De thriller houdt van veel toevalligheden die verontrustende scenario's opleveren. Omdat we allemaal weten dat een agent of een onderzoeker over de middelen beschikt om het kwaad het hoofd te bieden en dag in dag uit een held te worden. De vraag is wanneer de personages uit het toeval naar de wilde kant van het leven kijken. Dat maak een wandeling op de wilde kant Wat zou Lou Reed zeggen...
En Finn houdt erg van dat straffende, slachtoffervriendelijke gedoe. Omdat hij zo weet dat hij de gewone sterfelijke lezers van het zwarte genre voor zich heeft gewonnen. Vreemde mensen die altijd op zoek zijn naar sinistere gebeurtenissen in de huid van anderen.
Dan is er nog de klassieke toets die AJ ​​Finn aan zijn eerste romans geeft. We kunnen er altijd een uitnodiging in vinden voor de deductie die typerend is voor de meest klassieke politiedetective. Iets dat zeer wordt gewaardeerd, zodat het niet alleen maar bloed is onder het excuus van plicht.
Zo slaagde de goede oude Finn er de eerste keer in om hard toe te slaan en zo zal hij de markt blijven opschudden terwijl hij nieuwe percelen vindt om ons aan te bieden..., op dit moment niet met de cadans van de bestsellers (misschien een wijze besluit om niet te worden verslonden door de redactie), maar op zijn minst zorgen voor de verrassingsfactor van de auteur die zich aan iets anders lijkt te hebben gewijd om indien mogelijk met grotere intensiteit terug te keren.
Meest aanbevolen romans van AJ Finn
De vrouw bij het raam
De kunst van het spannende verhaal wordt geboren uit een soort osmose tussen het personage en de omgeving. De goede thrillerschrijver beheerst dat vermogen om ons van de ene naar de andere kant van het membraan te leiden dat ons filtert vanuit het specifieke perspectief van de hoofdpersoon naar een dreigende, dreigende omgeving ..., waarin alles erop wijst dat er halverwege iets ernstigs gaat gebeuren tussen nieuwsgierigheid en angst.
In deze roman ontpopt AJ Finn zich als een groot thrillerschrijver. Een nieuwe naam om rekening mee te houden. Een jonge columnist voor belangrijke Amerikaanse kranten die, net als Joel Dicker, nieuwe registers van frisheid en originaliteit toevoegt aan een genre dat altijd nieuwe stemmen nodig heeft om psychologische spanning te herontdekken als een rijk entertainmentverhaal. (Wees voorzichtig, ik blijf erbij dat ‘entertainment’ niet pejoratief is. Don Quixote het was een van de eerste grote avonturenromans en dus entertainment, zonder verder te gaan).
Deze roman The Woman in the Window, waarvan de titel al een klassiek symbool van het genre oproept (het filmisch classicisme waartoe het in zekere zin zijn toevlucht neemt als geheel), nodigt ons uit om in hetzelfde huis in New York te wonen als Anna Fox. tussen haar vier muren en ook opgesloten in haar verleden, dat ze drinkt om te vergeten of om zich te proberen te herinneren in haar alcoholwaanzin. Totdat de Russells in zijn leven verschijnen...
Degene die een voorbeeldig gezin lijkt, bewoont toevallig het huis aan de overkant. Anna observeert ze met die nieuwsgierigheid van iemand die melancholiek over het geluk van anderen nadenkt. Tot het ideale vooruitzicht uit elkaar valt.
Anna ziet, of denkt dat ze heeft gezien (alcohol is geen goede vriend van de objectieve feiten waarover de autoriteit moet rapporteren) een bepaalde en sinistere familie-gebeurtenis. De Russells houden dan op een mooi beeld samen te stellen om een ​​absoluut donkere, afschuwelijke tint te krijgen.
Nu is Anna alleen. Het is te laat voor iemand om op haar te letten. Te laat om te ontsnappen uit haar eigen huis waar ze lang geleden gevangen zat. En wat nog erger is... Naar alle waarschijnlijkheid weten de Russells dat Anna iets heeft gezien.
Uitzoeken in hoeverre Anna's zwakte en isolement haar het perfecte slachtoffer kunnen maken of dat ze eindelijk uit haar opsluiting kan ontsnappen, haar geest kan ordenen en enig bewijs kan krijgen dat ze niet helemaal gek is, wordt de basis van een verstikkend, beklijvend verhaal. en absoluut prachtig leesvoer...
Het einde van het verhaal
Virtuositeit, uitmuntendheid... alle menselijke prestaties hebben dat doel dat de obsessie naar perfectie verlicht. In het doel van de crimineel, die als Gods aartsvijand speelt als wraak voor zijn reis door het tranendal, moet het uiteindelijke doel de som van de details zijn, het begin, het pad en het einde, alles in één, zodat het eindigt donderend, als een sinistere en huiveringwekkende melodie.
‘Over drie maanden ben ik dood. Kom mijn verhaal vertellen. Dit is de huiveringwekkende uitnodiging van Sebastian Trapp, de bekende mysterieschrijver, aan Nicky Hunter, de professor en deskundige criticus van zijn werk met wie hij een briefrelatie onderhoudt. Vanuit het landhuis van de auteur in San Francisco begint Nicky het verhaal van Trapps leven te ontrafelen onder het toeziend oog van zijn raadselachtige vrouw en oudste dochter.
Maar Sebastian Trapp is een mysterie op zichzelf. En misschien een moordenaar. Twintig jaar geleden verdwenen zijn eerste vrouw en tienerzoon; de zaak werd nooit opgelost. Speelt de meester van het mysterie een dodelijk spel? Als er een lichaam in de tuinvijver tevoorschijn komt, beseft iedereen dat het verleden niet begraven ligt, maar wacht.
