Ni agbedemeji si laarin awọn sare-rìn Ken Follett ati alagbata louis clog (lati tọka itọka ti o sunmọ ati ti o dara fun aramada itan), German Daniel Ikooko cultivates a itan aramada ọlọrọ ni apejuwe awọn sugbon gbekalẹ pẹlu awọn aworan ti kolaginni. Nigbagbogbo ni ojurere ti idite kan ti o gba, pẹlu iboju ijuwe deede yẹn, ohun orin apọju paapaa ni iwalaaye lasan ti awọn ohun kikọ ti o wa ni iyẹwu jijinna ti ọlaju ode oni.
Mọ ni Spain fun a Fleury ebi jara ti o de lori ẹsẹ ọtún lati akọkọ diẹdiẹ (bawo ni o ṣe le jẹ bibẹẹkọ nitori ẹbun alaye ti a fi sinu iṣe lati inu pragmatism ti aramada julọ), Wolf ni ero lati di idà akọkọ ti itan itan-akọọlẹ Yuroopu.
Top 3 niyanju aramada nipa Daniel Wolf
Iyo ti ile aye
“Ìmọ́lẹ̀ ayé, iyọ̀ Ayé,” ni Mátíù fi hàn nínú àwọn ìwé mímọ́ náà. Pataki iyọ ni ojo iwaju eda eniyan kii ṣe nkan kekere. Nitorinaa a loye pe akọle yii pẹlu eyiti Fleury saga bẹrẹ tọka si itan kan ti o ni ero lati ṣawari awọn ipilẹ ti agbaye atijọ, ti a yasọtọ si iyọ fun igbesi aye.
Duchy ti Oke Lorraine, ọdun 1187. Lẹhin iku baba rẹ, ọdọ oniṣowo iyọ Michel de Fleury gba lori iṣowo ẹbi. Ojlẹ awusinyẹn tọn de wẹ ehe yin na ajọwatọ lẹ, to whenuena e yindọ nukunkẹn sinsẹ̀ngán lẹ tọn po mẹzunzun gbẹtọ nukundeji lẹ tọn po nọ do takuẹ ylankan do ajọwatọ lẹ ji bosọ hẹn gbẹtọ lẹ do awufiẹsa mẹ.
O jẹ nigbana pe Michel charismatic pinnu lati koju awọn alagbara lati yi awọn ofin irẹjẹ ti iṣowo pada ati aṣaju ifẹ fun ominira ti eniyan kan. Awọn iwọn rẹ, rogbodiyan fun akoko naa, ṣe pẹlu rẹ ninu Ijakadi agbara kekere kan. Nitorinaa, nigbati o ba gbero lati kọ afara omiiran lati yago fun awọn idiyele ti awọn oluwa feudal, awọn ọta rẹ yoo ṣe ohun gbogbo ti ṣee ṣe lati ṣẹgun rẹ, si aaye pe oun yoo rii igbesi aye rẹ ati ti obinrin ti o nifẹ ninu ewu…
Arun orun
Daniel Wolf supo como empezar la serie y aún supo mejor como acabarla. Y no es que la segunda o tercera parte sean menores. Pero cuando una trama se concluye con la maestría de esta, no queda otra que reconocerlo. Más incluso por lo oportuno de las insospechadas simetrías con nuestros días…
Duchy ti Lorraine, ọdun 1346. Adrien Fleury nigbagbogbo nireti lati jẹ dokita, ṣugbọn kii ṣe ninu awọn alaburuku rẹ ti o buruju o le nireti pe, nigbati o ṣaṣeyọri, oun yoo ni lati ja ajakalẹ-arun ti o ku julọ ti agbegbe naa ti mọ tẹlẹ. Ìgbèjà onígboyà rẹ̀ fún ìmọ̀ sáyẹ́ǹsì àti ìfẹ́ lílekoko rẹ̀ fún Léa, ọ̀dọ́bìnrin Júù onílàákàyè kan, yóò jẹ́ kó rí ìkórìíra ayérayé ti àwọn alágbára àti aláìlẹ́gbẹ́, tí wọ́n máa ń wá ewúrẹ́ nígbà gbogbo láti fi ìdààmú ara wọn pamọ́.
Pẹlu talenti alaye alaye nla rẹ, onkọwe mu wa pada si ọgọrun ọdun kan ti o bẹrẹ lati fi aibikita igba atijọ silẹ o si fun wa ni itan iyalẹnu nibiti ifẹ fun imọ-jinlẹ ati aabo ti otitọ n tan.
Imọlẹ ti ilẹ
Apa keji, ati atẹle ọna ti Matteu ninu Bibeli nipa imọlẹ ati iyọ. Aramada boya o kere diẹ si ibẹrẹ ti a ṣe ni pipe ti jara lati ni ibamu bi ibẹrẹ yẹn ati igbejade ohun gbogbo. Ati pe kii yoo jẹ nitori ajọra yii ko ni iṣe. Nitori ohun gbogbo ṣẹlẹ nibi ...
Duchy ti Haute-Lorraine, 1218. Lẹhin ija rẹ si awọn alufaa ati awọn ọlọla, oniṣowo Michel de Fleury ti di alakoso ti Varennes Saint-Jacques. Awọn ibi-afẹde wọn wa kanna: lati ṣaṣeyọri idajọ ododo ati otitọ ati lati ṣọtẹ si awọn alagbara ti o ti nilara awọn eniyan fun awọn ọdun. Fun apakan tirẹ, Rémy, ọmọ Michel, awọn ala ti ipilẹ ile-iwe nibiti gbogbo eniyan le kọ ẹkọ lati ka ati kọ, igbiyanju ti o koju taara pẹlu abbot, ti o rii agbara ti o ti di gbigbọn nigbagbogbo.
Ṣugbọn nigbati Varenes ti fẹrẹ di ilu ti o ni ilọsiwaju ati apẹẹrẹ ti iṣowo ati eto-ẹkọ, awọn ọta Fleury hun oju opo wẹẹbu kekere kan ti awọn rikisi ti yoo sọ ilu naa sinu ọgbun nla ti osi lati eyiti yoo jade nikan nigbati awọn eniyan ba gboya. láti dojú kọ àwọn aninilára wọn àti nígbà tí ìmọ́lẹ̀ òmìnira bá tàn sórí ilẹ̀ ayé.
