Sempre que emprendo unha novela, un libro ou incluso algunha infomercial turística sobre Exipto, vénme á cabeza a gran novela de José Luis Sampedro: A vella serea.
Así, calquera novela ten moito que perder en comparación. Pero o certo é que pronto deixo de lado esa inigualable referencia e entro na fariña co que teño entre mans.
No reserva a filla do sol, Nacho Ares afonda maxistralmente, como bo exiptólogo, nun período específico do Imperio exipcio no que aínda se coñecía a Tebas como Uaset, o que nos leva máis alá de mil anos antes de Cristo.
A gran cidade, próspera e organizada ao redor do cauce do Nilo, sofre unha brutal praga que se estende entre a poboación con terribles consecuencias para gran parte dos seus cidadáns. Pouco a pouco a gran cidade vai reducindo a súa poboación ante unha enfermidade que non ten sinais de acabar nunca.
Mentres tanto, entre a miseria, a enfermidade e a destrución, os sacerdotes escóndense nos seus privilexios e na súa respectada figura para continuar na súa situación irrompible, semellante á do propio faraón Akhenaton.
A situación extrema que existe na cidade tensa ao máximo a posición do faraón, que decide privar á parasita casta relixiosa de tantos privilexios e vantaxes.
Os sacerdotes do deus Amon rebélanse e non dubidarán en incitar a vontade do pobo contra o seu faraón. Controlan as crenzas profundamente arraigadas da xente e consideran que poden poñelas do seu lado non importa o que pase, asustándoas como case sempre ou mesmo axitándoas por ese mesmo medo a Amón.
O conflito entre as dúas faccións poderosas move unha trama interesante que nos presenta dunha forma amena e preciosa a vida dos demais, ao nivel de calquera dos estratos nos que se estableceu esa remota sociedade. Unha consideración especial ten o carácter de Isis, que se converteu en asesora do seu poderoso irmán o faraón.
Xa podes mercar aquí o libro La hija del sol, a última novela de Nacho Ares:
3 comentarios sobre "A filla do sol, de Nacho Ares"