ٽرينڊيڊائي نيپال هو هڪ دلچسپ ethnographic ڪهاڻيڪار هو. افساني ۾ هجي يا غير افساني ۾، ليکڪ جي حيثيت ۾ هن جي تقدير ماڻهن جي ان جھلڪ سان ٺهڪي اچي ٿي، خاص ڪري اهي جن جي سڃاڻپ ختم ٿي وئي هئي. ماڻهن کي نوآبادياتي، غلام، تسلط ۽ انهن جي نوآبادين جي ماتحت ڪيو ويو.
ڪيترن ئي ماڻهن جي آواز، تخيل ۽ ثقافت کي تباهه ڪيو ويو آهي، جيڪو نائيپال لاء هڪ اهم ڪم ٿيڻ لڳي.
نوآبادياتي ماڻهن جو اهو خيال نائيپال جي ڪم ۾ بنيادي لڪير جي حيثيت سان مون کي اڄ سوچڻ جي هدايت ڪري ٿو. موجوده ڪالونائيزيشن جيئن ته غائب ٿي رهي آهي، پر هڪ ٻيو شايد بدترين اچي ٿو، دفن ڪيو ويو آهي، ملٽي نيشنلز جي هڪجهڙائي، دنيا جي منظرنامي ۾ بار بار استعمال جي رجحانات، جهڙوڪ هڪ بي رحمي سان نوآبادياتي بک جي بازار.
شايد اڄ اڪيلائي وارا ماڻهو ئي آهن جيڪي پنهنجا بنياد، پنهنجا اختلاف، پنهنجي شخصيت کي برقرار رکن ٿا... پر اهو، جيئن مان چوندس. مائيڪل اينڊي، اها ٻي ڪهاڻي آهي ...
ڳالهه اها آهي ته نيپال کي پڙهڻ هڪ مستند انسائيڪلوپيڊيا جي مشق آهي. ڪجھھ جيڪو ھميشه ٺيڪ آھي انھن وقتن ۾ تسليم ٿيل نوآبادياتي.
مٿي 3 تجويز ڪيل VS Naipaul ناول
دنيا ۾ هڪ طريقو
دائمي پريشاني بابت ته ڇا اسان پنهنجي ماضي کي ڄاڻڻ کان سواء ڪجهه بڻجي سگهون ٿا. اهو ان کي ياد ڪرڻ جي باري ۾ نه آهي پر ان کي ڄاڻڻ بابت، ڄاڻڻ جي باري ۾ ڇو ته اسان جي زندگي اهڙي طرح هئي، ڇو اسان شين کي ائين ڪرڻ سکيو جيئن اسان انهن کي ڪندا آهيون.
اسان جي رويي جا اهي سڀئي ننڍا قرض صرف يادگيري کان وڌيڪ آهن. اهو اسان جي شروعات کان آخر تائين ڄاڻڻ جي باري ۾ آهي ته اسان اميد رکون ٿا ...
خلاصو: هڪ ليکڪ جي زندگيءَ جي سفر جي ڪهاڻي، ٻنهي کي سمجهڻ جي طرف وراثت جي سادي مواد - ٻولي، ڪردار، خانداني تاريخ - ۽ هڪ تمام گهڻي پيچيده تاريخي ماضي جي ڊگھي، جڙيل موضوعن کي: "ڪهاڻيون نه يادون آهن، شيون جيڪي صرف ان جي ذريعي جاري ڪيا ويا آهن. لکڻ جو عمل.
نائيپال ڇا لکي ٿو، سندس يادن جو ڇاپو اسان کي ڏسڻ جي اجازت ڏئي ٿو، اهو ڪئريبين ۾ اسپيني ۽ برطانوي سامراج جي تاريخ ۾ پڌرو ۽ روشن لمحن جو هڪ سلسلو آهي.
هر هڪ قسط کي راوي جي واضح ڪرڻ واري لينس ذريعي ڏٺو ويندو آهي، جيڪو پاڻ کي ٻيهر ٺاهي ٿو ته جيئن هن ڪهاڻي کان بچڻ لاء هو ٻڌائڻ چاهي ٿو. وڏي ذهانت سان، نائيپال هڪ يادگار ڪهاڻي ٺاهي آهي بحال ٿيل ۽ تعمير ٿيل سڃاڻپ جي.
اوندهه جو علائقو
نيپال اسان کي هي افسانو پيش ڪري ٿو جنهن ۾ هو پڻ پنهنجي هندستاني جڙڙن کي ڳولي ٿو، جيڪي هن جي والدين هن کي پنهنجي جين ۾ منتقل ڪيا آهن.
خلاصو: بمبئي جي افراتفري کان وٺي ڪشمير جي اڻڄاتل خوبصورتي تائين، هماليه جي هڪ مقدس منجمد غار کان وٺي مدراس جي هڪ ڇڏيل مندر تائين، نيپال هڪ حيرت انگيز قسم جي انساني قسمن کي ڳولي ٿو، معمولي سرڪاري ملازمن ۽ مغرور ملازمن؛ هڪ شيطاني مقدس انسان ۽ ايمان جي ڳولا ۾ هڪ متوجه آمريڪي.
نائيپال پنهنجي ذاتي ۽ مختلف رد عمل کي به پڌرو ڪري ٿو ذات پات جي نظام تي، ظاهري طور تي غربت ۽ بدحالي جي پرامن قبوليت، ۽ خوداختياريءَ جي خواهش ۽ برطانوي راڄ لاءِ يادگيري جي وچ ۾ تڪرار.
En اوندهه جو علائقو شڪل ، اڳيان هندستان، هڪ ملين فسادن کان پوء (پاڪيٽ 2011) اي هندستان: هڪ زخمي تهذيبهندستان جي باري ۾ سندس مشهور ترائيلاجي. ”منهنجو هندستان انگريزن جهڙو نه هو. منهنجو هندستان دردن سان ڀريل هو. اٽڪل سٺ سال اڳ، منهنجي ابن ڏاڏن هندستان کان ڪيريبين تائين، گهٽ ۾ گهٽ ڇهن هفتن جو تمام ڊگهو سفر ڪيو هو، ۽ جيتوڻيڪ جڏهن آئون ننڍو هئس ته ان بابت ڳالهائڻ مشڪل ئي نه هو، پر جيئن جيئن وڏو ٿيندو ويو، تيئن مون کي وڌيڪ پريشان ٿيڻ لڳو.
سو ليکڪ هئڻ جي باوجود، مان Forster's يا Kipling's India نه ويس. مان هڪ هندستان ڏانهن وڃي رهيو هوس جيڪو صرف منهنجي سر ۾ موجود هو ... »
سون جو نقصان
شايد سڀ کان وڌيڪ بدنام نوآبادياتي عملن مان هڪ هو جيڪو آمريڪا طرفان اسپين طرفان پهريون ۽ باقي يورپ بعد ۾.
اڻڄاتل سرزمين جي دريافت کان اڳ جي امنگ، ظلم، زيادتي ۽ نئين دنيا جي رهاڪن تي سچ کي مسلط ڪرڻ لاء بالادستي جي خواهش کي جنم ڏنو.
خلاصو: VS Naipaul اسان کي شاندار انداز ۾ ٻڌائي ٿو ته سندس آبائي ٻيٽ، ٽرينيڊاڊ جي ننڍڙي عظيم تاريخ، جيڪا فتح جي وقت کان وٺي اسپيني مهمن لاءِ شروعاتي نقطي هئي سون جي افسانوي شهر جي ڳولا ۾ ۽ جنگي علائقو انگلينڊ جي نوآبادياتي مقصدن لاءِ. ، جيڪو اسپيني نوآبادين جي آزاديءَ جي جنگين جو فائدو وٺي علائقي ۾ اقتدار تي قبضو ڪرڻ تائين روڪي نه سگهندو.
