اڌ ڪلاڪ جي فلم جيڪا مائيڪل ڊگلس جي غضب جي افسانوي ڏينهن وانگر شروع ٿئي ٿي يا شايد فٽ ڪلب کي به ظاهر ڪري ٿي. براد پٽي y ایڈورڈ نورٹن.
مسئلو اهو آهي ته بتدريج ڪاوڙ، هڪ سٺي نموني ۾ جيڪو اسان کي پوشيده دعوي سان موهي ٿو ته لشڪر ماني وانگر ورهائڻ وارا آهن.
ڇو ته جيڪڏهن Tarantino اسان کي ڪجهه سيکاريو آهي، ته اهو آهي ته تشدد کي بيوقوفي جي انتها تي وٺي وڃڻ، هر شيء جي اجازت آهي. وجودي بنيادن سان ان تي رهڻ جو سوال ئي ناهي.
رڳو مارڻ جي خاطر، بغير ڪنهن خيانت يا اڳڪٿي جي. ڪجھ به ذاتي نه، پر مادر فريڪر ادا ڪري ٿو. ڪجهه شهرن ۾ ڏٺل گرافيٽي ۾ الهام… ”مان توهان کان به نفرت ڪريان ٿو“…
ان کي وڌيڪ خيال نه ڏيو. The Nobody جيڪو هن فلم جو protagonist آهي ۽ توهان ان کي ڄاڻو ٿا. گندگي واري ٽرڪ توهان کي چريو ڪري ڇڏيو آهي. هو ٻاهر نڪرندو آهي جڏهن توهان تيار آهيو ته توهان جي گندگي ۽ مختلف قسم جي انتها هن ڏانهن وٺي. ۽ ڳالهه اها آهي ته روٽين توهان کي ان جي اينٽي ڪلائيمڪس انارٽيا سان ڦاسائي ٿي، پر ڪچري واري ٽرڪ به بچي سگهي ٿي جيتوڻيڪ توهان هميشه ان سان ملڻ لاءِ هڪ ئي وقت ٻاهر وڃو.
ان ڪري ڪردار جو احساس ٿئي ٿو ته هو ڪو به ناهي. اهڙو ڪو به نه آهي جنهن سڀني رستن کي نه وڃايو آهي، بهترين سال، بهترين تعميرات ۽ هن جي مٿي تي وار به.
اهو "زندگي جو قانون" جو حصو آهي. يقيناً اسان مان ڪيترائي معمول کي هڪ نعمت سمجهن ٿا. پر اھڙا آھن جيڪي نٿا ڄاڻن ته ان کي ڪيئن کڻڻ ۽ توھان کي انھن کي سمجھڻو پوندو. ڇو جو سماج موٽرسائيڪل وڪڻي ٿو جيڪو توهان ڪڏهن به خريد ڪري نٿا سگهو.
ڳالهه اها آهي ته جيڪڏهن ڪا شيءِ توهان جي معمول کي ٽوڙڻ واري آهي يا مسٽر ڪوبڊ (ڪچري واري ٽرڪ کان ٻاهر جنهن جو ڊرائيور توهان کان پري وڃڻ دوران پنهنجي وچين آڱر ڪڍي ٿو)، اهو ٿي سگهي ٿو ته ڪجهه چور توهان کي وٺي وڃڻ وارا هجن. توهان جي دنيا کان اڳ هڪ سواري لاء.
يا صرف ڪجهه غنڊا جيڪي بس ۾ ميڙ کي تنگ ڪن ٿا. جنهن کي توهان چاقو سان ختم ڪرڻ چاهيو ٿا جڏهن توهان انهن کي بزرگن جي سيٽن تي قبضو ڪندي يا بي پرواهه پڙهندڙ تي ڪتاب اڇلائي ڏسندا آهيو.
مسٽر ڪوبڊ لاءِ، اهو دنيا جو بدلو وٺڻ بابت آهي، جوس موتا جي چاچي لا وارا، پر آمريڪا ۾ ٺاهي وئي. هڪ سٺو مارڻ ڪڏهن به ڏک نه ٿو ڪري ته جاڳڻ ۽ اتي جي ڪيترن ئي پکڙيل ماڻهن جي بکواس کي هٽائي ڇڏيو.
هڪ خاص خيال آهي ته اسان ناقابل اعتبار آهيون ان کي فلمن ۾ غير قانوني تشدد جو لائسنس ڏيڻ آسان بڻائي ٿو. جيڪڏهن اسان وٽ ڪو به علاج نه آهي ته اچو ته ان معاملي ۾ سڀ کان وڌيڪ انصاف جو مطالبو ڪريون، هڪ اک جي بدلي ۽ سادو احتجاج لاءِ ذبح ڪيو وڃي.
جيئن ئي جان وِڪ، گولڊ بلڊ مان ڪل بل ۽ هي مسٽر ڪوبڊ خوني هيرو بڻجي گڏ ٿيا، ايتري قدر بيوقوفيءَ جو اُتي گھمڻ ڦرڻ ختم ٿيڻ لڳو، عام ۽ گهٽ عام ڏوھارين جي وچ ۾ ڪرنٽ وانگر.
سڀ کان وڌيڪ مضحکہ خیز حل طور قتل، هميشه "قاتلن لاءِ ذهن سازي" جي اڳيان دستي سان، هڪ ڪتاب جيڪو ضرور واضح ڪندو ته هي ڪو به باب اوڊينڪڪ پاران مجسم نه ڪيو ويو آهي. اداڪار جنهن کي مان نه ڄاڻان ها، پر جنهن کي مان هاڻي وڌيڪ اعتماد سان فالو ڪندس.
هيرو يا مخالف. هاڻي ڪير ڄاڻي؟ برائي کي منهن ڏيڻ لاءِ انهن جي هٿيارن جي ذخيري ۾... خير، ڪهاڙي، چاقو، رسي، جن سان لٽڪائڻ جي ضرورت هجي، بس بار، سوڊا اسٽرا، لٺيون، گاڏيون جيڪي ايندھن سان هلڻ لاءِ، واچون يا باهه وسائڻ وارا سامان...
۽ جڏهن شيون خراب ٿي وڃن ٿيون اهو وقت ٿي سگهي ٿو ڪجهه k47s ڏانهن رجوع ڪرڻ جو.
هيرو کي ختم ڪرڻ جي حوالي سان هڪ ٻيو قابل ذڪر مسئلو اهو آهي ته ڪنهن به هيرو هميشه رابن هوڊ ٿيڻ جا خواب ڏسي ٿو.
اٽي کي ڪٽڻ سان آخرڪار خوشي جو اهو حصو ڏئي سگهي ٿو (شايد تقريباً 99٪) جيڪو اٽي سان ملندو آهي، ۽ اهو هر سٺو شهري پنهنجي روزاني ڪوشش سان حاصل ڪرڻ جي اميد رکي ٿو. جنهن ۾ سڀ کان وڌيڪ وحشي قاتل به شامل آهن.
اسان هڪ صوتي ٽريڪ سان مڪمل ڪريون ٿا عظيم هٽن سان ڀريل تمام افسانوي منظرن سان گڏ. اهي جتي خراب ماڻهو هر طرف خون ۽ باهه جي وچ ۾ هڙتال ڪن ٿا.
ڇاڪاڻ ته هر اڌ هيرو، اڌ بدمعاش ڪردار کي سيٽي ڏيڻ لاءِ سٺي راڳ جي ضرورت آهي جڏهن ته دنيا انهن جي پويان ختم ٿي وڃي ٿي. تون ڪڏهن به اڪيلو نه هلندين، منهنجا دوست.
هتي دستياب آهي: