Suena paradójico, pero el Marks de nuestro tiempo es un economista. Me refiero al francés Thomas Piketty. En cierta forma que el paladín de un nuevo comunismo sea eso, un economista, parece una asunción de que el capitalismo ha llegado para quedarse disfrazándolo todo. Pero lo que no tiene por qué significar es que Piketty abogue por el actual consumismo desaforado. Porque el libertinaje del mal llamado liberalismo no tiene por qué ir siempre adosados a la concepción de lo capitalista.
W rzeczywistości zdrową ambicję ekonomiczną można rozumieć jako dodatek, konstrukt społeczeństw opiekuńczych i zachęta do rozwijania jakiejkolwiek działalności (nawet jako fakt różnicujący dla tego, kto ostatecznie na tym zarabia, jeśli chcesz). Czego nie można zrozumieć, to fakt, że podobnie jak w przypadku wszystkich horyzontów, zaleca się, aby ambicja miała szybką ścieżkę bez żadnych warunków.
Ponieważ stąd biorą się nierówności i stąd oszustwo, za pomocą którego możni ujarzmiają pośrednio, bez wysiłku i konfliktu tak wielu aspirujących do bogactwa ludzi, którzy w końcu konkurują w nierównych warunkach tylko dlatego, że nie dotarli, właśnie dlatego, nigdy za bogaty
Dlatego fajnie jest czytać Piketty'ego i mieć go tam jako głównego ekonomistę, aby zrozumieć, że nie wszyscy z jego gildii marzą o byciu doradcami Lehman Brothers lub dyżurnym funduszem Vulture. Bycie ekonomistą może również oznaczać poszukiwanie alternatyw dla nowej gospodarki, wolnej od semantyki pejoratywnych skrajności.
Top 3 polecanych książek Thomasa Piketty'ego
Ekonomia nierówności
Cierto es que Piketty no anda buscando el Nobel de la paz o del buen rollo, al menos. Sus inquietudes intelectuales se mueven hacia el equilibrio económico de manera casi científica. Que indudablemente todo apunte a la sostenibilidad y el bien común, por supuesto que también. De hecho, reconocer las desigualdades como la parte del equilibrio actual del mundo ya es una abierta intención por poner sobre la mesa la crudeza y hasta crueldad de los poderosos y el poco fuelle que una socialdemocracia tiene ya en el tablero de juego.
Wzrost nierówności generowany przez chciwy i niekontrolowany kapitalizm jest głównym tematem tej książki. Dlaczego grupa bogatych spadkobierców miałaby mieć dochody zamknięte dla tych, którzy mają tylko swoją siłę roboczą i talent?
Opierając się na monumentalnej i stale aktualizowanej bazie danych i dystansując się od tradycyjnych stanowisk zarówno prawicy, jak i lewicy, Piketty pokazuje, że nierówności nasiliły się w ciągu ostatnich trzech dekad z powodu różnych reform podatkowych, które złagodziły obciążenia podatkowe najbogatszych sektorów społeczeństwa.
Analizuje luki w przywłaszczaniu nadwyżki między kapitalistami a robotnikami, różnice historyczne i między krajami, specyfikę głębokich nierówności w świecie pracy oraz skutki różnych strategii redystrybucji. Głównym przesłaniem jest to, że poza abstrakcyjnymi zasadami sprawiedliwości społecznej konieczna jest lepsza redystrybucja, ponieważ nierówność jest przeszkodą w rozwoju krajów i społeczeństw.
W tym celu nie wystarczy spojrzeć na to, kto płaci lub jak umiarkowana lub ambitna jest polityka redystrybucyjna w jej zakresie: konieczne jest również rozważenie jej wpływu na system gospodarczy jako całość oraz przedyskutowanie zalet i wad każdej z nich. mierzyć.
Tym samym Piketty ocenia efektywność wydatków socjalnych na zdrowie i edukację, składki pracodawców i składki na ubezpieczenia społeczne, systemy emerytalne, ustalanie płacy minimalnej, rolę związków zawodowych, lukę płacową między menedżerami a pracownikami. Keynesowski impuls popytu. I rozwija się dzięki innowacyjnym pomysłom, aby zrozumieć, w jaki sposób powstają nierówności i wybrać najlepsze narzędzia do redystrybucji bogactwa.
Kapitał i ideologia
Ideologia zamiast idei, oto bez wątpienia pytanie. Ponieważ bardzo różni się wnoszenie wkładu i dodawanie pomysłów, aby projektować wszystkie pomysły w kierunku wspólnego, tendencyjnego, zainteresowanego wyobrażeń. Dzisiejsza ideologia śmierdzi, bo już dawno uległa interesom pod najbardziej nieoczekiwanym szantażem. Ale prawdą jest również, że wiele mówi się: „nic nowego pod słońcem”. I chodzi o to, że zmieniają się formy, ale nie cele. I Piketty robi to w tej książce jako dziecko odkrywające nagiego Imperatora ku oszołomieniu wszystkich, pochłoniętego oszustwem.
Thomas Piketty ha podido acceder a fuentes fiscales e históricas que diferentes gobiernos se negaban a ofrecer hasta ahora. A partir del estudio de estos datos inéditos, el autor propone una historia económica, social, intelectual y política de la desigualdad, desde las sociedades estamentales y esclavistas hasta las sociedades poscoloniales e hiper capitalistas modernas, pasando por las sociedades colonialistas, comunistas y socialdemócratas.
Niech żyje socjalizm!: Kroniki 2016-2020
Está el dicho aquel que anuncia que quien no fue comunista en la juventud no tiene corazón y quien sigue siendo comunista en la madurez no tiene cerebro… Luego también están grandes faros de la derecha más recalcitrante que apuntan a su salida de la ideología socialista de su juventud como del plan de rescate de una secta. Pero la evidencia es que la alternativa no nos está yendo nada bien. Básicamente, porque el capitalismo planteado actualmente propone que vivamos con recursos ilimitados en un crecimiento constante. Y ni hay recursos ilimitados ni se puede crecer sobre el abismo…
«Gdyby mi powiedzieli w 1990 r., że w 2020 r. wydam zbiór kronik pt. Niech żyje socjalizm! Pomyślałbym, że to kiepski żart. Należę do pokolenia, które nie zdążyło dać się uwieść komunizmowi i które dorastało w świadomości absolutnej klęski sowietyzmu” – mówi Thomas Piketty w niepublikowanej przedmowie do tego zbioru swoich felietonów publikowanych w Le Monde od września 2016 do lipca 2020.
W latach dziewięćdziesiątych był bardziej liberalny niż socjalistyczny, ale trzydzieści lat później uważa, że hiperkapitalizm zaszedł za daleko i że trzeba myśleć o przezwyciężeniu kapitalizmu w nowej formie socjalizmu partycypacyjnego i zdecentralizowanego, federalnego i demokratycznego, ekologicznego i feministycznego. .
Kolumny te, uzupełnione grafikami, tabelami i dodatkowymi tekstami autora, stanowiące syntezę myśli jednego z najważniejszych ekonomistów naszych czasów, odzwierciedlają, jak prawdziwa zmiana, „socjalizm partycypacyjny”, nastąpi dopiero wtedy, gdy obywatele odzyskują narzędzia, które pozwalają im organizować własne życie zbiorowe. Ponadto stanowią wyczerpujący przegląd wszystkich najważniejszych problemów gospodarczych, politycznych i społecznych ostatnich czasów, począwszy od funkcjonowania UE, brexitu, wzrostu nierówności, siły Chin i nowych osi światowej potęgi. ostatniego kryzysu zdrowotnego i gospodarczego spowodowanego pandemią koronawirusa.
