A Samuel beckett se le puede tildar de pesimista, de nihilista, de oscuro y simbólico, de cultivador del absurdo. Y, sin embargo, nada más vitalista que sobrevivir para contarlo. Nada más humano que intentar calmar los demonios internos y los miedos generales propios de guerras y postguerras. Para espÃritus inquietos como el de Beckett una opción era experimentar con la literatura en busca de nuevos horizontes, puntos de fuga con los que salir de una realidad que hacÃa agua por todos lados, la Europa de mediados del siglo XX.
Escritor promiscuo en géneros narrativos, cultivó la poesÃa, la novela y la dramaturgia. Pero siempre con esa intención rupturista. En Beckett se intuye una especie de desencanto con la propia condición humana capaz de provocar los desastres de las guerras. Los cambios de registro y esa intención experimental, que en el caso de Becket acabó derivando en su reconocimiento como genio de las letras, se sustentan en gran manera en el desencanto, la desconfianza, el hartazgo, la búsqueda del cambio, la ridiculización de las formas, la irreverencia y la rebeldÃa…
Tha leughadh Becket a ’creidsinn a bhith a’ gabhail pà irt anns a ’chòmhstri uamhasach sin den spiorad cruthachail le cruadal an sgrios agus an truaighe a thà inig às a dhèidh a ghabh grèim air an spiorad spioradail, moralta agus eadhon corporra.
Bha. Bha coltas ann gun tà inig saoghal an fhicheadamh linn sin air ais (chan eil fhios agam a bheil e air a thighinn air adhart iomadh uair). Bha coltas gu robh an decadence a ’gabhail thairis a h-uile dad. Ach bha an ealain agus anns a ’chùis seo litreachas an fhicheadamh linn an sin a’ coimhead airson putan ath-shuidheachadh an t-saoghail.
Na 3 obraichean as fheà rr le Samuel Beckett
A ’feitheamh ri Godot
Tha puing sònraichte aig leughadh dealbh-chluich. Is e cho tric ‘s a tha an còmhradh, le notaichean an drà ma, gu bheil thu gu tur rùisgte gu h-inntinn air beulaibh nan caractaran. Chan eil neach-aithris omniscient ann, chan e a ’chiad no an treas neach ... is e a h-uile dad a th’ annad agus cuid de charactaran a tha a ’bruidhinn air do bheulaibh.
Feumaidh tu a bhith an urra ri bhith a ’lorg an t-seata, a bhith a’ smaoineachadh gluasadan gach caractar air na bùird. Chan eil teagamh sam bith gu bheil an seun air an rud.
A thaobh a bhith a ’feitheamh ri Godot, tha cùl-sgeul existentialist na h-aithris air a bhith agad anns an aon phlèana sin de amharc dìreach air na vagabonds Vladimir agus Estragon agus a’ toirt ort pà irt a ghabhail anns na feitheamh futile, absurd aca, air oir rathaid. Cha tig Godot a-riamh agus bidh thu a ’faighneachd an robh seo air sgà th nach d’ fhuair na daoine gun dachaigh an teachdaireachd airson a ’cheann-latha a-riamh.
Bidh caractaran eile mar Pozzo agus Lucky a ’gabhail brath air an fheum gun fheum gus innse nach tig iad a-chaoidh. Agus aig a ’cheann thall tuigidh tu gur e na bums sin a th’ annainn uile.
Agus tha an dà nachd sin gar cumail troimh-chèile, ma tha e ann agus gu fìrinneach, a dh ’aindeoin a h-uile cà il, tha fuireach a’ feitheamh ri rudeigin nach tig gu brà th ... Irony, à bhachdas èibhinn agus còmhraidhean meallta a dh ’fhaodadh sinn uile, ge-tà , blasad fhaighinn, leis an aftertaste searbhagach de an fhìrinn as truime.
maolaidh
Mar toiseach "The Trilogy," an seata nobhailean as suaicheanta aig Beckett, is e an fhìrinn gu bheil an nobhail ann an tòimhseachain agus fhathast tòimhseachain.
Su trama experimental se nutre del monólogo, con la normal asociación que tiene este recurso para la evocación, para el pensamiento aleatorio, para el desorden… pero también para la sÃntesis brillante, para el salto de barreras de las estructuras de pensamiento habituales que nos conducen a la lógica, al etiquetado y a los prejuicios.
Molloy es un vagabundo que nos conduce durante la primera parte de la novela. Jacques Moran es una especie de policÃa que anda tras la pista de Molloy. Los motivos que lo conducen tras los pasos de Molloy confunden al lector que pueda esperar un hilo claro. La confusión es precisamente el hilo, la trama, la composición que permite la deriva de difÃcil cronologÃa.
Y lo fundamental es que terminas de leer si llegar a comprender el fundamento de Molloy y de Moran. Quizás la misma persona, quizás vÃctima y asesino en una historia contada al revés. Lo importante es el extraño Ãnterin en el que has profundizado en la piel de unos personajes cuyo fin no tienes porqué haber entendido.
An t-ainm gun ainm
Bidh mi a ’sgiobadh an dà rna pà irt den trilogy gus a thighinn gu crìch uamhasach. Leis an nobhail seo dhùin Beckett an geall deuchainneach as inntinniche aige. Cha b ’urrainnear deireadh trilogy mar seo a chrìochnachadh ach mar a rinn Beckett.
Tha na seantansan mu dheireadh a ’comharrachadh iomradh nas teòma, le cus gnìomh, an aon fhear a dh’ fhaodas a h-uile duine a bhith na sheasamh san t-saoghal seo fhad ‘s a tha an cùirtear a’ dol sìos agus an ogsaidean a ’stad a ruighinn far am feum e a dhol, agus mar sin a’ togail na teagamhan as cudromaiche, na ceistean. fìor ... an solas.
Tha an còrr den nobhail a ’gabhail ris an monologue a bh’ ann roimhe a tha beò le cuspair, fo phriosam marbhtach, amh agus luideagach Beckett. A-rithist bidh sinn a ’seachnadh an òrdugh agus a’ chuilbheart, bidh sinn a ’stiùireadh na h-eachdraidh oir feumaidh sinn smaoineachadh nuair a tha sinn a’ leughadh, tha a h-uile cà il eile mar phà irt den deuchainn.