Në thelb greke, pavarësisht sundimit rrethanor turk mbi Kretën kur Nikos Kazantzakis erdhi në botë. Sepse pa dyshim Kazantzakis është një nga referencat kulturore të shekullit të njëzetë të perandorisë së vjetër helene, e rizbuluar për publikun e gjerë nga filmi i Anthony Queen duke bërë protagonisti letrar Alexis Zorbas, por e njohur më parë nga lexuesit e mirë të cilët tashmë në mbarë botën mund të gjenin veprat e tij të para pikë për pikë.
Dhe si një grek i mirë, Kazantzakis shtyp në veprat e tij atë dritë ekstreme mesdhetare të ishujve falë ndezjes vitale të së cilës bota moderne lindi me dilemat dhe odisenë e saj jetësore, me teatrin e saj dhe letërsinë e saj imagjinare të lindur mijëra vjet më parë nga perënditë, heronjtë dhe kronikë të aftë për të zgjuar imagjinatën e përbashkët të një planeti të tërë.
Trashëgimtar i Çmimit Nobel për Letërsinë por më në fund u trashëgua nga lavdia si heroi Akil, në momentin e fundit. Pavarësisht gjithçkaje, romanet e tij do të mbeten gjithmonë në mënyrë që secili të mund të mbledhë nga drita e tij, reflektimin që i arrin më thellë.
3 Novelat e Rekomanduara nga Nikos Kazantzakis
Zorba Greku
Ngritja e një personazhi si ai totemi kulturor që tejkalon kohën është vetëm në lartësinë e shkrimtarëve si Cervantes o ShakespeareMe Nuk bëhet fjalë për të krahasuar rëndësinë e personazheve ose vlerën e tyre.
Çështja ka të bëjë me thellësinë, e atyre mënyrave të kalimit nga një botë jo aq e zakonshme sa letërsia, në të gjithë botën. Dhe jo, që një film është bërë nuk është justifikim. Sepse sigurisht jeta dhe vepra e personazheve të panumërt nga letërsia universale janë nxjerrë gjithashtu në ekran ... Sigurisht, nëse gjenitë e mëdha të letërsisë balancojnë dhe kompensojnë pjesën tjetër të përbërësve të një komploti për ta bërë të gjithë kryeveprën, në Zorba ekziston vetëm Zorba, për mirë dhe për keq, në mënyrë që të spikat mbi të gjitha gjërat me skajet e saj dhe dikotomitë njerëzore dhe mjerimet e saj. Gjithçka është më e thellë dhe më transcendente në Zorba sepse i gjithë komploti sillet rreth tij, zbulimi dhe analiza e tij nga afërsia e dikujt që përpiqet ta kontrollojë atë si një kirurg i shpirtit.
Zorba nuk i nënshtrohet politikisht të drejtës dhe as nuk merr modele heroike. Ai e jeton tragjikomedinë e tij me intensitetin e të çmendurit dhe nganjëherë me shkëlqimin e njeriut të mençur. Në libra, ndonjëherë kërkohet mençuri, mënyra për ta parë botën në një mënyrë transformuese për mirë. Zorba duket se është kthyer nga çdo gjë dhe përballet me trompe l'oeil të ekzistencës së tij të hapur të varrit si një Dorian Grey i bllokuar në një ishull dhe u zbulua si një Robinson Crusoe i ri.
Njeriu i varfër i Asizit
Dshtë e guximshme t'i afrohesh një biografie të trilluar. Aq më tepër për personazhet, dokumentacioni i të cilëve për të mbledhur nuk përmban as një dëshmi gojore. Mrekullitë e tij, kronikat e tij, qëllimi mbarëbotëror i qëllimit të tij ungjillëzues janë të njohura për San Franciskon.
Por nxjerrja nga atje e një biografie të kompletuar me atë shkëlqim që shfrytëzon anekdotën është nganjëherë e guximshme nëse jo e rrezikshme. Aq më tepër kur bëhet fjalë për një karakter të shenjtë. Pyetja është që të fillojmë duke çmitizuar shenjtorin, duke i dhënë atij një emër që na çon në fillim, drejt qenies njerëzore që nuk është asgjë tjetër veç varfërisë së tij. Për një autor si Kazantzakis i cili mund të kalonte përmes ateizmit nga bindjet e tij fillestare socialiste, kjo vepër duhet të ketë qenë ajo që ka rënë nga kali i Shën Palit. Ose ndoshta vetëm një ushtrim çlirimi, i humanizimit të një personazhi që ndikoi tek ai dhe nga i cili shpëtoi më tejkaluesen, aftësinë njerëzore për qëndrueshmëri, përpjekje, përkushtim.
Ndoshta bëhet fjalë për një komunizëm të mirë, për atë që nuk vjen në pushtet, por i nënshtrohet bindjes së besimit dhe shpresës, veçanërisht në mesin e të trashëguarve në Tokë nga vëllezërit e tyre.
Krishti u kryqëzua përsëri
Meqenëse mesazhi i Krishtit u shtyp në Bibël, kontradiktat e një Kishe përgjegjëse për trashëgiminë e trashëgimisë së Perëndisë janë shfaqur hapur.
Guri i parë mbi të cilin u ndërtua Krishterizmi tashmë dukej i dënuar për të mbështetur të gjitha llojet e keqkuptimeve të interesuara në favor të pushtetit, të vullnetit për pushtet mbi ndërgjegjen me frikën e fesë si mjetin e përsosur. Jemi në fillim të shekullit XX në qytetin Likóvrisi duke u përgatitur për Javën e Shenjtë. Ndërkohë, fqinjët e varfër të një qyteti të sulmuar dynden në Likóvrisi në pritje të ndihmës vëllazërore.
Në paradoksin e përfaqësimit të Javës së Shenjtë dhe neglizhencës së vëllezërve që do të masakrohen, komploti i një historie zgjohet që i vendos personazhet përballë Pilatit të ri dhe Sinedrit të ri. Dhe mbase fundi është e njëjta sakrificë e ngarkuar përsëri me faj. Nëse dikush nuk vendos të veprojë si një Kishë, do të vepronte vërtet nën mjediset e Jezu Krishtit të dashur.
