Беҳтарин 3 китоби Алан Беннетт

Тӯҳфаи гуногунҷанбаи эҷодӣ дар он аст Алан Беннет яке аз намояндагони пурсамари он мебошад. Зеро кори ин нависандаи англис дар сари роли театр, кино, сериалҳои телевизионӣ, радио, театр ва албатта адабиёт низ мегузарад.

Бо он пардохтпазирӣ, ки бо он танҳо эҷодкороне, ки нобиғаи эҷодии худро меҷӯшонанд, чӣ гуна ҳаракат карданро медонанд ва ба онҳо имкон медиҳанд, ки бидуни тарси тағйири феҳрист нигарониҳояшонро ба худ ҷалб кунанд, Беннетт ба эффекти адабии худ тавассути эссе, тарҷумаи ҳол ва романҳо ноил шуд. Дар ҷустуҷӯи муқоисаи наздик, ба касе маъқул аст Довуд ҳақиқӣ Бо палитраи гуногуни эҷодии худ дар атрофи кино, эссе ё роман, ӯ метавонист бо гузашти вақт як траекторияи ба ин монанд эҷод кунад.

Дар ин паём мо ба он қисмати бадеии Беннетт, ба романҳои барҷастаи ӯ, ки маҳз ба асари охирини ӯ табдил меёбанд, таваҷҷӯҳ мекунем, шояд сюжетҳояш заминаи зиндагӣ, таҷриба ва арзиши изофии нависандаро ба даст оранд бо бағоҷи фарҳангӣ ва ҳаётан муҳим.

Гарчанде ки дуруст аст, ки ин қисмати бадеии бадеӣ дар он ҷое нест, ки муаллиф ба таҳаввулоти минбаъда таваҷҷӯҳ зоҳир мекунад, формати кӯтоҳи фетишии ӯ ҳамеша самараи дилхоҳи синтези ғояҳои гуманистии қариб фалсафии худро ба даст меорад ва аз дидани дилбастагӣ ба саҳна дар як навъ сюрреализм барои ранг кардани юмор, ҳайроншавӣ ва эксцентрикӣ.

Беҳтарин 3 романи тавсияшаванда аз ҷониби Алан Беннетт

Хонандаи нодир

Изабел II ҳамчун қаҳрамони як романи кӯтоҳ дар бораи адабиёт. Қитъаи сенарияҳои ғайриимкон ва сюжетҳои экзотикӣ, то ки мо дар натиҷаи ҷудо шудан аз ҳамл ҳомиладор шавем. Азбаски ҳар як аломати ғайриқонунӣ аз ғалабаи мо дар вайронкор оғоз мешавад.

Que la reina de Inglaterra acabe entrando en una biblioteca ambulante junto a la zona de servicio de palacio nos desubica nada más empezar. Desde la casualidad que la conduce hasta ese pequeño espacio repleto de libros se desencadena en una introducción al paraíso de la lectura que para la reina pasa por ser ese descubrimiento de cualquier lector naciente.

Pese a lo curioso de la propuesta, y gracias a la sutileza del autor, no encontramos una sátira en esta novela corta pese a disfrutar, eso sí, del humor propio de las situaciones desconcertantes. Aprovechando la alienante sensación de ver a la reina siendo ilustrada por un plebeyo entregado a los fogones de palacio y a la lectura en sus tiempos libres.

A la postre se trata de una guía hacia el gusto lector que puede picar a cualquiera en el momento preciso, con esa sensación del gran descubrimiento, del poder de la literatura frente a cualquier condición social. Porque si algo es poderoso y transformador es el descubrimiento de esa sabrosa sensación de la imaginación desparramándose sobre escenarios, conceptos, ideas y espacios de libertad jamás imaginables, menos aún para una monarca entregada a monotonías vacuas en lo espiritual con ínfulas de eternidad visto desde fuera.

Хонум дар микроавтобус

Ҳатто хотираҳо дар атрофи як ҳолати муҳими мавҷудияти Беннетт ин табдили афсонавии афсонавиро мегиранд. Ба тарзи гуфтан ва бо далелҳое, ки аз воқеияти онҳо оварда шудаанд.

Азбаски пайдоиши Мис Шеффер бо ван ва ҷудоӣ аз ҷаҳон дар ҳаёти Беннетт як нуқтаи навест, ки дар он ҳар рӯзи Мисс Чӯпони мушоҳидакардаи Беннетт як боби устувории зиндагӣ дар ҷомеаи ҳозира мебошад. Дуруст аст, ки аввалин носозгорӣ аз қаҳрамон бо ҳаёти ӯ дар болои як ванти кӯҳна сарчашма мегирад, ки ҳадафи бузургтар аз наҷот додани рӯз аз рӯз бо фалсафаи байни равшанӣ ва халалдоршавӣ нест. Дар тӯли 15 сол Беннетт манзили Мис Чӯпонро дар саройи худ ба охир расонд.

Pero desde esa primera intención de solidaridad acabó descubriendo una voluntad de observación, de análisis de aquella mujer marginada que si bien no le reportó una teoría sociológica, si lo magnetizó para acabar escribiendo este libro. Una obra que magnifica, desde lo excéntrico, a una gran representante de la supervivencia frente a la vorágine. Una persona detenida, al margen, alejada de la fuerza centrípeta que lo mueve todo en sociedad. Y, sin embargo, Bennet nos descubre en Shepherd esa visión privilegiada, ese foco de quien observa desde fuera y es capaz de ofrecer matices singulares sobre la chirriante inercia social.

Ду ҳикояи на он қадар муносиб

Dos mujeres de mediana edad, con sus vidas construidas desde los cánones, con los cimientos oportunos para levantar la vida como debe ser. Pero deber ser nunca es del todo «ser».

Хонум Доналдсон метавонист боқимондаи умри худро бидуни тағироти ҷиддӣ гузаронад ва ӯҳдадориҳои худро ҳамчун мотами абадӣ таҳти назорати духтараш иҷро кунад. Аммо оҳиста -оҳиста худи ӯ аз ин вазифаҳои муқаррарӣ мегурезад ва то кашфи мавҷудияти бидуни шарти минбаъдаро мекушояд. Аз сабаби зарурати иқтисодӣ ӯ дар беморхона кор пайдо мекунад ва дар он гуманизми фаровон, ки аз бемориҳое, ки призмаи ҳаётро тағйир медиҳанд, ғарқ шудааст.

Y tal como ella también su casa empieza a cobrar vida para superar la muerte de su marido. La llegada a su casa de estudiantes que alquilan una habitación terminará por liberarla de muchas cosas. La otra historia indecente es la de la familia Forbes, con el estigma de una madre que marca el devenir de todos. Quizás su marido y su hijo Graham quisieran dejar de estar bajo ese paraguas que en lugar de librarlos de la lluvia les cubre el sol.

En la oscuridad de su paraguas, la señora Forbes no es capaz de imaginar las ansias de luz de los dos hombres de su casa con los que comparte ese pacto infranqueable de las buenas apariencias. Pero en cuanto un rayo acabe por iluminarlos, el chorro de luz cegadora puede despertar nuevos mundos en las vidas de los tres.