić pozbawiony wolnego życia. Krótko przed pozbawieniem życia Thomasa Curtis był ze swoimi dziećmi na meczu baseballowym, jakby nic się nie wydarzyło. Potem zapalił crack i jego dusza schroniła się w najciemniejszych jego zakamarkach.
Wsadzenie Curtisa do więzienia było całkowicie sprawiedliwe. Ale nie ma powodu potępiać duszy. Wewnętrznie najgorszy wyrok każdy może ponieść sam. A tam, na forum wewnętrznym, nie ma już nadziei na odkupienie z upływem czasu. W ten sposób idea wszelkiej wolności staje się odległym marzeniem, które piętnuje każde nowe przebudzenie i które w przypadku tej książki wymyka się pomiędzy każdą z historii. Postacie takie jak więzień 573543 czy chłopiec, który marzył za dużo, stają się snami duszy, która nie chciałaby poddać się ciemności tej akcji...
Wśród bardziej rutynowych aspektów więzienia, z jego szczególną organizacją, a także korzystając z okazji do wyjaśnienia bardzo szczególnych pojęć, takich jak upływ czasu i poczucie zamknięcia jako rodzaj żywej śmierci, Curtis Dawkins przedstawia także obskurne obrazy: kwaśne przejście między fikcją a rzeczywistością, rodzaj syndromu więźnia, który zamienia się w zamęt, niespełnione marzenia i poczucie winy, które dopiero przekształciło się w urojeniową fantazję, może nadać sens i nadzieję życiu za kratami.
Książkę Hotel Graybar, zbiór opowiadań skazanego Curtisa Dawkinsa, możesz teraz kupić tutaj:
1 komentarz na temat „Hotel Graybar autorstwa Curtisa Dawkinsa”