Çdo histori ka nevojë për dy pjesë nëse do të gjejë një lloj sinteze, për të cilën bëhet fjalë në çdo kornizë që hyn në territorin e mimikës emocionale. Nuk bëhet fjalë për nxjerrjen në pah të këtij lloji të rrëfimeve të dyfishta para vetes së parë. Sepse subjektiviteti absolut gjithashtu ka qëllimin e tij për të zbuluar botën nga prizmat e rinj. Rastet si «Kapësja në thekër«, Me vetminë e tërbuar të bërë humnera, Tom Sawyer dhe atë aventurë ekstreme të jetës apo edhe vetë Dante duke udhëtuar nëpër parajsë dhe ferr. Kryevepra ku zëri i drejtpërdrejtë i protagonistit na largon.
E megjithatë në tregime si kjo "Shtatë e Marta" e Chojin ka një ekzorcizëm, rrëfim, terapi për këta personazhe të vetmuar ose për çdo lexues. Sepse Caro dhe Edú jemi ulur në divan, të vendosur të zhvishemi nga brenda përballë atij personazhi që na analizon në mënyrë që të jemi një dhi, një element i jashtëm i jetës sonë që nuk duhet të gjykohet, por përkundrazi të vlerësohet me asepsinë e psikika e bëri shkencën.
Por rrëfimet i shndërrojnë psikologët në depozitues të shpirtit sapo ngrihen për të kapërcyer pragun e profesionistit. Dhe atje Edú mund të mëkatojë për të anashkaluar artikullin e çuditshëm të Betimit të Hipokratit. Ose mbase nuk është profesionisti por personi që përfundon duke strehuar shpirtin e Carol. Sepse ... Ku përfundon mjeku dhe ku fillon personi?
Ndër shumë pacientë të tjerë, vetëm Carol, me ajrin e saj të pavlerë të skalitur në mermer të ftohtë, përfundon duke zgjuar ato burime që lëshojnë emocionet e Edit. Quajeni tërheqje ose quajeni atë ndjenjën e çuditshme, atë dhuratën e disa njerëzve për t'u dhënë atyre të gjitha përgjigjet tuaja pa bërë asnjë pyetje të vetme.
Sekretet që po plasen pak nga pak, barra morale dhe sociologjike që ende durojnë dhe që vijnë edhe në komunikimin jo verbal që psikologu përgjegjës për heqjen e të gjitha frikave që kapin Carol si dhe dëshirat të afta për t’i thyer ato i analizon në mënyrë profesionale. Bilancet e pamundur, por shumë të zakonshëm në ditët tona.
Një histori me dy ngjyra edhe në prezantimin e saj. E kuqja dhe e zeza si dy ngjyra që ndoshta simbolizojnë gjakun dhe errësirën, ashtu si muret janë pikturuar në thellësitë shpellore të shpirtit. Një histori e një takimi të pjesshëm, pothuajse epistolar, si gjurmët e fatit në përpjekjen e tij për t'i bërë gjërat të ndodhin.
Tani mund të blini romanin "Siete mares", nga El Chojin, këtu:
