3 librat më të mirë të Mary Karr

Shkathtësia është ajo që ka. Nga një shkrimtare totale si Mary Karr, ne njohim vetëm aspektin që ka ditur më së miri të "shitet" ndërkombëtarisht si diçka unike. Dhe Karr është padyshim një autore ndryshe sepse ajo ekspozohet në të gjitha nivelet, ajo shfaqet hapur në një rrëfim që eksploron dhe projekton nga përvojat, përshtypjet dhe nocionet e saj për jetën. Të gjitha në një trilogji të shndërruar në meta-literaturë thelbësore të arsyeve të shkrimit.

Por me siguri gjërat mbeten në pistë, si esetë e tij apo një vepër poetike që do të evoluojë paralelisht me atë vizion të letërsisë si një shprehje pa asnjë artificë, pa personazhe apo mjedise larg vetes. Nëse shkrimi është një ushtrim çlirimi, një valvul shpëtimi, një akt intimiteti në formë dhe substancë, atëherë Mary Karr është një nga autoret që e kupton më së miri letërsinë.

Thuhet se Maria ishte një burim frymëzimi për David Foster Wallace, me të cilin do të ndante një kozmos narrativ unik në mes të një marrëdhënieje të stuhishme. Lloji i marrëdhënieve margjinale që, siç dihet, mund të përfundojnë gjithmonë në atë boshllëk aq të nevojshëm për t'u mbushur me letërsi apo çfarëdo tjetër...

Top 3 Librat e Rekomanduar nga Mary Karr

Klubi i gënjeshtarëve

Kush nuk ka dëgjuar që "duhet të shkruaj një roman"? Janë të paktë ata që ju përgjigjen kështu kur i pyet si po shkon? Apo çfarë ndodh me jetën tuaj? Ose, në rastin më të keq, pa i pyetur ata.

Të gjithë duhet të shkruajmë një roman, atë të jetës sonë. Vetëm të dish të shkruash biografinë tënde është çështje e të qenit qesharak, të dish të shoshitësh kujtimet dhe t'i japësh një fill të përbashkët gjithçkaje, një arsye për të ftuar dikë që, në parim, e shikon jetën tënde pak ose aspak interesante për të vazhduar leximin.

Mary Karr është një mburojë e tregimit të kujtesës, një lloj prirje letrare e Amerikës së Veriut. Një letërsi ku tregimi i jetës suaj është një justifikim për të folur për realitetin, mjedisin ku keni jetuar, një rajon, një rajon, një qytet.

Atëherë jeta juaj pushon së qeni thjesht jeta juaj për t'u mbuluar me rrethana, zakone dhe veçori. Dhe pikërisht atëherë kur lind magjia, jeta juaj mund të bëhet interesante nëse e përballoni atë me atë që ndodh rreth jush ndërsa e tregoni.

Mary Karr di të rrëfejë me humor atë që i ndodhi, kur luan, apo me tonin tragjik që vjen nga ato momente të këqija... Dhe ndërkohë bota kthehet, Teksasi, rajoni i saj kthehet, puset e naftës të qytetit të saj pëshpëritin. ndërsa jeta e Marisë kalon...

Ka njëfarë magjie në këtë, një kapacitet të veçantë narrativ. Ditëlindja juaj mund të jetë një histori e përgjumur..., por çfarë thoni nëse po atë ditë 25 vjet më parë binte shi i madh dhe ju duhej të izoloheshit në një rrugë të vetmuar midis punës dhe shtëpisë tuaj.

Momenti mund të japë shumë. Ju brenda makinës tuaj, duke evokuar momentin që nuk do ta përjetoni më, do të kishte ndonjë surprizë në shtëpinë tuaj apo nuk do t'ju priste njeri? Xhami i përparmë përpiqet më kot të largojë ujin, si ju vetë, duke u përpjekur të kujtoni ditëlindjet tuaja të fëmijërisë në mes të një stuhie. Ndoshta ju duhet. Mungesat janë ato që janë. Ajo nuk do të të priste sot me buzëqeshjen e saj kur hape derën. Dhe në kujtimet e tua të mbytura, në anë të një rruge të humbur, ajo mund të jetë në kujtimet e tua...

Është gjithashtu një fat i keq që në vitin 19XX fillon të bjerë shi në ditën e ditëlindjes suaj, pas muajsh thatësire, ndërprerjesh në furnizimin me ujë dhe disa kultura të tmerrshme që kishin ngritur në krahë fermerët...

Nuk e di, do të mbetej shumë për të pasuruar përshkrimin, por Mary Karr bën diçka të tillë në këtë libër Klubi i Gënjeshtarëve. Dëshironi të dini më shumë për Mary Karr? Për momentin ju e dini vetëm emrin e saj dhe mund ta kërkoni në internet dhe të lexoni informacionin e saj në Wikipedia, por çfarë tjetër do të dëshironit të dinit për jetën e saj, rrethanat e saj, çfarë e ka bërë atë të jetë ajo që është ?

Klubi i gënjeshtarëve

Lulja

Duket e pashuar, e pashtershme. Por lulja largohet, petalet e saj fluturojnë në një shpërthim të erës së vjeshtës. Kërcelli lihet i zhveshur në të hapur, duke u tkurrur dhe duke ngjallur aroma të parikuperueshme.

Kush e pa që po vinte? Është një nga pyetjet themelore të këtij libri. Një pyetje për të kaluarën dhe të ardhmen, për identitetin dhe për atë kohë naiviteti dhe rebelimi që është adoleshenca.

Kush jemi ne dymbëdhjetë vjeç? Dhe me gjashtëmbëdhjetë? Kush shpresojmë të jemi dhe çfarë të bëhemi? Dhe akoma më e ndërlikuar: si mund të shpëtojmë nga ajo që supozohet të jemi? Me paturpësinë e saj të zakonshme, në një lojë problematike, argëtuese dhe më seksi se kurrë, Mary Karr i shkruan një letër dashurie adoleshencës.

Në adoleshencën e tij, sepse kemi një rrëfim autobiografik. Kurrë më nuk do të zgjatet koha si në ato vite, kurrë më bota nuk do të jetë kaq e re, kaq e papërdorur, as sytë tanë nuk do të jenë kaq të pastër. Ka edhe dyshime dhe frikë, sigurisht. Ka vetmi dhe pafuqi.

Por falë fragmenteve që do të na bëjnë të shpërthejmë në të qeshura dhe një ndjeshmërie prekëse dhe të sinqertë, ne lexojmë të magjepsur dhe plot shpresë lindjen e miqësisë së parë të vërtetë, takimin me atë personin tjetër me të cilin rritemi dhe zbulojmë veten, kush jemi. na ndihmon të jemi gjithçka që nuk dinim se çfarë donim të ishim.

Dhe na përshkon edhe shkëlqimi i dëshirës, ​​ajo ndriçim i qartë që kumbon për herë të parë, një njohuri e thellë që tund trupin tonë derisa të transformohet. Dhe do të jemi të vetëdijshëm, gjithashtu për herë të parë, se çfarë do të thotë në këtë botë të jesh grua dhe kufizimin e madh të lirive që na imponon si fëmijë.

Çuditërisht, Meri e re nuk është e kënaqur: e lodhur nga qyteti i naftës në Teksas ku kaloi fëmijërinë e saj, ajo do t'i bashkohet një bande sërfistësh dhe të varur nga droga, të cilët do të përballen me autoritetin në një mijë mënyra rrugës për në Kaliforni. "Seks, drogë dhe rock'n'roll," thotë një nga ngjitësit në furgonin e tij. Pak herë një libër e ka nderuar kaq thellë këtë moto.

Lulja

I ndriçuar

A është e mundur të qeshësh me zë të lartë ndërsa lexon një libër që ka të bëjë me dashurinë, alkoolizmin, depresionin, martesën, amësinë dhe… Zotin? Sigurisht. Iluminada është një shembull i mirë, shembulli më i mirë. Pak kujtime (me ritmin e një romani të madh) i përmbushin këto faqe.

E reja që kaloi fëmijërinë e saj të vështirë në Teksas, në gjirin e një familjeje shumë më tepër se “të veçantë”, jeton gjatë pjekurisë së saj të hershme një ferr nga i cili ndoshta mund të shpëtohet, përveç letërsisë dhe besimit, vetëm ndihma e të tjerë që kanë kaluar të njëjtën gjë më parë; pa harruar dashurinë për të birin, diçka që e vërshon në të njëjtën kohë që e ngatërron, si shumë nëna.

Iluminada është shkruar me ndershmërinë e pamëshirshme të Mary Karr, e cila analizon veten në mënyrë të paskrupullt dhe me humor të pandershëm; dhe na flet për të pa i grirë fjalët, pa ndjenjën e qesharake dhe me një prozë të brendshme që ka një fuqi të madhe joshëse.

Iluminada është një libër emocionues dhe i paklasifikueshëm se si të rritemi dhe si të gjejmë vendin tonë në botë. Ka pasazhe gazmore në të dhe pasazhe tronditëse, pura vida. I ndritur nga letërsia, i ndriçuar nga shpirtërorja, i ndriçuar (d.m.th., i dehur deri në humbjen e nocionit të realitetit) nga alkooli ...

Dhimbja dhe sakrifica bëhen humor dhe premtim për të ardhmen; Karr tregon në çdo faqe se ajo është vërtet e përkushtuar ndaj letërsisë si një formë arti, jo vetëm emocionuese, por edhe motivuese, çliruese. Nëse ka një libër që mund të na ndihmojë të kuptojmë se çfarë kemi qenë, çfarë jemi dhe çfarë do të jemi para dhe pasi të kalojmë një shkretëtirë, është ky, emocionues si një ringjallje.

I ndriçuar
5 / 5 - (8 vota)

2 komente për "3 librat më të mirë nga Mary Karr"

Lini një koment

Kjo faqe përdor Akismet për të reduktuar spamin. Mësoni se si përpunohen të dhënat tuaja të komenteve.