විෂමජාතීය සංසදය හෝ ලේඛකයාගේ වෘත්තිය නිසැකවම සියල්ලටම වඩා අනියම් ය. ඔබට යමක් පැවසීමට අවශ්‍ය බවත් එය කියන්නට ඔබ අඩු වැඩි වශයෙන් දන්නා බවත් සොයා ගැනීම ලේඛකයෙකු වීමේ වඩාත්ම අව්‍යාජ ක්‍රමයයි. අනෙක් සියල්ල මට පෙනෙන්නේ අවංකවම අදාළ නොවන බවයි. මෑතකදී මම දැක්කා, මගේ ශාස්ත්‍රපති සීයා කියන පරිදි, "ලේඛකයින්ගේ පාසල්" වර්‍ග ව්‍යාප්ත වන අයුරු: බැල්ලියක්, ඊට වඩා දෙයක් නැත.
මේ සියල්ල පැමිණෙන්නේ, එතරම් සම්බන්ධයක් නැති නමුත්, ශ්‍රේෂ්ඨයෙකුගේ කාරණයෙනි ඉතාලෝ කැල්විනෝ එය ලේඛකයා කරන උපරිමය තහවුරු කරන නමුත් ඔහුම එය කරයි. එය වෙනුවෙන්ම ලිවීම ආරම්භ කිරීම හැර ස්වයං-ඉගැන්වීමක් නැත. ඔබ සම්පත් හෝ අදහස් සොයන්නේ නම්, ඔබට සහයෝගය හෝ ශක්තිමත් කිරීමක් අවශ්‍ය නම්, වෙනත් දෙයකට කැප වන්න.
ඔව් මම කිව්වා හරි ඉතාලෝ කැල්විනෝ නම් ශ්‍රේෂ්ඨයන්ගෙන් කෙනෙකු ඉංජිනේරු විද්‍යාව හදාරන විට ලේඛකයෙකු වීමට කිසි විටෙකත් සිතන්නේ නැත, ඔහුගේ පියා මෙන්. ටික කලකට පසු, දෙවන ලෝක යුද්ධයෙන් පසු, සාහිත්‍යය කෙරෙහි උනන්දුවක් දැක්වූ ඒ සමගම, වැඩිදියුණු කළ මාධ්‍යවේදියෙකු ලෙස ඔහුට ස්ථානයක් ලැබුණි.
කැල්විනෝ දෙදෙනෙක්, තුනක් හෝ හතරක් පවා ඇත (මම විශේෂයෙන් දෙවෙනි එක ගන්නෙමි). මුලදී ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ යුද්ධයේ සහ පශ්චාත් යුද්ධයේ කටුක යථාර්ථය පිළිබිඹු කිරීමට ය. කුරිරු යථාර්ථයක් තුළ සාමාන්‍ය දෙයක්. නමුත් වසර ගණනාවකට පසු ඔහු ඔහුගේ සාර්ථක මාවත සොයා ගනු ඇත: ෆැන්ටසි, උපමා, අපූරු ...
ඔහු ද එම අපූරු ප්‍රවනතාවයෙන් තරමක් වෙහෙසට පත් වී අධියථාර්ථවාදයෙන් අවසන් වන තුරු, අවසානයට ළං වී මුළු ප්‍රෝඩාව සොයා ගැනීමේදී අපට ඉතිරි වූයේ එය විය යුතුය. 1985 දී ඔහු අවසන් කළ ආඝාතයට පෙර ඔහුගේ සාහිත්‍යය වසර ගණනාවකට පෙර අධ්‍යයනයේ සංසිද්ධියක් ලෙස රචනයට සහ සමාජයට නැවත පැමිණීම.
ඉතාලෝ කැල්විනෝගේ නිර්දේශිත නවකතා 3 ක්
නොපවතින නයිට්වරයා
අධිරාජ්‍යයාගේ අලුත් ඇඳුම් ගැන ඇන්ඩර්සන් කියන කතාව අපට සිතා ගත හැකිය. දරුවා පැහැදිලි කරන තුරු මැහුම්කරු ඔහුව නිරුවතින් තැබූ බව තම රජුට පිළිගැනීමට කිසිවෙකුට නොහැකි විය ... රැවටීම සමහර විට ඉදිරියට ගෙන යා හැකිය, අපේ ඇස් ඇරීම සඳහා හාස්‍යජනක හා විචිත්‍ර ප්‍රබන්ධයක් හැර වෙන කිසිවක් නැත ...
සංක්ෂිප්තයා: ගිල්ඩිවර්නෝස් හි ඇගිලුල්ෆෝ ඉමෝ බර්ට්‍රැඩිනෝ සහ සෙසු කොර්බන්ට්‍රාස් සහ සූරාගේ නයිට්වරු, සෙලිම්පියා සිටියෝරියස් සහ ෆෙස්, පැවසූ පරිදි, ඉතාමත් නිර්භීත, අනුකූල, විධිමත්, නීත්‍යානුකූල ... ඔහ්! …. එය නොපවතී, නැත. ඔහුගේ සන්නාහය තුළ කිසිවක් නැත, කිසිවෙකු නැත.
ඔහු උත්සාහ කරයි; "වීමට" උත්සහා ගනී ... නමුත් ... කිසිවක් නැත ... එම "නොපැවතීම" තවත් මට්ටමකට ගෙන යාමට නොහැකිය ... තවද සියලු පැවැත්ම ඇති සර්වබලධාරියා සමඟ මුළු පැවැත්ම ඔවුන් සියලු දෙනාම මිනිසුන් ය එකක් තුළ, කාන්තාවක් වන නයිට්වරයා සහ චාල්මේන්ගේ හමුදා ... සටනින් පසු ලෝක සටනෙහි ගමන් කරති.
ව්‍යාප්ත බාරොන්
කොසිමෝ යනු ළාමක කෝපය නිසා කිසි විටෙකත් ගසකින් බිමට නොපැමිණීමට දැඩි තීරණය ගන්නා අද්විතීය චරිතයකි. එතැනින් කතාවක් ගොඩ නැගීම අසීරු විය හැක්කේ, සාර්ථක වීමට සුළු ඉඩක් තිබියදී ය ... ඔබ එය ඒ ගැන සිතූ කැල්විනෝ වෙත භාර දෙන්න, මන්ද ඔහු අවසානයේ අපූරු මනantකල්පිතයක් අප වෙත ඉදිරිපත් කරන අතර, එමඟින් සලකුනක් ඉතිරි වන ආකාරයේ සදාචාරාත්මක ...
සංක්ෂිප්තයා: ඔහුට වයස අවුරුදු 12 දී, රොන්ඩෝ හි බාරොන් වූ කොසිමෝ පියොවාස්කෝ, පවුල් හිංසනයට එරෙහිව කැරලි ගැසීමේ ඉරියව්වෙන් තම පියාගේ ගෙවත්තේ තිබූ ඕක් ගසකට නැග්ගේය. 15 ජුනි 1767 එදිනම ඔහුට ඔන්ඩරීවියාවේ මාක්විස්ගේ දියණිය මුණගැසුණු අතර කිසි දිනෙක ගස් වලින් බිමට නොපැමිණීමේ අදහස ප්‍රකාශ කළේය.
එතැන් සිට සහ ඔහුගේ ජීවිතයේ අවසානය දක්වාම, කොසිමෝ තමා විසින් පනවා ගත් හික්මවීමකට විශ්වාසවන්තව සිටියේය. අපූරු ක්‍රියාව සිදුවන්නේ දහහත්වන සියවසේ අග භාගයේ සහ දහනව වනදා ආරම්භයේදී ය.
කොසිමෝ ප්‍රංශ විප්ලවයට මෙන්ම නැපෝලියන් ආක්‍රමණයන්ට ද සහභාගී වන නමුත් ඔහුට අවශ්‍ය දේ ඇතුළත හා පිටත එකවර තැබීමට ඉඩ සලසන අවශ්‍ය දුරස්ථභාවය කිසිදා අත් නොහරිමින්.
දුස්ස්රාවී භාගය
ප්‍රබන්ධය එහි ඇති දෙයයි, එය කළ නොහැකි දෙයෙහි උසස් මනුෂ්‍යයා, කළ නොහැකි දෙයෙහි මහිමය සඳහා එය අපට ඉදිරිපත් කරයි. කළ නොහැකි දේ සාර්ථක වන විට, විරසක වීමෙන් අපි ඒ ගැන වැඩි අවධානයක් යොමු කළ යුතු බව පෙනේ.
අපගේ යථාර්ථයේ නිර්ණය කරන අනෙක් සාධක ගැන පුදුමයට පත් වී සහ නොසලකා හැරීමෙන් අපට වඩාත් පැහැදිලි නිගමනවලට එළඹිය හැක්කේ එම අවස්ථාවේදී ය. බ්‍රාවෝ ප්‍රබන්ධ සහ ඒවායේ අගතීන් සහ පූර්ව නිගමන වලින් අපේ මනස පිරිසිදු කිරීමේ හැකියාව සඳහා.
සංක්ෂිප්තයා: විස්කවුන්ට් ඩෙමීඩියාඩෝ යනු ඉතාලෝ කැල්විනෝගේ අපූරු හා අපූරු දෙයට වූ පළමු ගමනයි. කැල්විනෝ පවසන්නේ තුර්කි ජාතිකයින්ගෙන් කාලතුවක්කුවකින් දෙකට බෙදී වෙන්වූ සහ අර්ධ වශයෙන් වෙනම ජීවත් වූ ටෙරල්බා විස්කවුන්ට්ගේ කතාවයි. බෙදුනු මිනිස් තත්වයේ සංකේතය වන මෙඩාර්ඩෝ ද ටෙරල්බා ඔහුගේ ඉඩම් හරහා ඇවිදින්න යයි.
එය පසු වන විට, ගස් වල එල්ලෙන පෙයාර්ස් අඩකින් බෙදී යන බවක් පෙනේ. "ලෝකයේ ජීවීන් දෙදෙනෙකුගේ සෑම හමුවීමක්ම කඳුළු සලසයි," ඔහු ආදරය කළ කාන්තාවගේ දුස්ස්රාවිතාවේ නරක භාගය පවසයි.
නමුත් එය නරක භාගය බව නිසැකයි ද? මෙම විශ්මය ජනක ප්‍රබන්ධය සාමාන්‍යයෙන් මිනිසාගේ අර්ධ ප්‍රමාණයට වඩා වැඩි දෙයකින් සෑදී ඇති මිනිසා සෙවීම මුළුමනින්ම ඉහළ නංවයි. මෙම වෙළුමේ මම පනහේ දශකයේ සිට හැට ගණන් වල ලියූ කථා තුනක් එකතු කර ගත් අතර ඒවා සාමාන්‍යයෙන් විශ්වාස කළ නොහැකි ඒවා බවත් ඒවා remoteත කාලවලදී සහ මනaryකල්පිත රටවල සිදු වන බවටත් පොදු කරුණු ඇත.
මෙම පොදු ලක්‍ෂණ සහ අනෙකුත් සමජාතීය නොවන ලක්‍ෂණ තිබියදීත්, ඒවා සාමාන්‍යයෙන් 'චක්‍රය' ලෙස හැඳින්වෙන, සංවෘත චක්‍රයක් ලෙස හැදින්වේ (එනම්, අනෙක් ඒවා ලිවීමට මගේ අදහසක් නැති හෙයින්).
ඒවා නැවත කියවා මට පිළිතුරු දීමට උත්සාහ කිරීම හොඳ අවස්ථාවක් වන අතර මේ දක්වා මා මගෙන් අසන සෑම අවස්ථාවකදීම මග හැරී ගිය ප්‍රශ්න: ඇයි මම මේ කතා ලිව්වේ? ඔහු අදහස් කළේ කුමක්ද? මම ඇත්තටම කිව්වේ මොකක්ද? වර්තමාන සාහිත්‍යය තුළ මෙම ආකාරයේ ආඛ්‍යානයේ තේරුම කුමක්ද?
