Арзишҳои бузурги жанри даҳшат имрӯз бештар интернационалист, ба теъдоди зиёд, он XNUMX-солаҳое ҳастанд, ки ман бо насл ва хаёлоти худ мубодила мекунам. Тасаввуроте, ки меравад аз The Exorcist то кӯчаи Элм тавассути Лот Салем (ё ягон мутобиқсозии дигари Stephen King версияи тарс). Онҳо Ҷо Хилл, ҶД Баркер ва a Пол Тремлай то он дам на он қадар сермаҳсул, балки ҳамон тавре ки экстазӣ дар он чизест, ки дар мо аҷиб тарсро ба вуҷуд меорад, ҳамчун ангезаи мариз.
Lo de Tremblay es aproximarnos a la peor de las fronteras del miedo hacia la pérdida de la razón o al menos hacia sus acechantes sombras. Porque el insondable espacio donde habitan fantasmas, lúgubres sueños, premoniciones estremecedoras y siniestras certidumbres crecientes que van naciendo desde la oscuridad bañan en resumen el proceloso océano al que Tremblay nos conduce.
Ва он ҷо моро мепартояд, то шино кунем ва ҳатто ба умқи тафаккури тафаккур ғарқ шавем. Ҳеҷ чизи даҳшатовартар аз оне, ки аз як андозаи параллелӣ таъсир мерасонад, ки таҳдидҳои атавистӣ ба дидгоҳи мо дар бораи ҷаҳон ҳамла мекунанд. Хуш омадед ба он ҷои махсус, дур аз ҳама чизи маъмул, ки дар он ҷо мутаассифона (ё хушбахтона агар шумо ҷанбаи ваҳшии ашёро кашф карданӣ бошед) афсонавӣ бо ранг ва ҳаёт синоним нест ...
Top 3 novelas recomendadas Paul Tremblay
Сари пур аз арвоҳ
Гург метавонад дар дохили он бошад. Таҳдид, душманона, метавонад гули сиёҳе бошад, ки аз он форуми дохилӣ мерӯяд, ки ҳаётро бо шубҳа ва тарс, ки қодир ба худ нобудкунӣ аст, дар назар дорад ...
Ҳаёти осоиштаи Барреттҳо тағир меёбад, вақте ки духтари чордаҳсолаи онҳо Марҷори нишонаҳои даҳшатноки шизофренияро оғоз мекунад, ки табибон наметавонанд сабук кунанд. Дере нагузашта вазъият чунон бад шуд, ки ба девонагӣ ворид шудани ӯ қатънашаванда ба назар мерасад.
Падар ноумед шуда, аз коҳин кӯмак мепурсад, ки ҷодугариро аз худ кунад. Ва он вақте ки тағирот ба амал меояд: бинобар мушкилоти молияш, вай пешниҳоди як ширкати продюсерии телевизионро барои сабт кардани ҳама чиз қабул мекунад.
Пас аз XNUMX сол, нависанда аз хоҳари хурди Марҷори мусоҳиба мегирад. Ҳангоме ки вай ин фоҷиаро нақл мекунад, як ҳикояи ҳайратангез рӯй медиҳад, ки саволҳо дар бораи хотира ва воқеият, васоити ахбори омма, қудрати илм ва дин ва табиати бадиро ба миён меорад.
Барандаи Ҷоизаи романи Брам Стокер, Сари пур аз арвоҳ як китоби ҷолибест, ки даҳшатро бо асрор, драмаи оилавӣ ва интиқоди ҷомеаи тамошобоб дар пасманзари “Дурахши Stephen King, Лаънати Ҳилл аз ҷониби Ширли Ҷексон ва Exorcist аз ҷониби Вилям Питер Блатти.
Нопадидшавӣ дар санги шайтон
Ҳеҷ чизи ташвишовартар аз нопадид шудан барои оғоз кардани як ҳикоя бо ҳавои шубҳа. Масъалае, ки мо дар Пол Трембай медонем, чизи хеле торикро дар бар мегирад. Бешубҳа, ҳама гуна таъсири бадиҳо метавонад Томи ҷавони гумшударо кашол диҳад.
Модари писар, Элизабет, аз ҳодисаи нохуш хабар дорад, дар ҳоле ки полис ба макони нопадидшавӣ, ки ба Роки афсонавии Иблис хеле наздик аст, муроҷиат мекунад.
Масъала дар он аст, ки Томи шояд дар ҷое набошад, ки муфаттишони инстинктӣ бештар дастрас бошанд. Вақте ки тасвири шабеҳи писарбача (ин ба ман хотиррасон мекард, ки он кӯдаки дар либоси пижамаи тирашуда дар тирезаи филми Салем Лот мемирад) аз кӯчаҳои шаҳр мегузарад, андешаи лаънати тасаввурнопазир дар байни ҳамсояҳо паҳн мешавад.
Ягона шахсе, ки метавонад далелҳоро дар бораи ҳодиса рӯй диҳад, модари ӯ Элизабет аст, ки дар байни нофаҳмиҳои умумӣ эҳсос мекунад, ки орзуҳояш паёмҳо доранд.
Наҷоти писараш Томми ба даҳшате мубаддал мешавад, ки ҳудуди муҳаббати модариро меҷӯяд, ки вай бо ҳама девҳои тасаввуршаванда дар муборизаи байни бадӣ ва муҳаббат рӯ ба рӯ мешавад, зеро танҳо муҳаббат метавонад набзи ҷаҳаннамро гирад.
Дар утоқи Томи, дар саҳифаҳои рӯзномаи ӯ ... Чунин ба назар мерасад, ки гӯё имкон вуҷуд дошта бошад, имкони гирифтани дастур аз писари худ, ки қаблан тақдирашро пешбинӣ карда буд, ё рухсатии бозгашт ба он рӯзнома барои рафтан эзоҳҳо.
Аммо вақт кӯтоҳ аст, ин эҳсоси бешубҳа барои Элизабет аст. Танҳо аз фалаҷшавӣ ва блокҳо тарсед. Дастрасӣ ба Томи ва раҳо кардани ӯ аз лаънати ӯ метавонад ба қарзҳои аз ҳад зиёд оварда расонад ...
Кабина дар охири дунё
No por manido deja de ser interesante. El argumento del lugar solitario, apartado de la mano de Dios es en esencia la metáfora perfecta de la soledad, del silencio inquietante tras el ruido con el que cubrimos nuestra vida. Así que cada nuevo autor que afronta este paradigma narrativo asume el mayor de los retos como contador de historias, más que hacernos empatizar, hacernos vivir en ese sitio donde nada de lo superfluo puede desconcentrarnos de nuestros demonios.
Вақте ки Вэни хурдсол ва волидони ӯ ба таътил ба як кабина дар кӯли хилват мераванд, онҳо интизор нестанд меҳмонон. Аз ин рӯ, намуди зоҳирии аввалин шахси бегона хеле шигифтангез аст. Леонард бузургтарин марди Вен аст, аммо ӯ инчунин меҳрубон аст, ки дарҳол ҳамдардии ӯро ба даст меорад, гарчанде ки ба духтар ҳамеша сухан гуфтан бо бегонагон манъ шуда буд.
Леонард ва Вен гап мезананду механданд ва бозӣ мекунанд ва вақт мегузарад. То он даме ки ӯ чанд калимаи пурасрор нагӯяд: “Ҳеҷ чиз рӯй нахоҳад дод, ки айби ту бошад. Шумо ягон кори баде накардаед, аммо ҳар сеи шумо бояд якчанд қарори сахт қабул кунед. Даҳшатовар, ман метарсам. Падару модари шумо моро ба хона роҳ намедиҳанд, Вэн. Аммо онҳо маҷбур хоҳанд шуд.
