සාහිත්‍යය ආරම්භ කරන සෑම දරුවෙකුටම අත්‍යවශ්‍යම අපූරු කියවීම් දෙකක් තිබේ. එකක් නම් පුංචි කුමාරයා ය ඇන්ටොයින් ඩි සෙන්ට්-එක්ස්පෙරි, සහ අනෙකකි නිමක් නැති කතාවඑම මයිකල් එන්ඩේ. මෙම අනුපිළිවෙල අනුව. විකාරයක් ලෙස මට අමතන්න, නමුත් කාලය කෙතරම් දියුණු වුවත් නොනැසී එම කියවීමේ පදනම ඉහළ නැංවීම පිස්සු අදහසක් යැයි මම නොසිතමි. කෙනෙකුගේ ළමා කාලය සහ තරුණ කාලය හොඳම යැයි සැලකීම නොවේ, ඒ වෙනුවට, එය වඩාත් "උපාංග" නිර්‍මාණයන් ඉක්මවා යන පරිදි සෑම අවස්ථාවකදීම හොඳම දේ ගලවා ගැනීම ගැන ය..
සාමාන්‍යයෙන් වෙනත් බොහෝ අවස්ථා වල සිදු වන පරිදි, කතුවරයාගේ අතිවිශිෂ්ට ශ්‍රේෂ්ඨ නිර්මාණය වන එය අවසන් වන්නේ එය යටපත් කරමිනි. මයිකල් එන්ඩේ පොත් විසිපහකට වඩා ලිව්වත් අවසානයේ ඔහුගේ සදාකාලික කතාව (චිත්‍රපටයක් බවට පත් කර මෑතකදී වර්තමාන ළමයින් සඳහා සංශෝධනය කරන ලදි), අවසානයේදී කර්තෘට තම ලිවීමේ කෙලවරේ නැවත නැවතත් හිඳ ගැනීමටවත් නොහැකි වූ නිර්මාණයක් විය. පරිපූර්ණ වැඩ සඳහා අනුරුවක් හෝ අඛණ්ඩ පැවැත්මක් තිබිය නොහැක. ඉල්ලා අස්වීම, මිත්‍ර එන්ඩේ, මෙය ඔබේ පසුකාලීන සීමාව වුවද ඔබ සාර්ථක වූ බව සලකන්න ...
නිසැකවම, මගේ හොඳම ශ්‍රේණිගත කිරීම් 3 න් ශ්‍රේණිගත කිරීමේදී, කිසිදා නොවූ කතන්දරය ඉහළින්ම සිටිනු ඇත, නමුත් මෙම කතුවරයාගේ වෙනත් හොඳ නවකතා ගලවා ගැනීම සාධාරණ ය.
මයිකල් එන්ඩේගේ නිර්දේශිත නවකතා 3 ක්:
නිමක් නැති කතාව
මෙම පොත මගේ අතට ලැබුනේ සුවවීමේ අවධියක බව මට සැමවිටම මතකය. මගේ වයස අවුරුදු 14 ක් වූ අතර මගේ ඇටකටු කිහිපයක් කැඩී ගොස් තිබූ අතර එක් අතක් සහ කකුලක් එක් විය. මම මගේ නිවසේ බැල්කනියේ වාඩි වී “නෙවරෙන්ඩින්ග් ස්ටෝරි” කියවමි. මගේ අවසාන යථාර්ථයේ භෞතික සීමාවන් වැදගත් නැත.
එය සුළු වශයෙන් වැදගත් වූයේ ගිම්හානයේ අග භාගයේදී මම එම බැල්කනියෙන් පැන ගොස් ෆැන්ටසි රටට යන මාවත සොයා ගත් බැවිනි.
සාරාංශය: ෆැන්ටසි යනු කුමක්ද? ෆැන්ටසි යනු නිමක් නැති කතාවයි. ඒ කතාව ලියලා තියෙන්නේ කොහෙද? තඹ පාට කවර සහිත පොතක. කෝ ඒ පොත? එතකොට මම හිටියේ ඉස්කෝලෙක අට්ටාලයේ... මේ ගැඹුරු චින්තකයෝ අහන ප්‍රශ්න තුනයි, බැස්ටියන්ගෙන් ලැබෙන සරල උත්තර තුනයි.
නමුත් ඇත්තටම ෆැන්ටසි යනු කුමක්දැයි දැන ගැනීමට නම් එය, එනම් මේ පොත කියවිය යුතුය. ඔබේ අතේ ඇති එක. ළමා වැනි අධිරාජිනිය මාරාන්තික ලෙස රෝගාතුරව සිටින අතර ඇගේ රාජධානිය බරපතල අනතුරක පවතී.
ගැලවීම රඳා පවතින්නේ ග්‍රීන්ස්කින්ස් ගෝත්‍රයට අයත් නිර්භීත රණශූරයෙකු වන ඇට්‍රේයු සහ ඉන්ද්‍රජාලික පොතක් උද්‍යෝගයෙන් කියවන ලැජ්ජාශීලී පිරිමි ළමයෙකු වන බැස්ටියන් මත ය. වික්‍රමාන්විතයන් දහසක් ඔබට අපූරු චරිත ගැලරියක් මුණගැසීමට හා හමුවීමට ගෙන යන අතර, සැම විටම සාහිත්‍යයේ විශිෂ්ඨ නිර්මාණයක් ලෙස හැඩගස්වනු ඇත.
momo
තර්කානුකූලව, මම එන්ඩේ සොයාගත් විගසම මම දැඩි උනන්දුවෙන් ඔහුගේ වැඩ සඳහා කැප වීමි. මට මතකයි, යම් අලුත් බලාපොරොත්තු සුන්වීමක්, අළුතින් කියවන යම් හිස් බවක්, මොමෝ පැමිණෙන තුරුත්, මගේ විශ්වාසය අඩක් යථා තත්ත්වයට පත් වන තුරුත්, එක් අවස්ථාවකදීවත් එන්ඩේගේ පරිකල්පනය කෞතුකාගාරයට භාර නොගනු ඇතැයි යන බලාපොරොත්තුව මට මතකයි.
කාලයාගේ ඇවෑමෙන් සහ සාධාරණව කිවහොත්, දක්ෂතා පහසුවෙන් ප්‍රතිවර්තනය කළ නොහැකි බව හඳුනා ගන්නේ කෙසේදැයි මම දැනටමත් දනිමි. උසස් අයගේ උසස් දීප්තිය හඳුනා ගැනීම සඳහා එය එසේ විය යුතුම ය.
සාරාංශය: මොමෝ යනු විශාල ඉතාලි නගරයක පිහිටි ඇම්ෆිටියේටර් නටබුන් වල ජීවත් වන කුඩා දැරියකි. ඇය සන්තෝෂයෙන්, යහපත් ලෙස, ප්‍රේමණීයව, බොහෝ මිතුරන් සමඟ සිටින අතර මහත් ගුණවත් බවක් ඇත: සවන් දීමට දැන සිටීම. මේ හේතුව නිසාම ඇය සියළුම ගැටලුවලට විසඳුම් සෙවීමට සමත් බැවින් බොහෝ අය තමන්ගේ දුක සැප බැලීමට ගොස් දුක ගණන් ගැනීමට කැමති පුද්ගලයෙක්.
කෙසේ වෙතත්, තර්ජනයක් නගරයේ සන්සුන් භාවයට පහර දෙන අතර එහි වැසියන්ගේ සාමය විනාශ කිරීමට උත්සාහ කරයි. අළු මිනිසුන් පැමිණෙන අතර, මිනිසුන්ගේ කාලය මත පරපෝෂිතයන් ලෙස ජීවත් වන අමුතු ජීවීන් වන අතර ඔවුන්ට එහි කාලය ලබා දෙන ලෙස නගරයට ඒත්තු ගන්වයි.
නමුත් මොමෝගේ අද්විතීය පෞරුෂය නිසා මෙම ජීවීන්ට ප්‍රධාන බාධකය වනු ඇත, එබැවින් ඔවුන් ඇයව ඉවත් කිරීමට උත්සාහ කරනු ඇත. මොමෝ, කැස්බෑවාගේ සහ අමුතු කාල හිමිකරුගේ උපකාරයෙන් ඔහුගේ මිතුරන් බේරා ගැනීමට සහ ඔහුගේ නගරයට සාමාන්‍ය ජීවිතය ගෙන ඒමට හැකි වන අතර එමඟින් මිනිසුන්ගේ කාලය සදහටම අවසන් වේ.
කැඩපතෙහි කැඩපත
ඇත්ත වශයෙන්ම එන්ඩේ වැඩිහිටියන් සඳහා ආඛ්‍යානයක් ද වගා කළේය. ඔහු අතිවිශිෂ්ට නැඹුරුවක් ඇති අතර, මන worldකල්පිතය සඳහා බහුල ලෙස ලෝකයන් සොයා බැලූ ඔහු වැඩිහිටියන් සඳහා වූ ඔහුගේ ආඛ්‍යාන යෝජනාව යම් උද්යෝගයකින් පුරවා තැබීමට ඉඩ ඇත.
පරිකල්පනය විකෘති කිරීමේ මෙම ක්‍රියාවලිය හරහා සම්මත වූ ලෞකික කථා මෙම කතන්දර පොතේ අපට ඉදිරිපත් කෙරේ. ගැටුම්, ආදරය හෝ යුද්ධය පවා ඇති වූ ලෝකයේ පරස්පර විරෝධයන් දැකීමට ඉගෙන නොගත් දරුවන්ගේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් එහි වැඩිහිටියන් ලෝකය නියෝජනය කරන්නේ එහි අතිරික්ත ලක්ෂ්‍යයෙනි.
සාරාංශය: The Mirror in the Mirror හි කථා තිහක් පුරාණෝක්ති, Kafkaesque සහ Borgean දෝංකාර දෙන රසවත් සාහිත්‍ය ලිබ්‍රියක් සාදයි. Michael Ende අනන්‍යතාවය සෙවීම, යුද්ධයේ පාළුවීම, ප්‍රේමය, වානිජවාදයට පවරා දී ඇති සමාජයක විකාර සහගත බව, මායාව, වේදනාව, නිදහසේ නොමැතිකම සහ පරිකල්පනය වැනි තේමා ගැන සොයා බලයි.
නිමක් නැති කථා, සැකසුම් සහ චරිත ගණනාවක් සමඟ එකට ගෙතූ තේමාවන්, උදාහරණයක් ලෙස, යෝධ ගොඩනැගිල්ලක ජීවත් වන හෝර්, හිස්ව, සෑම ශබ්දයක්ම කථා කරන සෑම වචනයක්ම අසීමිත දෝංකාරයක් ජනනය කරයි.
නැතහොත් තම පියාගේ සහ ගුරුවරයාගේ ප්‍රවීණ මඟ පෙන්වීම යටතේ පියාපත් ඇති කිරීමට සිහින දකින පිරිමි ළමයා ඒවා පෑනෙන් පෑනෙන්ද, මාංශ පේෂියෙන් මාංශ පේශිද නිර්මාණය කරයි.
නැතහොත් දේවමාළිගාව මුදල් සඳහා ඇතුළත් කර ඇති දුම්රිය ආසන දෙව්මැදුර හිස් හා අන්ධකාර අවකාශය මත පාවෙමින් සංචාරකයින්ට පිටවීම තහනම් කරයි.
එසේත් නැතිනම් නැතිවූ වචනය සොයා දිව්‍ය කඳුකරයෙන් බැස එන පෙළපාලිය. පිත්තල ශබ්දයෙන් ගර්ජනා කරන දේවදූතයන්, තිර පිටුපස සදාකාලිකව කැරකෙන නර්තන ශිල්පීන්, බැටළුවන් ඇදගෙන යන ගගනගාමීන්, මැදින් ඉදිකර ඇති දොරවල්? මේ පොතක පාඨකයාට සතුටක් සහ අභියෝගයක් වන බොහෝ අංගයන්ගෙන් කිහිපයක් පමණි.
මයිකල් එන්ඩේගෙන්, මම නිකරුණේ කතන්දරයට කැමතියි; සහ අඩක්, කැඩපතෙහි කැඩපත. ටොල්කියන්ගේ එල්ඕටීආර්, ඩ්‍රැගන් ලාන්ස් හෝ ඩාර්ක් ක්‍රිස්ටල්, ජිම් හෙන්සන් සහ ෆ්‍රාස් ඕස් වැනි ෆැන්ටසි කථා ඔහු නොකිරීම කණගාටුවට කරුණකි.
තවදුරටත් නිමක් නැති කතාව මෙන් නොවන මොමෝ ඇතුළු අනෙකුත් පොත්වල තේමාව මා කලකිරීමට පත් කළේය. මට නම්, මයිකල් එන්ඩේ, එක් ජනප්‍රිය කතුවරයෙකි.
අනිවාර්යයෙන්ම. එල්එච්අයි එහි ග්‍රන්ථ නාමාවලියෙහි ඇති සියල්ල යටපත් කරයි.