Akwụkwọ 3 kacha mma nke Luis Mateo Díez

Ihe dị ka akwụkwọ iri ise na ihe niile enwetala onyinye nrite kachasị ukwuu (ya na elu nke Ihe nrite nke Cervantes 2023) dị ka ihe ngosi gọọmentị iji hụ na anyị na-ekwu maka ọnụọgụ na ịdị mma. Luis Mateo Diez bụ otu n'ime ndị na -akọ akụkọ ihe mere eme nke oge anyị, na -aba ụba dị ka Jose Maria Merino onye enwere ike ikwu na ọ na -edekọ ihe otu ọgbọ site n'ọgbọ na site n'ike okike enweghị mgbagha. Maka ha abụọ, o yighị ka ụjọ na -atụ peeji efu.

N'ịkọ akụkọ ọtụtụ na ọtụtụ akụkọ, Mateo Díez na -edozi chi niile na ozugbo o yiri ka mwepụta nke Kafkaesque ga -amalite ma ọ bụ ọbụna ndetu nke dystopian sayensị (composing a ìhè set imewe nke si elucubrate ke existentialist ụda), dị ka ma ọ bụrụ na ọ clings n'ụwa na telluric eziokwu nke costumbrismo na mmekọrịta chiri anya ebe o kere Celama concentrates otu ike. Akwụkwọ akụkọ, akụkọ, edemede na akụkọ ifo. Isi ihe bụ ide dị ka ihe nketa dị mkpa.

En onye na -ede akwụkwọ na -agba mbọ idebe akwụkwọ dịka ntọala siri ike Ọ na -adịkarị ka ọ dị ihe egwu ịtụrụ aka n'ọrụ ya kacha mma. Maka nke a, na emume a, karịa mgbe ọ bụla, ọ dị mkpa ịkọwapụta nke ahụ, nke nkwanye karịa mkpebi siri ike, dịka, ọzọkwa, ọ nweghị ike ịbụ ihe ọzọ.

Akwụkwọ 3 kachasị akwadoro nke Luis Mateo Díez dere

isi iyi nke afọ

En los mundos más grises, miserables y desprovistos de esperanza, entregarse a lo abominable es parte de la rutina hacia la supervivencia. Cultivar imaginación y color en ese erial es un ejercicio de esperanza que solo está a la altura de los últimos humanos. Esos que se empeñan, pese a todo, en seguir dotando a la noción de lo humano patrones morales tan extrañantes, entre lo decadente, como necesarios.

Corren los penosos años cincuenta en una ciudad de provincias sumida en la penuria y el olvido. Los integrantes de una peculiar Cofradía (más encaminada a lo etílico y a lo esotérico que a los rigores de la penitencia) inician una noche una disparatada aventura, dirigida al hallazgo de una mítica fuente de aguas virtuosas, de la que un día bebió, a lo que parece, un eximio canónigo de dilatada memoria.

La aventura de los cofrades marcará la línea simbólica a partir de la cual se abrirá una vía de escape del mundo estrecho y ramplón que les rodea. Y ese será, naturalmente, el tema sustancial de la novela: el enfrentamiento entre la vida real y la imaginaria, la lucha entre el disparate (teñido también de inocencia) y lo convencionalmente establecido por una sociedad sin imaginación.

El amo de la pista

Sin música, con las luces apagadas. El amo de una pista donde no suena nada ni nadie baila. El abismo es esa oscuridad que queda después de terminar la última canción, y donde nada se alcanza con manos ni con pies. Toda vida necesita una sintonía reconocible que nos haga movernos. En otro caso quedamos expuestas a sonidos monocordes como insanas obsesiones; a agudos que espantan y graves que subsumen la voluntad hasta el convencimiento de que nunca hubo música para uno. Solo los nuevos tonos de cualquier creencia reveladora.

Cantero es un joven desorientado y sin voluntad que no sabe qué hacer con su vida. Perdió a sus padres y ha sido expulsado de la casa de su tío, que se siente traicionado por él. Vive a la que salta y acaba a merced de Cirro Cobalto, un personaje que lo enreda de mala manera y lo mantendrá bajo sus órdenes con extrañas encomiendas. Otros dos misteriosos personajes, Denís y Lombardo, intervendrán en los acontecimientos que le llevarán a las más inesperadas situaciones, entre el riesgo y la irrealidad de lo que pudiera parecerse a una disparatada película.

El amo de la pista es una novela plena de ingenio e imaginación prodigiosa sobre la vulnerabilidad y la capacidad de manipulación de los seres humanos y la peligrosa fascinación de los mistificadores. Una fábula que puede inquietarnos, si pensamos en el mundo en el que estamos gobernados. En ella, Luis Mateo Díez se muestra de nuevo como uno de los creadores más originales de la literatura española actual.

El amo de la pista

Ntorobịa kristal

Nke mara mma na -emebi emebi. Ọ bụ maka ọdịnihu ụwa anyị na -agbanwe agbanwe. Ntorobịa n'onwe ya nwekwara echiche nke ịdị adị ya ka ọ na -adị ngwa ngwa. Ma eleghị anya ọ bụ ebe ahụ ka nnukwu nsogbu nke afọ mara mma na -amalite.

Todas las contradicciones se observan con el tiempo como lagunas, algo así como inconcreciones vividas entre hormonas pujantes y neuronas rabiosas de actividad. Hasta que una amarga lucidez nos devuelve a la idea de que no. Todo aquello de la juventud fue lo auténtico, lo completo, lo esencial.

Site na ntozu oke, Mina na -echeta oge ntorobịa ya dị ka a ga -asị na echefuru ya na fim ochie. Ha bụ ihe ncheta oge mgbe Mina na -enweghị ahụ iru ala na -arahụ onwe ya nyefere onwe ya n'inyere ndị ọzọ aka dị ka ụzọ isi were emezighị emezi ya. Ịchọ ka a hụ gị n'anya yiri ka ọ bụ ebumnuche ha. Dị ka a ga -asị na ọ kwụsịrị ịdị adị nke onwe ya, ọ ga -anwụ anwụ nke ọ na -agba mbọ ịpụ site na ibi ndụ nke ndị gbara ya gburugburu.

En Ntorobịa kristal Luis Mateo Díez na -enye olu akụkọ ahụ ka ọ bụrụ agwa nwanyị na -eme mkpọtụ na nke na -akpali akpali, onye na -agbagha n'etiti mgbagwoju anya nke mkpali na mmetụta ya, yana onye ndị ọzọ na -ahụ n'anya na ndị na -akpa ọchị bụ ndị njedebe nke ọbụbụenyi na ịhụnanya na -agbachapụ.

Narrador magistral, dotado de una capacidad extraordinaria para la evocación y un dominio del lenguaje en la mejor herencia de nuestros clásicos, Díez deslumbra en esta novela sobre la juventud, esa etapa de la vida en la que todo es posible, pero también frágil, como el cristal de una copa delicada que contuviera la esencia de lo que acabaremos siendo.

Akwụkwọ ndị ọzọ akwadoro nke Luis Mateo Díez

Ndị okenye dị n'akụkụ

Dị ka ihe na -adịghị mma maka akụkọ dị nro na nke jọgburu onwe ya banyere ntorobịa nke onye ode akwụkwọ kwuru na akwụkwọ akụkọ gara aga, akụkọ a na -ekwu na ọ bụ nkwekọrịta nkwekọrịta, ịbịaru nso na osisi ọzọ ebe ihe niile dị ndụ na uche na -eme ka egwu egwu, mgbe ụfọdụ anwansi ọgba aghara ya.

El Cavernal, ebe akwụkwọ akụkọ a na -eme, nwere ike ịdị ka ntọala nnabata nke jupụtara ndị agadi nwere ụdị dị iche iche nke ụmụnne nwanyị Clementine na -elekọta. Enwere ike iche na ọ bụ aerolith ewepụrụ na ụfọdụ stratospheric karịrị ebe afọ ma ọ bụ oge enweghị ihe jikọrọ ya na ndị bi na ya. Ma ọ bụ, n'ikpeazụ, nke oghere dị nso nke ga -esoro ndị agadi nwere ọgụgụ isi ma nwee mmụọ, ndị a tọọrọ.

N'ọnọdụ ọ bụla, ihe na -eme n'ọgba ahụ enweghị onye ga -agwọta ya na ihe niile na -agbakwunyere n'ụdị njem nzuzu na -ebu amụma. Akwụkwọ akụkọ nke na -akpọga anyị na ntọala ahụ nwere ike bụrụ ihe ọchị na, n'otu oge ahụ, ihe omimi na mgbagwoju anya.

Ihe onyonyo dị n'etiti onye na -ekwupụta okwu na onye na -enyefe onwe ya nke ejiri ede ya na nkata ya nwere ikuku hypnotic nke ihe omume na ihe odide siri ike ichefu, n'agbanyeghị na mmadụ ga -etinye ihe egwu nke ịbụ ndị na -agụ akwụkwọ enweghị ike ịgbachi n'ime ọgba, ahụmịhe nke na -enye nsogbu. dị egwu.

Osisi ifo

Ihe onyonyo aha ya dị ka ihe nkiri Tim Burton. Echiche efu nke ebum n'uche nke ebumnuche dị egwu na -ejedebe na -ebubata nkata ahụ na owuwe ihe ubi nke mkpụrụ osisi na -atọ ụtọ, dị iche iche mana site n'otu osisi ebe ịdị mkpụmkpụ nke akụkọ na -ejikọ na echiche ahụ siri ike na -enweghị njedebe nke akụkọ ahụ dị ka nnyefe na -adịghị agha agha. anyị na.

«Ịchịkọta akụkọ ndị m dere ma bipụta site n'ime ogologo njem kọmputa n'etiti 1973 na 2004 adịghịrị m mfe. Akụkọ na -apụ n'anya, akwụkwọ akụkọ na -ejikọkarị m, n'agbanyeghị na m ga -ekwupụtakwa ọnọdụ m nke onye na -emeghị ihe ọjọọ nke akụkọ ifo m. Ihe edere ede na -amasịkarị m obere karịa ọrụ a na -aga n'ihu, na ịdị adị nke ihe mepụtara maka amaghị aha na -amasịkarị m.

Akụkọ ndị a enwetabeghị aka n'akwụkwọ furu efu ma gbakee, na nchịkọta nke mmadụ, yana n'akwụkwọ ndị na -abụghị gbasara akụkọ, akwụkwọ nke enwere akụkọ yana ihe ndị ọzọ. Ịkpọkọta ha ọnụ bụ ịmata ha, ịhapụ ha ịlaghachi wee nweta nkwụsi ike nke alaka osisi nke ha bụ.

Obi abụọ adịghị ya na ha nwere akara m enweghị ike ịgbanwe agbanwe nke ụwa akwụkwọ m, ụda dị iche iche na nchoputa na ha nwekwara ike zaghachi maka ọdịmma na nsogbu dị iche iche, mgbe ọtụtụ afọ gachara. Izu oke nke nchefu, ebumnuche omume na ịchọ mma nke akụkọ ifo achọghị onye nwe ya, dabara nke ọma na ebumnuche nke akụkọ zuru oke, dịka enweghị ike dịka ọ dị mkpa.

Enweghị nhọrọ maka akụkọ enweghị afọ ojuju, ndụ a na -enweta na akụkọ ifo ga -adị ike karịa nke dị adị.

The limbo nke cinemas

Mpịakọta atụpụtara iji mejupụta akụkụ okike ọhụrụ na akwụkwọ ọgụgụ nke fọrọ nke nta ka ọ ghara ịghọta ya maka onye na-agụ neophyte nke ọrụ ya. Ezigbo obi ụtọ maka onye na-ese ihe dị ka Emilio Urberuaga onye na-agwakọta nke ọma n'ụdị mkpụrụedemede na onyonyo a, ebumnuche akụkọ, ihe nkiri na akara.

Ọbụna karịa na amụma dị ka nke a na-amalite na meta iji lebara cinematographic dị ka nkà kamakwa trompe l'oeil, idealization na eziokwu, ndị odide na ndị na-eme ihe nkiri ha ... ndụ n'ezie na-ebufe site n'otu akụkụ nke ihuenyo na ndị ọzọ na osmosis adị adị nke na-ahapụ ihe ọṅụṅụ niile.

N'ime akụkọ iri na abụọ nke mejupụtara The Limbo of the cinemas, Luis Mateo Díez, otu n'ime ndị edemede a ma ama na nke a na-enye onyinye na mba anyị, na-akpọga anyị n'ime ụlọ ihe nkiri. Ọ bụ njem n'oge gara aga, nakwa na ugbu a, nke ihe nwere ike ime n'ime ụlọ gbara ọchịchịrị mgbe ndị na-eme ihe nkiri na-eme ihe nkiri na-adị ndụ ma na-aga n'ụlọ ahịa, ma ọ bụ Martians ndị na-adaba na Cinema Cosmo na Bericia, ma ọ bụ igbu ọchụ na cinema Clarities ... Luis Mateo Díez na-egosi anyị n'akwụkwọ a magburu onwe ya akụkụ ya kachasị ụtọ na nke na-egwu egwu iji kwụọ ụgwọ cinemas, nke nnukwu Emilio Urberuaga gosipụtara nke ọma.

The limbo nke cinemas
5/5 - (8 votes)

Deja un comentario

Ebe a na-eji Akismet iji belata spam. Mụta otu esi etinye usoro data gị.