ادبیات کلمبیایی در دست راویان زن درجه اول به زبان اسپانیایی درو می کند. از جانب لورا رسترپو به پیلار کوینتانا، رفتن از طریق آنجلا بیسرا یا مالکیت مارگاریتا گارسیا روبایو که بین ریشه کلمبیایی خود و ریشه های در حال رشد آن در آرژانتین حرکت می کند. همه آنها را با آن اصالت هولناک نویسندگانی که به ضروری‌ترین مهارت‌ها می‌پردازند، مملو از تعهد به ساختن وقایع نگاری یا فرافکنی ادبیات، سنتز عاطفی یا حمایت فکری است...
مارگاریتا جوانترین نویسنده ای است که من نام می برم ، این بدان معنا نیست که او از کتابشناسی های گسترده تر کاسته است. زیرا در کتابهای او آن هدیه عجیب بینایی بالغ و شفاف را پیدا می کنیم که با انرژی جوانی تعادل دارد. نویسندگانی هستند که به نظر می رسد تناسخ دیگران هستند که در حال حاضر عاقل تر هستند زیرا در زندگی سخت شده اند. و بنابراین به نظر می رسد که مارگاریتا باعث می شود شخصیت هایش با علم به این که چه کسی مسخره ای را می داند که در پایان انتظار دارد ، صحبت کنند.
حقیقت به همان اندازه که شما را محکوم می کند شما را آزاد می کند. نکته این است که در آن شفافیت تلخ عقل، داستان‌های متعالی را بشناسیم که سیاه را روی سفید، با ارزش و ماهیت، با ربط می‌گذارند، در صورتی که باید توسط روح‌های دیگر خوانده شوند یا آنچه می‌تواند از جهان‌های دیگر آمده باشد. آنچه مارگاریتا می نویسد شهادت هایی است از شکست پیش بینی شده، از مجموع اندکی از تراژدی ها که در نهایت این حس غالب است که جاودانگی تنها شگفتی لحظه است.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط مارگاریتا گارسیا روبایو
صدای امواج
مارگاریتا گارسیا روبایو با توجهی بی رحمانه به جهان می نگرد اما با طبیعت فوق العاده ای نیز روبروست: او هرگز کاملاً خارج از آنچه مشاهده می کند یا آنچه نامیده است نیست و تمرین نگاه کردن در آینه او را فلج نمی کند ، برعکس.
توصیف بی احترامی خام و گرم نوشته او غیرممکن است. شخصیت های او شبیه یکدیگر هستند اما شاید آنها موافق نباشند ، زیرا آنها نمی خواهند شبیه کسی باشند و در عین حال مشتاقانه - گاهی به هر قیمتی - می خواهند در جهان شرکت کنند.
صدای موج سه رمان درخشان و آزاردهنده را گرد هم می آورد که چیزی شبیه به یک مخالفت جدید ایجاد می کند ، زیرا نویسنده نظریه های خاص خود را در مورد طنز ، حیا ، شجاعت ، عصیان ، هوس ، خشونت ، میل ، شغل ، اعتماد ، سوء استفاده ، صمیمیت دارد. و تنهایی ، از این رو نیروی کمیاب این کتاب بی نظیر است.
نفر اول
این صدای مستقیم قهرمان داستان است که اگر نویسنده باشد، تبدیل به صدا و نبض می شود که می نویسد، اتصال الکتریکی حروف تایپ شده با عرق الهام و قلدری ایده ای که می کوشد تا تا رهایی بدون زاده شود. با آنچه نوشته شده و پسری که به دنیا پرتاب شده است، برگردیم.
در این مجموعه روایت های اتوبیوگرافی ، همانطور که لیلا گویریرو می گوید ، "نه خوب و نه بد وجود دارد ، اما افرادی در میان یک فروپاشی صمیمی ، یک فاجعه شدید" وجود دارد. فوبیای دریا ؛ ترس از مادر شدن ؛ شروع جنسی ؛ جذب او به مردان مسن ، جنون ... در اول شخص هیچ طرح یا قطعیت بزرگی وجود ندارد. نویسنده نگاهی وحشی به طبیعت انسان می اندازد و مدام خود را زیر سوال می برد. گارسیا روبایو با بدبینی تلخ و کنایه ای تند ، زخم های خود را در اینجا باز می کند ، که می تواند زخم هر زنی باشد.
تایم اتم
جدایی زناشویی یا زوجین. تراژدی زمان ما تبدیل به آن شد ، در تایم اوت پس از دقایق زباله ای که به جز پیروزی بیشتر به جایی منجر نشد. با این تفاوت که این موضوع یک تراژدی دارد که باید دوباره در جهان به دنبال هویت ها یا افق های جدید بگردیم. قبل از رسیدن به این هدف ، کسانی هستند که به دنبال یک قربانی خوب هستند تا گناه زمان را بدون هیچ نشانه ای از راه حل بر دوش آنها بگذارد. از آنجا که او ، زمان مرده با نزدیک شدن به پایانی که دیگر معنی ندارد ، فشار می آورد ، اگر می توانست آن را از راه دور داشته باشد.
تایم اتم این تصویری از تراژدی شخصی است که لوسیا و پابلو تجربه می کنند ، زوجی که ازدواج آنها به پایان عشق رسیده است. "این به عنوان نشانه ای از بی علاقگی شروع می شود ، چیزی کوچک که بعداً طبیعی می شود و هر دوی آنها از اینکه چگونه هنوز در آنجا هستند تعجب می کنند ، بی تفاوتی را در مقابل دیگری قرار می دهند و با آنچه او به عنوان یک روش می گوید موافقت می کنند ..."
ازدواج لوسیا و پابلو آینه ای از شکل ظریف است که خشونت می تواند با فرا رسیدن عشق پایان یابد. این داستان سرسخت آن زمان مرده ، آن فضای وسیع و دردناک است که بارها به طور غیرقابل توضیح بین دو موجود که عاشق یکدیگر هستند باز می شود.
