La escritora caribeña Maryse Condé (digo caribeña porque apuntar a su condición francesa por reductos coloniales aún vigentes, pues como que se me hace raro) hacía de su literatura, casi siempre en clave de historical තිහාසික ප්‍රබන්ධ, un auténtico escenario teatral donde cada uno de sus personajes declama su verdad. Intrahistorias hechas rabiosas certidumbres como de soliloquios a media luz. Reivindicación que consigue alcanzar sus dosis de revancha respecto a relatos oficiales u otras crónicas que exilian nombres que debieran ocupar grandes páginas.
Condé හි සාදන ලද සියලුම කථා එකකට හෝ තවත් කෙනෙකුට ණය වී ඇති ලෝකයේ සමාන දසුන් ඉදිරිපත් කරයි. ඔහුගේ චරිතාපදාන පිටාර ගැලීම්වල ඔහුගේ චරිතයේ සිට ඔහුගේ ඕනෑම සංකේතාත්මක චරිතයක නිරූපණය දක්වා. Condé විසින් නැවත නිරීක්ෂණය කරන ලද සිදුවීම් සිදුවූයේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව ඇති විය හැකි සියලු සැකයන් ඉවත් කරන අව්‍යාජභාවය පිළිබඳ දැනුවත්භාවය, සුදුසු නම්, ඉතිහාසය නැවත ඉගෙන ගැනීමට හැකි වන පරිදි සංවේදනයේ වඩාත් තීව්‍ර මාත්‍රාවන් සමඟ.
La bibliografía con sello de Maryse Condé se incrementó durante sus fértiles 90 años. Tanto en volumen como en reconocimientos y alcance internacional. Porque más allá de géneros más aferrados a la ficción pura. Las semblanzas de vida de Condé también aportan suspense desde la mera supervivencia. Tramas vívidas hacia la resolución que la vida misma ofrece con sus dejes de crudeza o de insospechado esplendor.
Maryse Condé විසින් රචිත හොඳම නවකතා 3
මම, ටිටුබා, සාලෙම්හි මායාකාරිය
Seguramente el más delirante de los casos de machismo histórico sea lo de las cazas de brujas repetidas en medio mundo como un verdadero tic misógino exacerbado bajo el paraguas de la religión (peor me lo pones). En alguna ocasión escribí un relato bastante extenso sobre los autos de fe de Logroño y recordé en esta historia ese mismo ambiente de revanchismo porque sí. Solo que en esta ocasión la esclava Tituba puede llegar a ser la bruja que todos más temían…
Maryse Condé විසින් XNUMX වන ශතවර්ෂයේ අවසානයේ සාලෙම් නගරයේ සිදු වූ මායා කර්මය සඳහා වූ සුප්‍රසිද්ධ නඩු විභාගවලදී උත්සාහ කරන ලද කළු වහලෙකු වන අද්භූත Tituba ගේ හඬ භාවිතා කරයි. වහල් නෞකාවක සිදු වූ ස්ත්‍රී දූෂණයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස, ටිටුබා බාබඩෝස් දූපතේ සුව කරන්නෙකු විසින් ඉන්ද්‍රජාලික කලාවට යොමු කරන ලදී.
පහත් සදාචාරය ඇති මිනිසුන්ගේ බලපෑමෙන් ගැලවීමට නොහැකි වූ ඇය, සාතන් කෙරෙහි උමතු වූ දේවගැතිවරයෙකුට විකුණනු ලබන අතර, මැසචුසෙට්ස් හි සේලම්හි කුඩා පියුරිටන් ප්‍රජාව වෙත ඇයව අවසන් කරනු ඇත. එහිදී ඇය තම ස්වාමියාගේ දියණියන් හූනියම් කළ බවට චෝදනා කර සිරගත කරනු ලැබේ. Maryse Condé ඇයව පුනරුත්ථාපනය කරයි, ඇයව හෙළා දැක ඇති අමතක වීමෙන් ඇයව මුලිනුපුටා දමයි, අවසානයේ, මෙරූන් කළු ජාතිකයන් සහ පළමු වහල් කැරැල්ලේදී ඇයව ඇගේ මව් රටට ආපසු ගෙන යයි.
නව ලෝකයේ ශුභාරංචිය
Un nuevo Dios llegado a este mundo, hecho carne para ofrecer, quizás, una segunda oportunidad al ser humano advertido de su remota llegada. Pero el hombre actual es descreído por imperativo de sus más hondas contradicciones. Dios no puede existir más allá de las iglesias como la moral solo puede caber en una urna.
La madrugada de un Domingo de Pascua, una madre recorre las calles de Fond-Zombi y un bebé abandonado llora entre las pezuñas de una mula. Ya adulto, Pascal es atractivo, mestizo sin saberse de dónde, y sus ojos son tan verdes como la mar antillana. Vive con su familia adoptiva, pero el misterio de su existencia no tarda en hacer mella en su interior.
ඔයා කොහේ සිට ද? ඔහුගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්ද? කටකතා දිවයින පුරා පියාසර කරයි. ඔහු ලෙඩුන් සුව කරන බව, ඔහු ආශ්චර්යමත් මසුන් ඇල්ලීම සිදු කරන බව කියනු ලැබේ ... ඔහු දෙවියන්ගේ පුත්‍රයා යැයි කියනු ලැබේ, නමුත් කාගේද? පණිවිඩයක් නැති අනාගතවක්තෘවරයෙක්, ගැලවීම නැති මෙසියස්වරයෙක්, පැස්කල් මේ ලෝකයේ මහා අභිරහස් වලට මුහුණ දෙයි: වර්ගවාදය, සූරාකෑම සහ ගෝලීයකරණය ඔහුගේම අත්දැකීම් සමඟ සුන්දරත්වය සහ කැත බව, ආදරය සහ හෘදයාබාධ, බලාපොරොත්තු සහ පරාජයෙන් පිරුණු කතාවක ඒකාබද්ධ වේ.
සිනාසෙන හදවත හඬන හදවත
ඕනෑම ජීවිතයක කතාව සඳහා වන ස්වභාවික ව්‍යායාමයක වාසනාවේ හෝ අවාසනාවේ දී එක් එක් පුද්ගලයාට වැටෙන අත්‍යවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය අතර එම විශේෂිත සමතුලිතතාවය අඩංගු වේ. මේරිස් සම්බන්ධයෙන් ගත් කල, මිශ්‍රණය එය බවට සැකයක් නැත. මක්නිසාද යත් පරමාදර්ශීකරණය යනු යමෙකුට අවශ්‍ය නම්, නරක අවස්ථාවන් බොඳ කිරීමට ප්‍රතිබිම්බයක් වන බැවිනි. යථාර්ථවාදය යනු කෙනෙකු ලෝකය හරහා ගමන් කිරීම පිළිබඳ සාක්ෂි දීමයි. මේරිස් වැනි ලේඛිකාවක් වඩාත් කම්පන සහගත සාක්ෂියක නියැලී සිටින අතර එය පෙන්වා දෙන එම පරස්පර සංවේදනය සමඟම අපව සිනාසීමට හෝ අඬන්නට සලස්වයි. සබීනා චබෙලා වර්ගාස් ගැන.
ලෝක දෙකක් අතර ජීවත් වීම පහසු නැත, මේරිස් දැරිය එය දනී. කැරිබියන් දූපතක් වන Guadeloupe හි නිවසේදී, ඇගේ දෙමාපියන් ක්‍රියෝල් කතා කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කරන අතර ප්‍රංශ ජාතිකයෙකු වීම ගැන ආඩම්බර වෙති, නමුත් පවුල පැරීසියට ගිය විට, සුදු ජාතිකයින් ඔවුන් දෙස පහත් කරන ආකාරය කුඩා දැරිය දකිනවා.
සදාකාලිකව ගලා යන කඳුළු සහ සිනහව, සුන්දර හා බිහිසුණු අතර, රිල්කේගේ වචන වලින්, කොන්ඩේගේ මුල් අවදියේ කතාව, මාර්ඩි ග්‍රාස් මධ්‍යයේ ඔහුගේ උපතේ සිට, ඔහුගේ මවගේ කෑගැසීම් සමඟ සැණකෙළියේ සිට බෙර වාදනය දක්වා. ප්‍රථම ප්‍රේමය, පළමු වේදනාව, තමාගේම කළු බව සහ තමාගේම ස්ත්‍රීත්වය සොයා ගැනීම, දේශපාලන දැනුවත්භාවය, සාහිත්‍ය වෘත්තියේ මතුවීම, පළමු මරණය.
වසර ගණනාවකට පසු, ආපසු හැරී බලමින්, තමා සහ ඇගේ මූලාරම්භය සමඟ සාමයක් ඇති කර ගැනීමට උත්සාහ කරන ලේඛිකාවකගේ මතකයන් ය. ගැඹුරු සහ බොළඳ, ශෝකජනක සහ සැහැල්ලු, ඇන්ටිලියානු ලිපිවල විශිෂ්ට කටහඬ වන Maryse Condé, ඇගේ ළමා කාලය සහ තරුණ කාලය චලනය වන අවංකභාවයෙන් ගවේෂණය කරයි. 2018 සාහිත්‍යය සඳහා විකල්ප නොබෙල් ත්‍යාගය ඔහුට හිමි කර දුන් ඔහුගේ සියලුම සාහිත්‍ය නිෂ්පාදනයේ ප්‍රධාන අංගයක් වන ස්වයං-සොයාගැනීමේ විශිෂ්ට අභ්‍යාසයකි.
