කොරියානු Sohn (හදිසි ඩිස්ලෙක්සියා ඇති නොවන පරිදි කෙටි කිරීම) වඩාත් රැඩිකල් ආඛ්‍යානයේ ප්‍රවීණයෙකි. කුමන්ත්‍රණයේ එහි අන්තයන් නිසා නොව, “රැඩිකල්” යන යෙදුමේ වඩාත්ම නිරුක්ති විද්‍යාත්මකව, එනම් අපගේ පැවැත්මේ මූලයට එහි දීප්තිමත් කැපවීම නිසා ය.
චිත්තවේගයන් එහාට මෙහාට, අන්ත දෙකටම ළඟා වෙමින් ප්‍රතිවිරෝධී දෙයක් බවට පත්වීම. අපේ ප්‍රතිවිරෝධතා දරාගෙන අපි ඉන්න විදිහ ප්‍රතිවිරුද්ධ ධ්‍රැව වලට ගොඩක් සම්බන්ධයි තව ටිකක් එහාට ගියොත් ලෝකෙම වගේ අපි ආපහු ආවා කියන හැඟීම.
මේ අතර, යම් අවස්ථාවක දී සැකයකින් තොරව නව මාවත් ගන්නා කාර්යයක් සමඟින් ඔවුන්ට මාර්ගය පෙන්වීමේ වගකීම සෝන් සතු වේ. නමුත් මේ මොහොතේ එම චිත්තවේගීය නැවුම් ඉදිරිදර්ශනය සමාන්තර මාර්ගයක් ලෙස බහුල වන අතර එය ඉතා ඉඳහිට, පුදුම සහගත ලෙස, හොඳින් හෝ නරකින් ස්පර්ශක රේඛාවක් අඳිමින්, අපගේ මාවත තරණය කරමින්, මහා භූමිකම්පාවකට පෙර මෙන් අපව අනාරක්ෂිත කරයි.
Won-Pyung Sohn විසින් නිර්දේශිත ඉහළම පොත්
ආමන්ඩ්
සාහිත්‍යයේ දී අප පුදුමයට පත්වන්නේ එම පර්යන්ත, පරස්පර, විකේන්ද්‍රීය චරිත විසිනි. The වෙතින් යා හැකි ප්‍රධාන චරිත ක්වික්සෝට් තුරු ඩෝරියන් ග්‍රේ, හෝල්ඩන් කෝල්ෆීල්ඩ් හෝ ඩැන්ටේ පවා. Yuntae සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, දේවල් වඩාත් යොමු වන්නේ El perfume වෙතින් Jean Baptiste Grenouille වෙතය. මක්නිසාද යත්, එය සාමාන්‍ය බව යැයි කියනු ලබන මධ්‍යස්ථභාවයේ සරණ යන අනෙක් සියල්ලන්ම කෙතරම් අමුතු හා අසාමාන්‍යද යන්න අපට ඉගැන්වීමේ අරමුණ සඳහා කැප වූ විෂම වර්ගයක් ගැන ය.
යුන්ජේගේ වයස අවුරුදු දහසයකි, ඔහු හැඟීම්, ආදරය සහ කෝපය උතුරා යන වයසේ සිටී. නමුත් ඔහුගේ මොළයේ ඇති ටොන්සිල කුඩා වන අතර ආමන්ඩ් ගෙඩියකට වඩා කුඩා වන අතර එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස යුන්ජේට කිසිවක් දැනෙන්නේ නැත.
තම මව සහ ආච්චි විසින් හැදී වැඩුණු ඔහු අන් අයගේ හැඟීම් හඳුනා ගැනීමට සහ ව්‍යාජ මනෝභාවයන්ට ඉගෙන ගන්නේ ඉක්මනින් තමා පිටස්තරයෙකු ලෙස දකින ලෝකයක කැපී පෙනෙන්නේ නැති බැවිනි. "ඔබේ මැදිහත්කරු අඬන්නේ නම්, ඔබ ඔබේ ඇස් කුඩා කර, ඔබේ හිස පහත් කර ඔහුගේ පිටට මෘදු තට්ටුවක් දෙන්න," ඔහුගේ මව ඔහුට කියයි. මනෝව්‍යාධිකයෙකු මහමගදී කාන්තාවන් දෙදෙනාටම පහර දෙන දිනට සුනුවිසුනු වන සාමාන්‍ය බවක් ඔහු ගොඩනඟන්නේ එලෙසිනි. එතැන් සිට, යුංජේ තනිව ජීවත් වීමට ඉගෙන ගත යුතුය, කඳුලක් හෙළීමට ආශාවක් නොමැතිව, දුකක් හෝ බියක් හෝ සතුටක් නොමැතිව.
බොහෝ විට මිනිසුන් යුන්ජේ වෙත ළඟා වේ: ඔහුගේ මවගේ පැරණි මිතුරෙකු, නිශ්චිතභාවයන් බිඳ දැමිය හැකි ගැහැණු ළමයෙකු සහ බලාපොරොත්තු වූවාට වඩා වැඩි බැඳීමක් ඇති හිරිහැර කරන්නෙකු පවා. අල්මේන්ද්‍රාහි ප්‍රධාන චරිතයේ හුදකලාව තිදෙනා විසින් බිඳ දමනු ඇත.
ගම්යතාව
පැවැත්මේ අගාධයට හේත්තු වී, පහතින් දිස්වන සෑම දෙයක්ම පරාජයේ පැතිරුණු අනතුරු ඇඟවීමකි. මොනතරම් චුම්බක දෙයක්ද, විනාශය කරා යන දුෂ්කර මාවත ඉහළ ගිය පසු, සියදිවි නසාගැනීම් කිහිපයක් සියදිවි නසාගැනීම් වීම නතර කරයි. ඔබට අවශ්‍ය කුඩා තල්ලුව ලබා දිය හැකිය, එය අවසානයේ කුමන ආකාරයකින් වුවද, එය සැමවිටම හැරවුම් ලක්ෂ්‍යයක් සනිටුහන් කරන බවට සැකයක් නැත. ප්‍රශ්නය ඒ අවසාන මොහොතේ ඔට්ටුව වෙනස් කිරීමට නිර්භීතයි...
Andrea Kim Seong-gon අසාර්ථකයි. ව්‍යාපාරයේදී, පවුල තුළ, ආර්ථික වශයෙන්. ඔහු සියදිවි නසා ගැනීමට තීරණය කරන විට පවා ඔහු සාර්ථක නොවේ. එහෙත්, අගාධයේ ගැඹුරේ සිට, ඔහු සුළු දෙයකට උමතු වන්නේ එවිට ය: ඔහුගේ ශරීර ඉරියව් වෙනස් කිරීම. Seong-gon නොදන්නා දෙය නම්, මෙම කුඩා අභිනය ඔහුගේ ජීවිතය සම්පූර්ණයෙන්ම අලුත් කරන වෙනස්කම් මාලාවක් ක්‍රියාත්මක කරන බවයි.
Impulse යනු බොහෝ ආකාරවලින්, Won-Pyung Sohn ගේ මංගල නවකතාව වන Almond හි දිගුවකි. Almendra යනු තමා අවට සිටින අය සමඟ සන්නිවේදනය කිරීමට උත්සාහයෙන් ඉගෙන ගන්නා, දැනීමට නොහැකි දරුවෙකුගේ කතාව නම්, El impulso චිත්තවේගීය වීමේ හැකියාව අහිමි වූ නමුත් එය යථා තත්ත්වයට පත් කිරීමට උත්සාහ කරන මිනිසෙකුගේ පරිවර්තන ක්‍රියාවලිය විස්තර කරයි.
පතුලට පහර දීම මතුපිටට යාමට පළමු පියවර පමණි.
