In aliquo puncto substiti existimare Quintin Tarantino directorem cruoris subgenre fuisse, aliquem potentem in industria cinematographici amasse eum.
Nec scio cur de eo cogitare desii. In fine diei agitur de sanguine et vi, si non libera, at parvo pretio. Sed irrumabo gratiam suam habet. In fine diei suam gratiam habet, nescio cur et quomodo, sed curet cruorem ad altaria cinematographica elevare.
Hoc etiam simile aliquid evenire debet Iulianus Herbert. Sub titulo Duc mihi caput Quintini Tarantini, auctor celeberrimum moderatorem cinematographicum invitat ad compositionem harum decem fabularum de asperis, de pravis, de psychologicis, de philias et de phobiae (etiam de Deo) et de causis. ad inveniendam claritatem in amentia et in optima composi- tione longissima umbrae.
Est aliquid exercitii in impossibili veraque malo. Et in vicem cognosce non esse in inculcando malum necessarium, sicut intra unumquemque incedere potest. Quisque in his fabulis ingenium nobis explicat, aut mansuetum esse malum, aut desinere vos morsus edendi.
Quia vero quid est malum? Probabile est unum quod vides in altero, dum tuum est monstrum quod te comitatur, brachium super humerum tuum, expectans te accedere ad illam zebram transeuntem ut tuis brachiis utaris, ac tandem usque ad mediam vestigii iacturam vetulam. ... Saxum et volvunt (scaena lepidissima unius illorum lyrici scaenae Tarentinae turbatissimae et turbatae).
Synopsis: Per has paginas pompas: rheda vendibilis memoriae personalium; Mexicanus bureaucratus, qui Mater Teresa Calcuttae in aeriportum Caroli de Gaulle Parisiis vomitus est; rimam notario convertit litterarium vestibulum Corydon; de Sancto Johanne Rulfo; a Lacanio et Anthropophago psychoanalyst; video artifex cuius opus gonzo pornographiae membranae cum feminis cum AIDS consistit; Deus ut nini; medicamentum idem cum Quintino Tarantino obsessum inveniendo et occidendo Quintino Tarantino.
Mutatae ethicae status omnes mundos incolunt. Sed contra id quod aliquis existimat, haec alteratio consistit in hoc quod ethica eorum est rigidior quam nostra; nec pulchrior nec benignior, sed truculentior.
Decem fabulae, quae hunc librum constituunt, vertigines sunt totales, universitates ut eccentrici sicut sunt perfecte logicae. A teneritate Angeli exterminii, violentia cachinni, transitorie tabe percussi. Acuta et vehemens prosa - ferox quasi fulmen lentum - Iulian Herbert nos admonet id quod "hominem experientiam" vocamus tantum strages caeporum, zonam caecam et contentionem quam elucidare non possumus.
Nunc emere potes librum, Adfer mihi caput Quintini Tarantini, volumen brevium historiarum a Juliano Herberto, hic: