قديم ترين اسپيني اديبن ۾، روزا ريگس مسلسل ارتقا لاءِ نڪرندو آهي، هڪ قسم جو مفروضو ليکڪ جي نوڪري هڪ حقيقي ڊگهي فاصلي واري ڪيريئر جي طور تي جنهن ۾ توهان کي هميشه هلڻ لاءِ ٻيهر سکڻو پوندو، وقت سان موافقت ۽ نون رجحانن تي هلڻو پوندو، هميشه پنهنجي خاص اسٽاپ سان، ڪم جي ڪيترن ئي سٺن سالن ۾ ڪمايو.
ائين نه آهي ته روزا ننڍي هوندي کان ئي ادبي منظر تي اڀري آئي. ان جي برعڪس، 50 سالن جي ڄمار کان پوءِ هن جو ظهور هڪ ڪهاڻيڪار جي طور تي ٿيو، ان باقيات سان ۽ ڪنهن ماڻهوءَ جي ان سولائيءَ سان، جنهن کي معلوم ٿئي ٿو ته هن وٽ ٻڌائڻ لاءِ گهڻو ڪجهه آهي ۽ هن اڃا ائين ڪرڻ شروع نه ڪيو آهي.
ٻين ڪيترن اديبن وانگر، روزا ريگس هو پنهنجي ناولن ۽ ٻين ڪتابن جي لکڻين کي مختلف ميڊيا ۾ شرڪت سان مطابقت رکي ٿو، ان اعزاز سان نوازيو ويو آهي، جيڪو هو جلد ئي پهچي رهيو هو جڏهن کان هن لکڻ جو فيصلو ڪيو. ايل نڊال، ايل پلانيٽا ۽ ٻيا ڪيترائي هن ليکڪ جي ڪتابن جي الماري کي ڀريندا رهيا آهن، جنهن سان هن انمول انعام ۽ ليکڪ کي وقت گذارڻ لاءِ ضروري مڃتا ملي آهي.
سختي سان ادبي، تازو سوانح عمري، هڪ داستان جي طور تي تاريخي، روزا Regàs جي سڀ کان وڏي وقف تي قبضو ڪري رهيو آهي. اهو آهي جيڪو توهان کي لکڻ جي مڪمل آزادي آهي ۽ انهي سان گڏ ڪرڻ لاء ضروري وقت آهي ...
روزا ريگس پاران مٿيون ناول
نيرو
مان روزا ريگاس جي هن ناول کي سندس بهترين ڪم قرار ڏيان ٿو ڇاڪاڻ ته ان جي هڪ منفرد پهلوءَ سبب. ڪڏهن ڪڏهن ناول پڙهندڙ جي نفسياتي تجزيي ۾ هڪ مشق بڻجي ويندو آهي. اينڊريا ۽ مارٽن کي ڇا ٿئي ٿو، اڻڄاتل عاشق، پڻ پڙهندڙن جي ڳولا ۾ هڪ مشق جي نمائندگي ڪري ٿو پاڻ لاء سڀ کان وڌيڪ ماورائي علائقي ۾: پيار.
اينڊريا ۽ مارٽن ملن ٿا ۽ هڪ ٻئي سان پيار ڪن ٿا عام جذبي سان نئين، عجيب، ناممڪن يا گهٽ ۾ گهٽ غير مناسب. وڏي orgasms جي وچ ۾ وقت هڪ ٻي شيءِ آهي، مارٽن ۽ اينڊريا پاڻ ۾ ڳالهائن ٿا ته جيئن هو ٿراپسٽ جي عاشقن جي حيثيت ۾ اهو ٻڌائين ته هو واقعي ڇا ٿا چاهين، انهن جي زندگي ڪهڙي وزني يا هلڪي آهي، انهن جا قرض جيڪي وقت گذاريا آهن ۽ انهن جون اميدون جن سان گڏ ٿيڻيون آهن.
هڪ طريقي سان، ٻئي ٻئي کي سڃاڻي ٿو ته اهي اتي آهن پنهنجي ذهن کي آزاد ڪرڻ لاء ساڳئي حد تائين انهن جو جذبو آزاد ڪيو. هر پڙهندڙ لاءِ هڪ مفيد ڪهاڻي جيڪا ڪڏهن ڪڏهن هر شيءِ جي تبديليءَ کي نيويگيٽ ڪري ٿي، ايستائين جو پنهنجو پاڻ کي معمولن ۽ رواجن جي وچ ۾ گم ڪري ڇڏيندي آهي.
Dorotea جو گيت
روزا جي باري ۾ ڇا ڪڏهن ڪڏهن تفصيل جي هڪ وجوديت پسندي سان ملندو آهي. جڏهن ته اسان فرض ڪيل تقدير کان متاثر ٿي هلون ٿا، اسين عام طور تي تفصيل لاءِ شاندار لمحن کي ضايع ڪندا آهيون، جيڪو باقي رهي ٿو...، ڇاڪاڻ ته وقت تفصيل آهي، هر سيڪنڊ هڪ تفصيل آهي ۽ اسان جون زندگيون لکين سيڪنڊن سان جڙيل آهن.
ان روش مان اسان جا سخت تضاد جنم وٺن ٿا، آخر ۾ اسان جا ڏوهه ۽ اڻپورا خواب. ڇا ٿئي ٿو جڏهن اسان منصوبا ٺاهي رهيا آهيون زندگي آهي، اهو مجموعو ناقابل برداشت لمحن جو. Aurelia هڪ معزز استاد آهي.
جڏهن ته هن جو پيءُ هڪ ترقي يافته عمر ۾ صحتياب ٿي رهيو آهي، هوء پنهنجي زندگي کي جاري رکڻ جي ڪوشش ڪري ٿي، پنهنجي پيء جي زندگي کي سنڀاليندڙ جي هٿن ۾ ڇڏي. اديليتا ڳالھائيندڙ آھي پر محنتي، جيستائين اوريليا کي شڪ ٿيڻ شروع ٿئي ٿو ته نوجوان مددگار سندس زندگي ۾ مداخلت ڪري رھيو آھي.
آخري تارو هڪ زيور جي غائب ٿي ويو. اوريليا جو غضب ان جي زندگيءَ جي ڪيترن ئي پهلوئن کي پڌرو ڪري ٿو ان جي سڀ کان وڌيڪ مبهم ۽ وساريل رخ ۾ ...
چيمبر موسيقي
ليکڪ جي پنهنجي تجربن جي وچ ۾ اڌ رستو، جنهن کي هوء ڪجهه تازن اشاعتن ۾ چڱي طرح چونڊيو آهي، ۽ خالص ناول، آرڪيڊيا ذريعي، اسين ويهين صديء جي وچ واري بارسلونا ڏانهن وڃو.
۽ اسان پس منظر جي موسيقي سان هڪ خوبصورت پيار ڪهاڻي ڳوليندا آهيون جيڪا مصيبت کي خاموش ڪري ٿي. ۽ سڀ ڪجهه ٺيڪ ٿيڻ لڳي ٿو ... جيستائين آرڪيڊيا ۽ سندس نوجوان بواءِ فرينڊ دريافت ڪيو ته اهي ساڳي جاءِ تي نه رهندا آهن. هو هن کي پنهنجي ذات ۾ سڃاڻڻ کان قاصر هو، ۽ هوءَ پنهنجي ذات جي سڀ کان وڌيڪ ماورائي حصي کي ڇڏي ڏيڻ کان قاصر هئي.
پيار محبتن جي وچ ۾ ورهائي نه ٿو سگهجي، جيڪڏهن سمفوني ساڳئي اسٽاف تي آواز نه هجي. ڪيترن سالن کان پوءِ ٻه پيار ڪندڙ وري ملن ٿا، ان عام لمحي ۾ جنهن ۾ هر شيءِ ناممڪن آهي، هر شيءِ سواءِ هڪ محبت جي جيڪا آخر ۾ ڳنڍ ۽ رفتار کي ورهائي سگهي ٿي.
