3 librat më të mirë nga Mónica Carrillo

Në vazhdën e autorëve të tjerë të medias në fushën gazetareske (një hapësirë ​​e lidhur natyrshëm me letërsinë si një kronikë e kohëve të jetuara), Monica Carrillo tashmë kompozon një bibliografi të krahasueshme me gazetarët e tjerë si p.sh Carmen Chaparro, Carlos i dashurisë, Theresa Old o Maksim Huerta.

Natyrisht, në versionin e tyre romantik, secili nga këta gazetarë është më i orientuar në shijet e tyre përmes temave të ndryshme që variojnë nga zhanri romantik në fantashkencor deri tek zhanri i zi.

Në rastin e Mónica Carrillo gjejmë pak me atë tenxhere krijuese të shkrirjes së autorit të kënaqur me tregimin e historive të çfarëdo lloji. Gjithmonë me çmueshmërinë e formës drejt fundit, me shijen për tropen që transformon skenën e paraqitur, veprimin që avancon në diçka të pajisur me atë magji që kapërcen falë mënyrës sesi na thuhet.

3 librat kryesorë të rekomanduar nga Mónica Carrillo

Jeta lakuriq

Profesioni i romancierit mund të falsifikohet në një mijë mënyra sepse romani është ai kanavacë e madhe, mozaiku i madh, sixhadeja e madhe e shpirtit krijues të shkrimtarit. Ky roman është ajo vepër me përmasa të mëdha përtej 288 faqeve të tij.

Sepse ka të bëjë me rrëfimin, arritjen e përshtatjes magjepsëse të personazheve më të besueshëm drejt ndjeshmërisë totale në komplotin më sugjestiv drejt grepit më intensiv për lexuesin në detyrë. Nëse, përveç kësaj, Mónica Carrillo vazhdon të shfaqë atë përdorim të gjuhës nganjëherë lirik, historia përfundon duke u konformuar si një komplot me vitolën e shkrimtarit më të konsoliduar se kurrë. Një histori dashurie mund të humbasë gazin nëse gjithçka përqendrohet drejt komplotit rozë. Pra, historia e Gala është shumë më tepër sesa një rishikim i ri letrar i dashurisë.

Porque en su retorno a casa para despedir a su abuela, Gala descubre que, ya no siendo la misma que fue, puede aprender y replantear, indagar y descubrir sobre su propia vida, sobre su familia. Nada mejor que regresar cambiada por los años y la vida para enfrentarse a las cosas dadas por hechas, a las sombras y secretos tras las apariencias…

Entonces ya sí, una vez expuesta a las esencias mismas de la vida, de la familia, de las emociones y los secretos, entonces es el mejor momento para plantear un amor que aferrar con fuerza pese a las espinas para hacer brotar la sangre de la vida.

Jeta lakuriq

Drita e Kandelës

Duhet të jetë që emri i Candela ka që unë nuk e di se çfarë protagoniste të madhe femër. Sepse nuk është më vetëm një çështje e kësaj historie nga Mónica Carrillo, por e librit «Qiri»Nga Juan del Val ...

La cuestión es que en ambas Candelas encontramos a mujeres sometidas a esos vaivenes del destino hacia lo mágico o lo dramático, según como se afronte el asunto. En el vértigo de vivir, la Candela de Mónica Carrillo se deja llevar para sacar lo mejor de sí misma pese a los imperativos de la razón y las supuestas conveniencias.

Pero toda pasión te acaba robando desde lo físico hasta el alma. Lo que se pierde en el amor intempestivo con sus fogosidad y su ceguera, siempre se gana como sentimiento constante de seguir vivo. Cómo no disfrutar de esos momentos en el que alguien como Manuel aparece para sacudirlo todo.

Solo que, como suele ocurrir en todos los casos, llega un momento en el que la seguridad busca su sitio y es entonces cuando las dudas hacen tambalearse a los sueños y aflojarse los abrazos que robaban el aire. ¿Qué ocurre cuando nos enamoramos de una persona que sabemos que nos va a complicar la vida? 

Candela es una fotógrafa a la que un día se le cruza el amor y la atropella, poniéndolo todo patas arriba. Y ya nada será como antes. El responsable de ese torbellino es Manuel, un joven modelo con el que vivirá una historia de amor tan fascinante como adictiva.

La emoción de los primeros besos, la complicidad, la pasión. Pero también la angustia de quien no recibe todo lo que da. Y el apoyo incondicional y mágico de las amigas. La cara y la cruz del amor. Porque la vida sigue, siempre sigue…

La luz de Candela es un precioso canto a las emociones, una delicada novela llena de sensibilidad que entusiasmará al lector.

Drita e Kandelës

Koha. Gjithçka. Çmenduri

A medio camino entre el microrrelato, el aforismo y el verso suelto. Una suerte de poesía urbana que encandila desde la primera composición. Porque el conjunto es una encantadora mezcla que compone imágenes y sensaciones, que plantea despedidas o acercamientos, tristezas o melancolías, abatimientos o esperanzas, siempre a través de figuras retóricas, de tropos que se levantan desde escenas cotidianas para alcanzar el alma de tantos y tantos momentos que todos vivimos.

Lexuesi që po kërkon vazhdimësinë në veprat e hershme të Mónica: "Kam harruar të të them të dua" ose "La luz de Candela"ju me siguri nuk do ta gjeni këtu. Por është gjithmonë interesante të rizbulosh një autor përmes prizmit të krijimtarisë së tij të fuqishme, e cila e shtyn atë të provojë gjëra të reja, të eksperimentojë me ide të reja ose thjesht të shprehë idetë e zeza mbi të bardhët me forcë dhe entitet të mjaftueshëm si ato në këtë libër.

Puede al lector le acabe pasando como a mí. Desde “El tiempo. Todo. Locura”, encender la televisión y descubrir a esta presentadora narrando la realidad ya no es lo mismo de antes. Pese a la actitud aséptica propia de un presentador de informativos, en Mónica veo ahora más humanidad, la que rebosa en esta obra.

Në shumë raste, e vogla mbledh thelbin. Tregimet e vogla në këtë libër ngjeshin idetë e menduara mirë dhe përshtaten në një gjuhë që transmeton dhe lëviz nga masa e fjalëve. Letërsi për të lexuar ngadalë, për të medituar në çdo kapitull të vogël, çdo kuptim të mundshëm të fjalëve në një grup të zbukuruar nga imazhi që zgjon dhe struktura lirike e strukturës së tij. Rekomanduar, pa dyshim.

Koha. Gjithçka. Çmenduri
5 / 5 - (20 vota)

Lini një koment

Kjo faqe përdor Akismet për të reduktuar spamin. Mësoni se si përpunohen të dhënat tuaja të komenteve.