Unha cara de mozo cachondo, de colega co que saír a tomar unhas copas e rematar a medianoite. No seu aspecto amigable lémbrame un pouco Ryan Reynolds, con quen teño unha estraña relación como espectador porque me lembra a un amigo de fatiga xuvenil...
Pero vamos, polas boas vibracións que transmite Cooper, e concentrado xa no aspecto estritamente interpretativo, este actor pode fallar nalgunhas interpretacións de personaxes escuros tan populares no cinema actual e que tentou nalgún momento.
Así que mellor cando xoga ben, cando aborda a comedia ou a fantasía e tamén cando pon drama, que non é pouca cousa... porque lles gustaría transmitir tanto como o perdedor Cooper dalgúns dos seus personaxes máis memorables.
Bradley Cooper naceu o 5 de xaneiro de 1975 en Filadelfia, Pensilvania, Estados Unidos. É un actor, director, produtor e guionista estadounidense.
Cooper comezou a súa carreira como actor na televisión, aparecendo en series como "Sex and the City" e "Alias". En 2001, conseguiu o seu primeiro papel importante na película "Wet Hot American Summer".
En 2004, Cooper conseguiu un papel secundario na película "The Wedding Crashers". A película foi un éxito de taquilla e axudou a Cooper a obter recoñecemento polo seu traballo.
Ao longo da súa carreira, Cooper apareceu en varias películas de éxito, incluíndo "The Hangover" (2009), "Silver Linings Playbook" (2012), "American Sniper" (2014) e "A Star Is Born" (2018).
Cooper tamén dirixiu dúas películas: "A Star Is Born" (2018) e "Nightmare Alley" (2021).
3 mellores películas de Bradley Cooper recomendadas
A rúa das almas perdidas
DISPOÑIBLE AQUÍ:Non sei por que. Pero este é un título que me evoca Ruiz Zafon. Será polo equilibrio entre o tanxible e o inalcanzable con tintes melancólicos. A cuestión é que tamén nesta historia remontamos a un tempo pasado pero case alcanzable a partir dalgunha foto ou xornal vella. Ese pasado alcanzable pola memoria dos nosos avós onde todo é néboa e un leve toque de cor apenas perceptible entre as néboas e grises daqueles días duros e duros.
Guillermo del Toro atrévese esta vez cun remake. Só na súa longa traxectoria sabe explotar novos recursos para sacar máis proveito da idea orixinal. Hai moito de Robin Hood co que empatizar na aventura dos pillabáns que buscan a súa vida tentando roubar algo da boa estrela que sempre acompaña aos ricos.
A cuestión é que o problema sempre se pode torcer cando unha vez vai ben e persiste en novos intentos. Ata que o asunto se ve escurecido pola ambición, o engano... o escenario perfecto para que o director proporcione esa deriva inquietante extra. Un filme que nace aos poucos polos cambios de letras no elenco de actores (quizais por iso se xuntaron dúas películas de Guillermo del Toro entre 2021 e 2022).
Con Bradley Cooper liderando o elenco e con esas emocións tan plausibles que transmite o bo vello Bradley para cargar con algo máis a fantasía da película, a trama é perfecta.
Naceu unha estrela
DISPOÑIBLE AQUÍ:Momentos vergonzosamente épicos como cando Jackson Maine (Cooper baixo a pel) mexa no escenario porque está cantando. Unha humanización desde un punto ridículo que só se podía equiparar á labazada de Will Smith neses Oscars...
Cando se apaga unha estrela aparece outra. Isto é certo no equilibrio do Universo e en todas as áreas. Só nesta película a estrela fugaz (como o anxo caído) coincide no tempo, forma e relación coa estrela nacente como a máis brillante de todas. Ás veces algo parecido ao chisco de melancolía ao final de La La Land...
O lado bo das cousas
DISPOÑIBLE AQUÍ:Pat Solitano é un home que acaba de saír dun hospital psiquiátrico. Pat está decidido a recuperar a súa muller, pero ela xa está saíndo con outro home. Pat faise amiga de Tiffany Maxwell, unha muller con problemas de saúde mental. Tiffany axuda a Pat a recuperar a súa vida.
O encontro é explosivo e implosivo. Porque todo se reestrutura no ambiente dos personaxes pero tamén no seu núcleo interior. O caos reorganizándose despois do big bang en busca da orde emocional. Cos seus ir e vir frenéticos, cheos de humor pero tamén de certa acidez, acompañamos a Pat e Tiffany nunha traxicomedia da vida cotiá moderna.