3 کتاب برتر نلیدا پینون

برزیلی با ریشه گالیسی، نلیدا پینون این یکی از پرنورترین پرها در چشم انداز روایی کنونی کشور آمازون است. وارث میراث بی پایان هموطن خود کلاریس لیسپکتور و مطمئناً از نسل های جدید نویسندگان زن الهام گرفته شده است که چماق ادبی کشور را حمل می کنند ، مانند آنا پائولا مایا برای مثال

کتابشناسی نلیدا پیون آن دوگانگی عادی هر راوی متعهد به جهان خود را تشکیل می دهد. از یک سو داستانهای فراوان پیانون ، اما از سوی دیگر جنبه مقاله ای که نویسنده نیز در آن می چرخد ​​و افکار خود را در مورد آینده روزهای ما نشان می دهد.

در هر دو فضا، نلیدا آن نقطه از صداقت را به یک قبر باز هدر می دهد. صداقتی که برای رمان‌ها به واقع‌گرایی تبدیل شده است (و برای شخصیت‌هایش به حقیقت‌گرایی لمس‌کننده) یا به علاقه‌ای بی‌تردید به ترک آن نقطه عقل (و دفاع از حقوق اساسی) در اندیشه‌ای که به طور فزاینده‌ای کمتر بر درمان‌های جهانی متمرکز می‌شود و بیشتر به سمت آن می‌رود. منافع جعلی

3 کتاب برتر توصیه شده توسط نلیدا پینون

یک اشک پنهان

هیچ چیز عاشقانه‌تر از بیان انگیزه‌های نویسنده، صادقانه و زیباتر نیست. گفتن دلیل نوشتن به منزله لو دادن خود است ecce homo به نظر جهانیان وصیت نامه نهایی که شما را به نوشتن سوق داد به صورت مکتوب باقی می ماند. چیزی که در بیشتر موارد نه تنها غزلی است، بلکه از جستجوی خسته و بی قرار نیز برخوردار است.

یک اشک پنهان خاطرات درخشان ، صمیمی و منحصر به فرد یکی از مهمترین نویسندگان ادبیات آمریکای لاتین است. در این هنر اختلاط رنگها نلیدا پینون امپرسیونیست، که توسط شفاف ترین بازتاب ها و تکه های هوش غیرقابل توقف شکل گرفته است، خودنگاره ای از تاریخ شخصی، خانواده و ریشه هایش می سازد.

تأمل در ادبیات، هنر نویسندگی، زبان پرتغالی یا تاریخ جهان به طور طبیعی با تحلیلی از خود، وضعیت او به عنوان یک زن، وضعیت او به عنوان یک نویسنده و به عنوان یک برزیلی آمیخته می شود. این انبوه رویکردها و تلاش ها، در اعماق، مسیرهای دسترسی به شخصیتی منحصر به فرد و متنوع هستند. از این گذشته، نلیدا پینون خودش در مورد خودش تأیید می کند: "من چندگانه هستم."

جمهوری رویاها

ایده یک کشور بیشترین مزایای آن را در احساس به اشتراک گذاشتن چیزهای ناملموس در خود دارد. در این تصور که یکی از اینجا و دیگری از آنجا، اما در دوردست، آن‌ها آن چیزی مشترک دارند که متحد می‌کند. ناسیونالیسم‌ها که به طور فزاینده‌ای بر روی ترور و همگنی مطلق تثبیت می‌شوند، به‌دلیل میزان فوبیکی که به دنبال دارند، مطمئناً ترسناک هستند. جمهوری رویاها این جمهوری برزیل است ، جایی که همه امیدهای بشر می تواند برآورده شود.

مادروگا و ونانسیو با قرن متولد شدند. آنها در کشتی انگلیسی که آنها را از ویگو به ریودوژانیرو منتقل کرد در سال دور 1913 ملاقات کردند. آنها تنها چند پسر بودند که بدبختی و درماندگی بومی گالیسیا را پشت سر گذاشتند تا در پشت یک رویا حرکت کنند و عازم بهشت ​​شوند. خارج از کشور

مادروگا برزیل ، صنایع ساختمان ، مشاغل و مزارع را فتح خواهد کرد. اما در راه گم می شود. از طرف دیگر ، ونانسیو وضعیت خود را به عنوان یک رویاپرداز دست نخورده حفظ خواهد کرد: او کسی است که از طرف مادروگا گریه می کند ، او مخزن واقعی احساسات ممنوع خود خواهد بود.

En جمهوری رویاهانلیدا پینون، ساخته شده از احساسات، از کلمات اساسی، خواننده را تکان می دهد و طعم تلخ و شیرین، پیروزی و سرخوردگی یکی از معدود کشورهای جهان را که حماسه در آن زنده مانده است، منتقل می کند.

حماسه قلب

در آن زمان من رمان را مرور کردم از گاو و مردان نویسنده برزیلی آنا پائولا مایا. کنجکاو است که مدت کوتاهی پس از آن به تازگی دیگر نویسنده دیگری از برزیل توقف کردم. در این مورد، نلیدا پینون و اوست کتاب حماسه قلب.

این درست است که به رسمیت شناختن بین المللی بیشتر مربوط به دومی است ، اما این نیز درست است که در هر دو می توان به وفور آمازونی زبان و گفتگوها ، نوعی مکاتبات جغرافیایی و زبانی دست یافت.

احتمالا نلیدا پینون مرجعی برای آنا پائولا باشید. نلیدا، نویسنده ای کهنه کار، خردمند و معتبر که در مقایسه با نویسنده جوانی از سال 1977 بیش از هشتاد سال سن دارد. اما البته، این یک تفسیر آزاد است، نتیجه تداعی آسان ایده ها...

اما چنین خواهد بود زیرا بدون شک نلیدا در کارهایی که انجام می دهد استاد است. از طریق وظیفه درون نگری ادبی ، او همیشه قادر است معضلات کلی را از نظر اخلاقی ، سیاسی و اجتماعی مطرح کند. چرخش جامعه موضوع برتر است.

حماسه قلب از نزدیکترین محیط نلیدا شروع می شود، از ریودوژانیرو او، از آمریکای لاتین، از آداب و رسوم قدیمی و روندهای جدید، از متفرقه های غیرممکن و از چشم پوشی و فراموشی ارزش های مثبتی که می توانسته در گذشته وجود داشته باشد. درج مقادیر فعلی جدید، سازگار، زودگذر، دمدمی مزاج.

رمانی که تحلیلی است، ارائه ای به سوی مراقبه آهسته. لذتی که با آن می توان فکر را به عنوان یک بازتاب حیاتی بازیابی کرد و نه فقط چیزی گاه به گاه، تقریباً همیشه مادی، تجاری. و در آنجا حماسه قلب نهفته است، در این که بتوانیم با مکث قلب، یا با تکانه غیرقابل کنترل حقیقت در مواجهه با این همه مغالطه احساس کنیم. بدون شک رمانی جذاب و خواندنی سازنده در این دوران کنونی.

کتابهای جالب دیگر از نلیدا پینون ...

یک روز به ساگرس می رسم

اعلام قصد یک وعده است، به خصوص با خود. می‌توان رسیدن به هر نقطه‌ای در جغرافیا را هدف نهایی در یک گذار آغازین در دانش خود دانست. این می تواند Finisterre یا Sagres باشد، مکان هایی که به نظر می رسد جهان توسط اقیانوس مصرف شده است. بدون فوق العاده، چیزی فراتر از سفر شما تا پایان روزهای شما وجود ندارد. خاکستر خود را به دریا بسپارید و دوباره متولد شوید...

متئوس جوان که در قرن نوزدهم در روستایی در شمال پرتغال متولد شد ، پسر روسپی متهم به جادوگری و پدر ناشناس بود ، با پدربزرگش ویسنته بزرگ شد ، اما هنگامی که درگذشت ، در جستجوی آرمان شهر ، سفر جنوبی را آغاز کرد. ، اما همچنین پس از صداقت عظمت یک کشور فقیر که با میل به آزادی متحرک شده است.

یک روز به ساگرس می رسم به طور خلاصه ، داستان پرتغال را روایت می کند ، تمدنی در حال حرکت دائمی در طول زندگی یک فرد ظاهراً بی اهمیت ، یک دهقان بی پروا ، اما چه کسی ممکن است چنین باشد در زمانی که چیزی که بیشترین کمبود را دارد بی تدبیری است.