Koincidenca ndërmjet Shkrimtari Rafael Nadal Me tenistin Rafael Nadal, në një kërkim nominal në çdo motor kërkimi në internet, zgjidhet gjithmonë sportisti. Prandaj shkrimtari ka përshtatur nënshkrimin dhe vulën e tij në «Rafel nadal«, Duke nxjerrë« a »si një sinkopë të nevojshme diferencuese.
Dhe e vërteta është se puna e meriton. Sepse shkrimtari katalanas, praktikisht i përkushtuar profesionit të shkrimit që nga viti 2014 (pasi punoi si gazetar në media të ndryshme), na paraqet një gjë të madhe trillime historike në një periudhë të zgjatur midis melankolisë së shekullit të nëntëmbëdhjetë dhe trazirave të shekullit të njëzetë në Evropë.
Dhe është atje, në atë skenar pak më shumë se një shekull që bashkon transformimet më të mëdha, luftërat më ogurzeza, por edhe përparimet më të shquara në çdo fushë, ku Rafel Nadal shfaq talentin e tij si një shkrimtar i kthyer në kronist nga më të rëndësishmet e çdo kohe: historitë brenda, evolucioni i njerëzve që, në mimikën e personazheve, na bëjnë të ndiejmë historinë përtej një dokumentacioni të thjeshtë zyrtar, të cilin, gjithçka e thotë kalimthi, autori gjithashtu trajton me plotësinë dhe saktësinë.
3 librat kryesorë të rekomanduar nga Rafel Nadal
Zonja Stendhal
Të mbijetuarit e vërtetë të luftërave shfaqen në mesin e njerëzve të ndëshkuar që supozojnë viktimat e tyre sa më mirë që të munden. Një fëmijë që merret nga nëna e tij në ditën e fundit të Luftës Civile gjen strehën e tij të vetme në krahët e zonjës Stendhal në të cilën të vazhdojë të jetë një fëmijë i dashur nga një figurë nënë.
Periudha e pasluftës është ajo hapësirë boshe, ajo asgjë e përkohshme në të cilën gjithçka është zhdukur dhe jeta përpiqet të gjejë rutina të reja në mes të nevojës së theksuar dhe mangësive të ngutshme.
Lluc është ai fëmijë i cili vetëm përmes pafajësisë së tij mund të kuptojë një botë kaotike si normaliteti, i cili kapërcen mungesat përmes pranive në të cilat ai kapet për të vazhduar të ndiejë dashuri të vjedhur.
Në veprat e tjera të fundit në lidhje me Luftën Civile Spanjolle ne njohim perspektivat e luftëtarëve ose sagat familjare, ose sekretet e shtetit të fshehura në aksionin ushtarak. Por vetëm në këtë libër Zonja Stendhal ne do të rimarrim perspektivën më të rëndësishme, atë të pafajësisë infantile përballë realitetit të armëve.
Sepse pas luftës, më e keqja mund të jetë akoma për të ardhur. Fituesit priren të jenë edhe më mizorë kur e njohin veten superior. Dëshira për të shfarosur një armik që nuk ekziston më vazhdon të përhapet mbi këdo që mund të kishte qenë në anën tjetër.
Zgjuar mizorinë e luftës, prushin e saj nuk është e lehtë ta shuash me goditjen e fundit. Të mësuar me lartësimin e urrejtjes, fitimtarët kërkojnë hakmarrje të vazhdueshme. Periudha e pasluftës në një konflikt civil është pikërisht ajo, një ekzekutim i të mundurve, një fund pa armëpushim. Pavarësisht se sa i pafajshëm jeni, gjithmonë mund të jeni viktima e re.
Por në këtë punë gjejmë edhe shpresën. Lluc shpreson të jetë një fëmijë dhe kapet pas premtimeve për një të ardhme më të mirë. Nëpërmjet syve të tyre dhe emocioneve të tyre parësore ne po shqyrtojmë me imtësi një realitet, brendësia e dhunshme e të cilit i shpëton të kuptuarit të fëmijërisë së butë, por edhe të kuptuarit të çdo lexuesi.
Djali i italianit
Dashuritë e fshehta, pasionet e lëshuara në ditët më të errëta të një konflikti aq mizor sa Lufta e Dytë Botërore përfundojnë duke kompozuar një hartë të çuditshme të fatit të paparashikueshëm. Diçka e tillë ndodh në këtë komplot të kompozuar që nga rënia e Musolinit në 1943.
Me armëpushimin italian të rënë dakord me aleatët, menjëherë beteja rome e Regia Marina italiane u bë armike e Gjermanisë naziste.
Raketat e drejtuara të sakta nga aeroplanët gjermanë goditën anijen në fund të detit më 9 shtator 43. Çështja është se Nadal përqendrohet në të mbijetuarit në mesin e kaq shumë viktimave.
Refugjatët për shkak të imperativave rrethanorë në territorin spanjoll, në Caldes de Malavella, marinarët kaluan disa ditë mes njerëzve të vendit. Mateu është fryt i një prej atyre takimeve pasionante midis një marinari të ri dhe një vajze vendase.
Marrëdhënia përfundoi kur prishi djalin e tyre së bashku për të djegur detaje, gjeste, tinguj ... Pastaj babai u zhduk pa e ditur vërtet Mateu për këtë atësi.
Ishin ditë të vështira dhe gjërat ndodhën të shënuara me imperativa morale të një dimensioni tjetër. Shumë vite më vonë, Mateu ka mbledhur informacionin e nevojshëm për të mësuar mbi sekretin e ekzistencës së tij.
Mund të jetë tepër vonë, gjashtëdhjetë vjet mund të jetë shumë e gjatë. Por nëna e tij tashmë ka ndërruar jetë dhe asgjë nuk e ndal atë në një kërkim që shënon, në zjarrin e pyetjeve më intensive, themelin e gjithë ekzistencës së tij, gjithmonë larg origjinës së tij.
Mallkimi i Palmisano
Një roman me një mjedis lokal, por që përfundon duke u nënkuptuar si një komplot i shkëlqyeshëm rreth asaj se si gjithçka mund të ndryshojë në një çast, nga prosperiteti në miqësi apo dashuri.
Karakteri i Vitantonio Palmisano na kujton atë frazën lapidare të Rolland: "Heroi është ai që bën gjithçka që mundet", përtej heroikave të tjera të shtrira gjatë historisë për protagoniste të paharrueshme femra si Donata ose Giovanna.
Çështja është se të gjithë ata na kujtojnë se nuk ka ndonjë odise më të madhe sesa mbijetesa në kohë të vështira. Dhe pikërisht zbulimi aktual nga i cili lind historia përfundon duke zbuluar se si të gjithë janë humbës në një luftë apo në një tjetër, Luftën e Madhe ose Luftën e Dytë Botërore.
Mbiemrat e dënimit ndryshojnë nga një moment në tjetrin. Dhe ftesa për reflektim dhe hetim që befason zbuluesin e rastësive të liga përfundon duke na çuar në një komplot emocionues se si jeta vazhdon të bëjë rrugën e saj, gjithmonë.
