මනුෂ්‍යත්වය එහි කාරුණික හා මිත්‍රශීලී ප්‍රතිපත්තිවලින් ඈත් වන බවක් පෙනෙන ඕනෑම තැනක ගද්‍යය එහි ශ්‍රේෂ්ඨතම ගීත රචනය අත්පත් කර ගනී. බිහිසුණු බව පැවැත්මේ සිට පරිස්ථිතිය දක්වා පෙනේ. ඒ නිමක් නැති ආඛ්‍යාන අවකාශයයි නුරියා බැරියෝස් එය විශාල වැදගත් අවකාශයන් හරහා ප්‍රායෝගිකව අගෝරාෆෝබික් වෙත අපව ගෙන යයි. සියල්ල වල් සහ තර්ජනාත්මක බව තහවුරු කර ගැනීමට හැකි වූ විට, පෙරූ හිරු කිරණ මත ගමන් කර අවසන් වන, වචන බවට පත් කරන ලද, එම සුන්දරත්වයට සමතුලිත වූ, අවශ්‍ය, සුන්දර රැකවරණයක් අවසානයේ අපට පිරිනැමීමට සියල්ලෝම සමත් වෙති.
සාහිත්‍යයේ සැබෑ සුන්දරත්වය එයයි මිනිසාගේ ස්වභාවික ප්රතිවිරෝධතා සමඟ ඇති ප්රතිවිරෝධතා. මක්නිසාද යත් ඉපදීම යනු සෑම මිනිත්තුවකම ස්වල්පයක් මිය යාම වන අතර එයට අපගේ සදාකාලික මවාපෑම් සමඟ තර්කානුකූලව ඉදිරිපත් කිරීමට අපහසු පැහැදිලි කිරීමක් හෝ නවාතැන් ගත හැකි බැවිනි.
නවකතා, පද, කථා, ලිපි සහ පරිවර්තන. නූරියා බැරියෝස්ගේ අතේ සෑම දෙයක්ම සාහිත්‍යය වේ, දර්ශනවාදයේ මානුෂීයත්වය තුළ වගා කරන ලද අකුරු ආත්මයක් වෘත්තියක් ලෙස අවසන් වන අතර එය අතිශයින් උත්තරීතර කථා කියන්නන්ගේ අත්‍යවශ්‍ය ආත්මය ලෙස හෙළිදරව් වේ, ඕනෑම සිදුවීමක සිදුවීම් තිත් කරන අභ්‍යන්තර කථා සවිස්තරාත්මක වංශකථා සමග.
Nuria Barrios විසින් නිර්දේශිත හොඳම පොත් 3
හැම දෙයක්ම පිච්චෙනවා
එය උපකල්පනය කිරීම පහසු නැත. නමුත් සත්‍යය නම් වක්‍ර රේඛා දෙවියන් වහන්සේ විසින් කෙළින් නොකෙරෙන අතර ඊට වඩා අඩුවෙන් දෛවයක් ලෙස විනාශයට නැමුණු කෙනෙකු විසිනි. අප කාටත් පොදු වූ ඒ පරාජයේ, පැරදුණු අලුත් දවසකට මඳක්, පෙන්වා දුන් අමරණීයත්වයේ දැල්වෙන කුන්දෙරා එහි ගොරහැඩි පරාවර්තනයට මුහුණ දුන් කෝපයෙන් පිරුණු මනුෂ්‍යත්වය තුළ විශාලතම දිලිසීම අවදි වේ ...
ජීවිතයක් විපතකින් ගලවා ගැනීමට ආදරය ප්‍රමාණවත්ද? පවුල පිළිබඳ සුන්දර, දැඩි හා චලනය වන නවකතාවක්, සාමාන්‍යභාවය ව්‍යසනයෙන් වෙන් කරන සියුම් රේඛාව සහ ආදරය සැමවිටම ඉතිරි කරන ආලෝකයේ මාවත.
මෙය සහෝදරයන් දෙදෙනෙකුගේ කතාවකි. පොඩි එකා ලෝලෝ කියලා අවුරුදු දහසයයි. ඔහුගේ වැඩිමහල් සොහොයුරිය වන ලීනා ක්‍රැක් සහ හෙරොයින් වලට ඇබ්බැහි වී ඇත. ඔහු වසරක කාලයක් නිවසින් බැහැරව සිට ඇති අතර ඔහු සිටින්නේ කොහේදැයි කිසිවෙකු දන්නේ නැත. අගෝස්තු මාසයේ දිනක, ලෝලෝට ඇයව බරාජාස් ගුවන් තොටුපලේදී මුණගැසෙන අතර එහිදී ඇයට සුළු සොරකම් සමඟ මුදල් ලැබේ. ඔහු සමඟ නිවසට පැමිණෙන ලෙස ඇයව ඒත්තු ගැන්වීමට, ඔහු ලීනා මත්ද්‍රව්‍ය මිලදී ගන්නා සහ ජීවත් වන බව පෙනෙන පැල්පත් නගරයට ඇය සමඟ යාමට තීරණය කරයි.
ඔවුන් එහි යන විට, රාත්‍රිය උදාවන අතර, ලෝලෝට පෙනෙන පරිදි අවුල් සහගත සහ අපායගාමී යථාර්ථයක් හමු වේ. ලීනා ඔහුට ස්ලිප් එක දෙන අතර ඔහු හදිසියේම තනි වී, අතරමං වී වංශ සටනක් මැද සිටී. ලෝලෝගේ ජීවිතය අනතුරේ බව දැනගත් මොහොතේ ඇය ඔහුව සොයා යයි. වෙන වෙනම, සෑම සහෝදරයෙක්ම කාලය සමඟ තරඟයකදී අනෙකා සොයා ගැනීමට උත්සාහ කරයි.
තම සහෝදරයා බේරා ගැනීමට කුණු කොල්ලයට කොපමණ දුරක් යා හැකිද? ඔහු එය භාවිතා කිරීමට අනතුරක් කළහොත් ඔබ ඔවුන්ට ඔහුව මරා දැමීමට ඉඩ දෙනවාද? ඒ වගේම අගාධයට වැටෙන තම සහෝදරියව බේරගන්න ලෝලෝ කොච්චර දුරක් යාවිද? ඔහු තම ජීවිතය අනතුරේ හෙළයිද? හැම දෙයක්ම පිච්චෙනවා ඔහු පවුල යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද යන්න ගැන, සාමාන්‍යය ව්‍යසනයෙන් වෙන් කරන සියුම් රේඛාව ගැන සහ ආදරය සැමවිටම ඉතිරි කරන ආලෝකයේ මාවත ගැන කතා කරයි.
සෙන්ටිමීටර අටක්
කෙටි දුර, සෑම විටම. සංකල්ප, ලෝක දසුන්, තමාගේම වෙළඳාමට ලෝහමය ප්‍රවේශයන් සහ ඇතුළත බුබුලු දමන දේ සුදු මත ඉතිරි කිරීමට ඇති ස්වභාවික ආශාව පුද්ගලාරෝපණය කිරීමේ මාර්ගයෙන් කෙටිකතාව කතුවරයා රාජකාරියේ යෙදී සිටී.
මෙවර ඛේදවාචකයෙන් එකට ගෙතූ කතා එකොළහක් දක්වා ඇත, සෑම විටම පාහේ ගැඹුරුම හැඟීමකින් ආරෝපණය වූ අවසාන පරාජයකින් පරාජය වේ. එපික් දිවි ගලවා ගැනීමේ කාව්‍යයක් සාදන නැතිවූ පද වලින් ගෙන එන ලද චරිත, දුරස්ථ ඔඩිසියස්ගේ ගීතයක් එය පැවසීමට ඉතාකා වෙත ආපසු නොඑන බවට කැපවී ඇත.
වේදනාව සතුටෙන් වෙන් කරන්නේ කුමන දුරද? ජිප්සී එවැන්ජලිස්ත දේවගැතිවරයෙක් පැල්පත් නගරයක තම ගිනිමය විශ්වාසවන්තයින්ට ප්‍රකාශ කරන්නේ එකක් සහ අනෙක අතර දුර අඟල් තුනක් බවයි. Nuria Barrios ගේ කතාන්දර, තීව්‍ර සහ විචිත්‍රවත්, එම අවම පරතරය තුළ පිහිටා ඇත: එහි සියල්ල අහිමි නොවන, ලිවීම අපට කලාතුරකින් පෙන්වන හඳුනාගත හැකි සීමාවන් ඇති කරයි. මෙම කථා එකොළහට දාර ඇති අතර දීප්තිමත් ලෙස බබළයි. දියමන්ති එකොළහක් ඇත. ඔවුන් කැපුවා. සාහිත්‍යයෙන් අප බලාපොරොත්තු වන්නේ එයම නොවේද? එය විමසීමට ඉඩ දෙන්න, එය අපව පහදවා ගැනීමට ඉඩ දෙන්න, එය අපට රිදවීමට ඉඩ දෙන්න.
කුරුල්ලන්ගේ අක්ෂර මාලාව
නූරියා බැරියෝස්ගේ විශ්වය තුළ, ළමා පාරාදීසයට පවා හුදු සත්‍යයෙන් පැන නගින උත්සුකයන් කෙරෙහි එම අනෙක් පැත්ත තිබේ. මක්නිසාද යත්, අප මේ ලෝකය හරහා ගමන් කිරීම පිළිබඳ සෑම අවසාන සැකයකින්ම අදහස් වන්නේ අපගේ පරිකල්පනය පවා අවම වශයෙන් අපේක්ෂා කරන පිළිතුරු සමඟ ඉදිරිපත් වන බවයි.
Nix ගේ වයස අවුරුදු හයකි, චීනයේ උපත ලැබ දරුකමට හදා ගන්නා ලදී. ඇය තම පවුලට බෙහෙවින් ආදරය කරයි, නමුත් ඇයව නම් කිරීමට නොදන්නා අත්හැරීමේ වේදනාව ඇයට වධ දෙයි. ඇගේ මව පවසන කතා පමණක් ඇයව සනසයි, ඇගේ කෝපය සහ ව්‍යාකූලත්වය සමනය කරයි. නමුත් වේදනාව සෑම විටම නැවත පැමිණේ.
ගැහැණු ළමයා විශ්වාස කරන්නේ සතුටේ රහස අපි ඉපදීමට පෙර ජීවත් වන ගර්භාෂය තුළ බවයි. ඔහුගේ මිතුරන් එම ගර්භාෂය දන්නවා, ඔවුන් එයින් පැමිණේ, ඔවුන් මෙන් සතුටින් සිටීමට නම්, ඔහු සිය චීන මවගේ අභ්‍යන්තරයට, එනම් සියල්ල ආරම්භ වූ ස්ථානයට ආපසු යා යුතු බව නික්ස් සිතයි. ඔහුට ඔහු කවුදැයි දැන ගැනීමටත්, ඔහුගේ නව ජීවිතයට අරුතක් ලබා දීමටත්, පිළිතුරු නොමැති ප්‍රශ්න රාශියක් ඉවත් කිරීමටත් හැකි වූයේ නැවත මුලට යාමෙන් පමණි. ඒත් ඒ ගමන යන්න බෑ. නැත්නම් නම්?
නූරියා බැරියෝස් විසින් මෙහි නිර්මාණය කරන ලද හඬ අපව අසාමාන්‍ය ලෙස සංවේදී සහ දක්ෂ දැරියකගේ හදවතට ගෙන යයි. කුරුල්ලන්ගේ අක්ෂර මාලාව සම්මත කර ගැනීම යන්නෙන් අදහස් කරන්නේ කුමක්ද යන්න, අතහැර දැමීම නිසා ඇති වන දරුණු තුවාල, අමතක වීම සහ මතකය සහ ආදරයේ චලනය වන බලය පිළිබඳ නවකතාවකි. නමුත් සියල්ලටම වඩා එය පරිකල්පනයේ බලය පිළිබඳ නවකතාවකි.
