ගේ වැඩ මම දැන සිටියෙමි ජූලියෝ ලාමාසරෙස් වඳවීමේ තර්ජනයට මුහුණ පා සිටින අරගොනියානු ජනතාවක් ගැන ඔහු පොතක් ලියා තිබීම හේතුවෙනි. එම කාලයේදී කහ වැස්ස නවකතාව බොහෝ සෙයින් ඇසුණු අතර එය මගේ ආයතනයේ තරුණ සිසුන් අතර බොහෝ දේ කියවන්නට ලැබුණි.
සියල්ලටම වඩා කුතුහලය දනවන කරුණ නම්, එම සියලු සිසුන්ව, අයිනියෙල් හි ජරාජීර්ණ හා පාළු වීදි හරහා, ඒ දිනවල ජනාවාස නොවූ වෙනත් නගරවලට, අපේම හෘද සාක්ෂිය තුළ ඔවුන්ගේම පැවැත්ම සඳහා වූ භූගෝලීය නිදහසට කරුණ නම් පුදුම සහගත අහම්බයකි.
ඉතින්, එක්තරා ආකාරයකින්, එකල මගේ කියවන මිතුරන් මෙන්ම මම ද එම නවකතාවට සහ කතුවරයාට දීර්‍ඝ ණයගැති වෙමු. පහසු වර්‍ග සංකේතයක (ඒ කාලයේ සිටි නව යොවුන් වියේ අයට එය පෙනුනේ) සහ අපි මුලින් දුටුවාට වඩා ගැඹුරු පසුබිමක් ඇති කහ වැස්සට ටෝස්ට් කිරීම.
සංචාරක පොත් හෝ රචනා සමඟ විකල්ප වශයෙන් මම වෙනත් නවකතාවල කතුවරයා හඹා ගියෙමි. එම කියවීම් වලින් මෙම ඇගයීම් ...
ජූලියෝ ලාමසාරේස්ගේ නිර්දේශිත නවකතා 3 ක්
කහ වැස්ස
ඔබ අනුමාන කළා නේද? කුඩා අවධියේදී කියවීමක් ප්‍රිය කරන විට එය අමතක වීම බොහෝ දුරට සිදු වේ. යම් ආකාරයකින් එය ලෝකය දැකීමට ඔබට උගන්වන නිසා හෝ අවම වශයෙන් එය ඔබට වඩාත් සංකීර්ණ පෙනුමක් ලබා දෙන බැවිනි.
අයිනියෙල්ගේ අවසාන වැසියා පිටුපස කැමරාවක් චලනය වන අතර ඔහුගේ පියවරයන් සහ ඔහුගේ කටයුතු අනුගමනය කරන අතර එය ශිෂ්ඨාචාරයෙන් awayත් වූ කුඩා පැවැත්ම දෙසට අවධානය වෙනතකට යොමු කරයි. ගසක් හිස් වනාන්තරයකට වැටෙන විට සිදු වන දෝංකාරය.
සංක්ෂිප්තයා: කහ වැස්ස යනු අරගනීස් පිරෙනීස් හි අතහැර දමා ගිය නගරයක අවසාන වැසියාගේ ඒක වාදනයයි. කාලය සහ මතකය ගලා යාම සමඟ සමවන සරත් සෘතුවේ කොළ වල "කහ වැස්ස" අතර හෝ හිම වල මායාකාරී සුදු භාවය තුළ, මරණයේ දොරටුව අසල කථිකයාගේ හ voice, නගරයේ වෙනත් අතුරුදහන් වූ වැසියන් අපව අවදි කරයි , එය අතහැර දැමුවේ හෝ මිය ගියේ කවුරුන්ද යන්න සහ එය පාළුව පාලනය කළ මනntකල්පිත ගම්මානයේ මනසේ ඉබාගාතේ යාම සහ එහි සංජානනය නැවැත්වීම සමඟ අපට මුහුණ දෙයි.
අයිනියෙල් නගරයේ ඉතිරිව සිටින්නේ ඇන්ඩ්‍රේස් සහ සබීනා පමණි. කාලකණ්ණි හෝ යහපත් ලෝකයක් පිළිබඳ පොරොන්දුවෙන් දිවි ගෙවූ සෙසු වැසියන් කෙමෙන් කෙමෙන් කෙමෙන් කෙමෙන් කෙමෙන් කෙමෙන් කෙමෙන් කෙතරම් දුෂ්කර ජීවන තත්වයන් අත්හැරියේදැයි බැලීමට විවාහය ටිකෙන් ටික බල කෙරුනි. කෙසේ වෙතත්, එක් රාත්රියක, සබීනා මෝලෙහි එල්ලී මියගොස් ඇති බව ඇන්ඩ්‍රේස් සොයා ගනී.
අතීතයේ දරාගත නොහැකි බර ඔහු සමඟ රැගෙන යාමට කිසිවෙකු ඉතිරිව නැත. කහ වැස්ස මඟින් ලීමාසාරේස් සජීවී, නිශ්චිත හා අව්‍යාජ ශබ්දකෝෂය, කලාත්මක අව්‍යාජභාවය සහ කාව්‍යමය වාතාවරණයක් නිර්මාණය කිරීමේ ත්‍යාග සහ පුද්ගලික විශ්වයක් සහතික කරන අතර එය අපේ වටිනාම කතන්දරකරුවෙකුට හිමි වේ.
ශාන්ත ලෝරන්ස්ගේ කඳුළු
අතීතයේ නැංගුරම අපගේ අනාගත චලනයන් සාධාරණීකරණය කරයි. විපත්වලට ආදරය කිරීමට හෝ ජය ගැනීමට අප ඉගෙන ගන්නා ක්‍රමය නම් අපේ ගති ස්වභාවයේ අවසාන පෞරුෂය ගොඩනැගීමයි. බලාපොරොත්තුව සඳහා කෑගසන ආශාවෙන් ලියූ කවියක් ලෙස ජීවිතය.
සංක්ෂිප්තයා: කාලය සහ මතකය පිළිබඳ සිත් ඇදගන්නා සුළු කතාවක්. අහිමි වූ පාරාදීස සහ අපායන් ගැන - දෙමව්පියන් සහ දරුවන්, පෙම්වතුන් සහ මිතුරන්, හමු වීම් සහ සමුගැනීම් - ජීවිත කාලය පුරාම සිදුවන කාලය වෙනස් වීම සහ මතකයේ නැංගුරම් දැමීම.
ඔහු කහ වැස්සේ ප්‍රකට ප්‍රවීණතාවයෙන් කළාක් මෙන්, ලාමසාරේස් නැවත වරක් කාව්‍යමය වාතාවරණයක් ඇඳීම සඳහා නිරවද්‍ය හා බලවත් භාෂාවක් භාවිතා කරන අතර එමඟින් කථකයාගේ හ voice අවදි කරන අතර පරාවර්තනයකින් හා චිත්තවේගයකින් වාසය කළ පැවැත්මක් පිළිබඳ විස්තර කාලගුණයකට විස්තර කරයි.
ජලය දෙස බලන විවිධ ක්‍රම
ජුලියෝ ලාමසාරේස් පවසන්නේ අත්දැකීම්, ඉදිරිදර්ශන බිඳ දැමීම බව මේ වන විට ඔබට වැටහෙනු ඇත. අපි කිසි දිනෙක එකම ගඟේ ස්නානය නොකරන බව හෝ නිරවුල් පැහැදිලි ජලය දෙස එකම ආකාරයකින් බලන බව උපකල්පනය කළ හෙරක්ලිටස් වර්ගයකි.
මෙම පොතේ ඇති කුතුහලය දනවන කරුණ නම් පවුල් පුරාවෘත්තයක් තුළ විවිධ දෘෂ්ටිකෝණයන් සෙවීමයි. එකම කුලයට අයත් සහ එකම විශ්වාසයන් හා වටිනාකම් අනුගමනය කළ එක් හෝ වෙනත් අයගේ දෙව්ලොව හෝ අපාය ...
සංක්ෂිප්තයා: සීයාගේ අළු වටා සදාකාලයටම ජලය යට විවේක ගන්නා අතර, දහසය දෙනෙකු තම පවුලේ ඉතිහාසය මෙන්ම තමන්ගේම ඉතිහාසය ද ප්‍රතිනිර්මාණය කරති.
ආච්චිගේ සිට බාලම මිණිබිරිය දක්වාම, වැඩිමහල්ලන් ඉපිද හැදී වැඩුණු ගමේ මතකයේ සිට එය අතහැර දැමීමට ආසන්නව තිබියදී, බාලයාගේ කතන්දර හා හැඟීම් දක්වා කතාව ගලා යයි ජල මතුපිට කැඩපතක් ලෙස ක්‍රියා කරන පැවැත්ම සහ බහු අවයවික කැලිඩෝස්කෝප් වැනි අනුපූරක විඥානය.
ජලය දෙස බලන විවිධ ක්‍රම නම් පිටුවහල් කිරීම, කාලය සහ මතකය ගැන, සොබාදහමට ඇති ඇල්ම පිළිබඳ හැඟීම ගැන, වරක් ජීවත් වූ අයගේ හදවත් තුළ ග්‍රාමීය හා ස්වාභාවික පරිසරය ඉතිරි කරන සලකුණු ගැන නවකතාවකි.
Julio Llamazares විසින් නිර්දේශිත අනෙකුත් පොත්
වගලුමේ
ජීවිතයට වඩා විශාල සැකයක් නැත, ආත්මයේ කළ නොහැකි ගැලවීමක් කරා යන අත්දැකීම්වල මෙම රෝසරි සෑදෙන වරද සහ රහස් මාලාව. යුපන්කි සහ පසුව බන්බරි ගායනා කළ පරිදි, කිසිවෙකු නොකියවන පොත් ලියන්නේ හරියටම ආත්මයයි. මීදුම අතර මහා ප්‍රහේලිකාවක් දෙසට පැවැත්ම වටකරගෙන සිටින අයගේ සාක්ෂියක් මෙහි අපට හමු වේ.
"සෑම ආලෝකමත් ජනේලයක් පිටුපසම අපගේ ආත්මයට සමාන ආත්මයක් ඇත, නැව ගිලුණු සිහිනයක් සහ අවසන් වන හෝ ආරම්භ වීමට ආසන්න දිනයේ දිවි ගලවා ගත් අයෙක් ප්රතිචාර දැක්වීම සඳහා යමෙකු ඔහුට කතා කරන තෙක් බලා සිටී." ලේඛකයෙකුට මාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස තම ගුරුවරයා වූ තැනැත්තා මිය ගිය පුවතක් ලැබෙන අතර ඔහු සමඟ තවදුරටත් එකිනෙකා දැකීමට අපහසු වුවද ඔහු නොබිඳිය හැකි මිත්‍රත්වයක් පවත්වාගෙන ගියේය. අවමංගල්‍ය උත්සවයෙන් පසු, යමෙක් ඔහුට නිර්නාමිකව එවන්නේ මියගිය පුද්ගලයා තරුණ වියේදී ප්‍රකාශයට පත් කළ නවකතාවක පිටපතක්, වාරණයෙන් තහනම් කරන ලද සහ අතුරුදහන් වූ බව සියලු දෙනා විශ්වාස කරන පොතකි. එම කාරණය, පසුව හෙළිදරව් කිරීම් මාලාවක් සමඟ, ඔහුගේ ගුරුවරයාගේ සහ මිතුරාගේ රූපය මත එල්ලී ඇති අභිරහස තේරුම් ගැනීමට උත්සාහ කිරීම සඳහා ප්‍රධාන චරිතය ඔහු මාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස සිය වෘත්තීය ජීවිතය ආරම්භ කළ නගරයට ගෙන යනු ඇත.
වගලුමේ අපි හැමෝටම තියෙන ඒ රහසිගත ජීවිතය ගැන කතා කරන සස්පෙන්ස් නවකතාවක් පමණක් නොව, සියල්ල අභිබවා යන ලිවීමට ඇති ආශාව ආවර්ජනය කරයි. කෙටියෙන් කිවහොත්, රාත්‍රියේ ගිනි මැස්සන් මෙන්, අප නිදා සිටියදී ජීවිත නිර්මාණය කරන සියලුම මිනිසුන්ට උපහාරයකි.
