El ҷинси ошиқона дар ёфт Флоренс Бонелли як рови қодир ба miscegenation бешубҳа аз ҳама. Зеро як чиз мукаммал кардани романтикаи лаҳзаи бо контексти мувофиқ ва дигаре ишора ба сюжетҳое аст, ки бидуни паҳлӯи ошиқонааш хуб зинда монад.
Ҳамин тавр, агар шумо дар ҷустуҷӯи корҳои муҳаббат, ҳавасҳо ва чизи дигар бошед, Бонелли медонад, ки чӣ гуна шуморо бо чаҳорчӯбае, ки ба сиёсат, сотсиологӣ ва ҳатто гуманитарӣ ишора мекунанд, ҷалб кунад. Сафари ҳикоятӣ, ки метавонад аз муноқишаҳои ҷангии охирин ва инчунин аз афсонаҳои таърихии амиқ гузарад.
Бешубҳа, барои пешрафт дар ҳама гуна жанр, ҳар як муаллиф бояд худро бо ҳикояҳое фарқ кунад, ки ба хонанда бо ваъдаи рушде мерасад, ки аз захираҳои маъмулии мавзӯи мавриди баррасӣ қарор мегирад. Ҳеҷ чиз беҳтар аз ишора ба дигар навъҳои ташаннуҷҳои ривоятӣ нест, то ки арзиши муҳаббат ба парвозҳои бештар расад ...
Беҳтарин 3 романҳои тавсияшудаи Флоренсия Бонелли
арканум чорум
Вакте ки хатхои сюжети калон ба хам наздик мешаванд, далели умумй мустахкам мешавад. Бо ин роман чизе монанди ин рӯй медиҳад, ки дар он мо осори ҳама навъҳои жанрҳоро пайдо мекунем. Нуқтаи романтизм, фантастикаи таърихӣ, саргузаштҳо ва як таваққуфи муайяне, ки аз номи роман бармеояд, ки асрори болаззатро мекушояд ...
Дар соли 1806 мустамликаҳои испанӣ дар Амрико барои ба даст овардани истиқлолият аз тоҷи Испания равандҳои гуногуни инқилобиро оғоз карданд ва Буэнос-Айрес яке аз аввалинҳо шуда орзуи истиқлолиятро амалӣ кард.
Роҷер Блэкравен як соҳибкори сарватманди бритониёӣ аст, ки таваҷҷӯҳи хосааш дар Буэнос-Айрес аст, ки дар он ҷо оғо ва устоди замин ва мардум аст. Дар хислат бартаридошта, аз атрофиёнаш метарсад.
Мелоди Магуайр як ҷавони креолест, ки падараш ирландӣ аст, ки барои пешгирӣ аз эъдом аз ҷониби мақомоти инглис аз ватанаш фирор кардааст. Вақте ки ҳаёти Роҷер ва Мелоди ба ҳам мепайвандад, онҳо абадан тағйир хоҳанд ёфт. Қувваи афсонавии Флоренсия Бонелли ба мо як ҳикояи фаромӯшнашавандаеро пешкаш мекунад, ки ҳазорон хонандагонро дӯст медоранд.
Аспи оташ 2. Конго
Пас аз як презентатсияи фаромӯшнашаванда, ин қисми дуюм фаро расид, ки барои ман бештар ба омезиши он бозии муҳаббат дар доираи сценографияи ғайричашмдошт меравад ...
Ҳикояи Матилде Мартинес ва Элиаҳ Ал-Сауд моро бо низоъҳо, сенарияҳо ва ҳавасҳои нав ба доми худ мекашад. Ҷарроҳи педиатрӣ Матильде Мартинес бо роҳнамоии як хаёл аз Париж ба Конго сафар мекунад: барои сабук кардани ранҷу азоби кӯдаконе, ки аз зӯроварӣ ва гуруснагӣ дар ин кишвари африқоӣ ҳукмфармост. Вай аз паси худ достони душвори ишкиро бокй гузоштааст, ки фаромуш карда наметавонад.
Дар навбати худ, сарбози касбӣ Элиаҳ Ал-Сауд бо ҳадафи худ ба Конго меояд: ба даст овардани кони колтан, маъдане, ки аз ҷониби истеҳсолкунандагони телефони мобилӣ тамаъкорона аст, ки ба ӯ фоидаи бузурги иқтисодӣ меорад. Аммо пеш аз ҳама ӯ ба Конго меояд, то Матильдаро барқарор кунад, ки ӯро сабаби ҳаёташ медонад.
Ҷароҳатҳо ва асроре, ки онҳоро дар Париж дур кард, то ҳол пинҳон аст ва дар иҳотаи контексти бераҳмона ва ноодилона, оштӣ ғайриимкон ба назар мерасад. Дар доираи Ҷанги дуюми Конго, ки бештар бо номи Ҷанги Колтан маъруф аст ва аз ҷониби гурӯҳҳои пурқуввати партизанӣ таҳдид карда мешавад, Матилда ва Элиаҳ бо ҳар роҳ кӯшиш мекунанд, ки муҳаббат бар ҷанг ғалаба кунад.
Аспи оташ 3. Стрип
Як гардиши нав барои кашф кардани рӯҳҳои қаҳрамонони мо, ки ба ҷаҳони дағалона дучор шудаанд. Баръакс, чун ҳамеша, муҳаббат ғолиб меояд. Матильда ва Элиё боз аз ҳам ҷудо шуданд. Дар Конго умеди зиндагии якҷоя бар асари афзоиши нобоварӣ ва ҳасад барбод рафтанд.
Дар навбати худ, Матильда дар ҳаваси худ паноҳ мебарад: кори башардӯстонае, ки вай ҳамчун педиатр дар ташкилоти Manos Que Curan иҷро мекунад. Ин дафъа ӯро ба бемористоне дар навори Ғазза, яке аз сераҳолӣтарин манотиқи ҷаҳон таъин мекунанд, ки дар он ҷо вожаи ҳаррӯза зинда мондан аст. Элиё Ал-Сауд бошад, ӯро фаромӯш карда натавонист ва омода аст, ки ӯро дар ҳар сурат баргардонад...
Аммо пеш аз он ки онҳо дубора якҷоя шаванд, онҳо бояд аз санҷиши охирини лакмус гузаранд: Илё бояд бо як миссияи хатарнок ба Бағдод биравад, то нақшаи Саддом Ҳусейнро барои ба як қудрати ҳастаӣ табдил додани Ироқ пешгирӣ кунад. Дар ин мусобиқа ба ҷанг, Матильда ва Элиё бояд на танҳо барои пешгирии фалокати ҷаҳонӣ, балки барои наҷот додани ҷони худ низ сахт кор кунанд.
Дигар романҳои тавсияшудаи Флоренсия Бонелли…
Холаи Косима
Гузаштаи фоҷиабори пур аз осеби равонӣ дар ҷустуҷӯи хушбахтӣ бартариҳои ғайричашмдошт дорад. Дар навбати аввал, он чизе, ки дар пеш аст, аз дӯзах бадтар шуда наметавонад. Дар мавриди дуюм, неъмате, ки меояд, бештар истифода мешавад. Дар ин миён ҳикмати зиндагии хуб.
Косима, зане дар авҷи ҳаёт, як равоншиноси бонуфузест, ки дар табобати аутизми кӯдакӣ тахассус дорад. Вай дорои як фондест, ки дар он бо сагҳои махсус таълимдида кор мекунад, то ба кӯдакони гирифтори ин беморӣ кумак кунад. Дар он ҷо фазои хубе вуҷуд дорад ва аз кораш, аз дӯстону ҷиянаш, ки вақти холии худро ба онҳо мебахшад, хушҳол аст.
Аммо дар наврасӣ вай аз бераҳмии баъзе ҳамсинфони худ азоб кашид, ки ин таҷриба ӯро амиқ нишон дод ва ҳамзамон ба ӯ барои табдил додани зани содиқ, ки имрӯз аст, кӯмак кард. Ҳарчанд он марҳилаи ғамангез дар паси вай монда бошад ҳам, рӯзе ӯ дубора вориди он мешавад, то ба ӯ чизеро пешниҳод кунад, ки шояд ӯ мехост: ишқи ғайричашмдошт, ҳавасе, ки ӯро фаро мегирад. Оё он ишқ метавонад зарари фаромӯшнашавандаро ислоҳ кунад? Оё шумо шарм, ноумедӣ ва хашмро бартараф карда метавонед?
