Cesare Pavese විසින් රචිත හොඳම පොත් 3

කලින් අතුරුදහන් වීම පවේස් ඔහු එම මිථ්‍යාව බවට පත් කළ අතර එතෙක් එහි සංස්කෘතික කතුවරයෙකු බවට පත් විය ඉතාලෝ කැල්විනෝ ඔහු තම සාරවත් වැඩ සඳහා පානය කළේය. අවසානයේ තම කාලය පැමිණීමට පෙර සංසදයෙන් ඉවත් වීමට තීරණය කරන කෙනෙකුගේ කාර්යය තරම් තීව්‍ර කාව්‍ය කෘතියක් නොමැත. නිර්මාණාත්මක Pavese එම විනාශකාරී ප්රමාදය සමග සහජීවනයෙන් එකම ආත්මය තුළ ප්රතිවිරුද්ධ ධ්රැවවල සහජීවනය නැවත වරක් තේරුම් ගත හැකි විය. සියල්ලටම වඩා, මන්දයත් සමහර විට මිනිසා කවයක් වැනි වන අතර එහි එක් කෙළවරක එහි ප්‍රතිවිරුද්ධ අන්තයේ අඛණ්ඩතාව පමණි.

එහෙත් ඒ ඉරුණු කවිවලින් ඔබ්බට, පැවැත්මේ අඳුර හමුවේ අවසාන මොහොත දක්වාම ආදර සෞන්දර්යයක් සපයන ඔහුගේ මරණින් පසු පළ වූ "මරණය පැමිණ ඔබේ ඇස් ඇති" පදවැල් මෙන්, පවේසේ, විශිෂ්ට සෞන්දර්යය එක් කිරීමට සමත් හොඳ නවකතා කිහිපයක් ද ලිවීය. ලෞකිකත්වය අතර සාරය සහ චයිමරා සොයමින් සෑම විටම පාහේ අස්ථානගත වූ චරිතවල පැවැත්මේ බර වැඩි කවියෙක්.

මේ අනුව, පවීස්ගේ නවකතාවක් කියවන්න කතුවරයාගේම ප්‍රතිවිරෝධතා විවිධ පැතිවලින් රස විඳීමයි. විටෙක ජවනිකා ගීතමය හඬක් අත්පත් කර ගන්නා අතර ටික කලකට පසු අපි රළු ගද්‍යවල ගිල්වන්නෙමු, කාලය විසින් පරාජය වූ, පරාජය වූ තැනින් තොර යැයි හැඟෙන කථකයා ගේ අමනාපයෙන්...

සීසර් පවීස්ගේ නිර්දේශිත පොත් 3 යි

සඳ සහ ගිනිදැල්

ශෝකයට පත් වූ නරකම දෙය නම්, ඕනෑම සැබෑ තත්ත්‍වයකට වඩා බලවත්, එම ආත්මීය හැඟීම ඇතිව, නැවත සතුටින් සිටි ස්ථානයට ආපසු එන පවෙසේ, සෑම තත්ත්‍වයකට සමාන්තරව මිනිසාගේ බිඳවැටීමක් බව පවීස් මෙම කතාවෙන් අපට ඉදිරිපත් කළේය. ඊයේ, අනිවාර්යයෙන්ම වෙනස් වේ.

ඊයේ ජීවත් වීම සැමවිටම සදාකාලික නොස්ටැල්ජියාව සඳහා අධික මිල අධික වීසා බලපත්‍රයක් ලබා දෙයි. පවේසේ යනු අනාගතයක් නොමැති මතකයන් සහ මහලු වියට කලින් පැමිණෙන බව පෙනෙන එම පැහැදිලි ලේඛකයා ය. කෙසේ වෙතත්, ඕනෑම පාඨකයෙකුට එම දැඩි ශෝකය සුවිශේෂී වින්දනයක් ලෙස සේවය කරයි.

නිර්මාණය සඳහා හොඳම අවස්ථාව දුක බව නිර්මාණකරුවන් සහතික වෙති. මෙම කතාවේ නගරයට නැවත පැමිණීමත් සමඟ පවීස් එය සනාථ කරයි, එහිදී කතුවරයාට තිබූ කිසිවක් කිසිවක් සොයාගත නොහැකි වූ අතර එම නිසා ඔහු දිරාපත්වීමේ සුන්දරත්වය විස්තර කිරීම සඳහා සිරගත කරන ලදී.

නියත ජීවියෙකුගේ පරාජය සහ නොහැකියාව උපකල්පනය කරන විට, ඉතිරිව ඇති ස්වාභාවික භූ දර්ශන පවා කථකයාගේ හරය නැවත හමුවීමේ නොහැකියාව දෙසට යොමු කරයි. ජීවිතය, සංචාරය ... අඛණ්ඩ ට්‍රොම්පේ ඔයිල් දෙසට සංකේත වන අතර එමඟින් කතුවරයාට කිසි විටෙකත් නොකිරීම අවසන් කළ නොහැක.

කතා

පවීස් ඔහුගේ පළමු සඳහනක් බව ශ්‍රේෂ්ඨ කැල්වින් හඳුනා ගත් හෙයින්, පවෙස් මිථ්‍යාවේ කතන්දර හා සිතුවිලි සමඟ එම වෙළුම නැවත බැලීම කිසි විටෙකත් සිත් රිදවන්නේ නැත.

සෑම කෙනෙකුම තමාගේ ඉරණම උපකල්පනය කළ ස්වාභාවික භාවය ගැන පවෙස්ගේ අභිරහස් සමඟ ජීවිතය පිළිබඳ ආකල්ප පිළිබඳ කථාන්දර එකතුවක් සෑම කෙනෙකු තුළම තිබේ.

සාමාන්‍ය නිරීක්ෂකයාට අවම විස්තරයක් යන්තම් අනුමාන කළ හැකි එදිනෙදා විස්තරවල විනෝදාස්වාදයන් සහ Pavese වැනි කෙනෙකු එක් එක් චලනයන්, එක් එක් ආකාරය දෙස, මොහොත සදාකාලිකත්වයට දම්වැලෙන් වර්ධනය කිරීමට විශ්වයක් සොයා ගනී.

එකල මා කියවූ පරිදි, ජීවිතයේ සුන්බුන් ගැන වන අතර, එම ඉන්ද්‍රජාලික හැඟීම සමඟ, පවීස්ගේ කෙටි දීප්තියේ දී, වේදිකාව මත අපගේ සෑම අවම මැදිහත් වීමකින්ම අපි රචනා කරන ආත්මීය විශ්වයෙන් බොහෝ දේ ඉගෙන ගත හැකිය .

ලා ප්ලායා

සාමාන්‍යයෙන් සිදුවන්නේ බොහෝ ලේඛකයින් තම දෛනික ඔඩිසි ඔවුන්ගේ ආසන්න වටපිටාවේ, වීරෝදාර පැවැත්මේ, à la Ulysses, ජීවත්වීම සහ දිවි ගලවා ගැනීම යන කාරණය ඔවුන්ට විය හැකි විපත්ති හමුවේ සවි කිරීම සාමාන්‍යයෙන් සිදු වේ.

දේශීය හා විශ්වීය වශයෙන් මිනිසා අතර සමබරතාවය හෙළිදරව් කිරීම සඳහා පවීස් ඔහුගේ පියඩ්මොන්ට් සහ ටියුරින්ගේ දර්‍ෂණ සටහන ලබා ගත්තේය. පීඩ්මොන්ට් වලට දකුණින්, ලිගූරියා සහ සිත් ඇදගන්නාසුළු ජෙනෝවා එම සදාකාලික මාරා නොස්ට්‍රෝම් පිළිබඳ අදහස් ලබා දේ.

ඒ වගේම එක තැනක් සහ තවත් තැනක් අතර යනකොට අපිට Doro සහ Clecia හමුවෙනවා. ඔහු නොවෙනස්වන පීඩ්මොන්ටේස් ය, ඇය ගිය ගමන මෙන් විචල්‍ය ය. නමුත් දෙදෙනාම, ඔවුන්ගේ සුවිශේෂී වැදගත් කූඩාරම් සමඟ, ඔවුන්ගේ පැවැත්මේ නිෂ්ඵල බව ආමන්ත්‍රණය කරයි, කිසිදා නොපැමිණෙන මාවතේ වෙනසක් බලාපොරොත්තුවෙන් කම්මැලිකමට යටත් වේ ...