Hai países como Portugal ou Irlanda, que parecen levar a etiqueta de melancolía en calquera das súas formas artísticas. Desde a música ata a literatura, todo está empapado nese cheiro a decadencia e saudade.
No libro Regreso a Birchwood, John banville está ocupado presentándonos unha Irlanda invadida por esa patria propia desta gran illa. Gabriel Godkin é o seu protagonista, unha especie de alter ego do autor que volve a ese iventado de Birchwood que representa o cosmos dos estereotipos irlandeses.
Gabriel descobre que a vella casa na que medrou case non se sostén, refuxiando personaxes que a habitan que parecen estar salpicados do mesmo deterioro dun despiadado paso do tempo. En certo xeito, podes detectar ese tipo de metáfora entre a realidade atopada e a memoria dun pasado feliz cando regresas a espazos doutros tempos. O choque emocional pódese comparar con ese desorde material que debuxa o autor.
Non obstante, o toque tráxico da historia tamén se move cun punto de humor, ácido sen dúbida, pero o humor ao final do día, que se usa para superar a traxedia das perdas e a nostalxia.
Dado o desastroso estado dese espazo da súa infancia, Gabriel acaba embarcándose nun circo, coa esperanza de atopar á súa irmá xemelga, da que inexplicablemente perdeu a pista. E é entón cando o autor aproveita para retratar a profunda Irlanda, castigada pola miseria na súa parte rural. E tamén entón descubrimos a grandeza dos personaxes que ocupan eses lugares castigados. Figuras esperpénticas con estraños comportamentos que, dotados da máxica capacidade descritiva de John Banville, deixan a súa pegada, entre a excentricidade máis brutal e un innegable vitalismo que os empuxa a sobrevivir fronte a un mundo que o nega todo.
Nesta novela, Irlanda é unha suma de recordos de felicidade que se deslizan como correntes entre todos os escenarios propostos, deixando ao seu paso unha pátina que homoxeneiza rostros e casas, pertenzas e almas en sepia.
Podes mercar o libro Regreso a Birchwood, a nova novela do xenial escritor John Banville, aquí: