گيوڪونڊا بلي اهو ڪجهه جهڙو آهي Nicaragua Sandinism جو عجائب. هن جا غزل سماجي ۽ فيمينسٽ انقلاب جي هڪ شاعرانه ۽ نثر جي سرگرمي ۾ ظاهر ٿين ٿا ، جڏهن ته ، دنيا جي ان جي نقطه نظر کي خطاب ڪندي بغير حساسيت جي ، ان انقلابي خوشبو کي به هڪ ملڪ سان ملائي ٿو جيڪو ان جي انقلاب ۾ مليو هڪ آخري موقعو. دنيا کي يقين ڏيارڻ لاءِ ته ڪميونزم ٿي سگهي ٿو سماجي انصاف جو يوٽوپيا. Sandinismo جي ناڪاميءَ جا سبب ... بحث ڪرڻ لاءِ ھڪڙو مختلف مسئلو ھوندو.
نقطو اهو آهي ته اهم ماخذن جو هي پيالو داخل ٿيو a گيوڪونڊا بلي جنهن پنهنجي سموري ادبي دائري ۾ پنهنجي تخيل ۽ سماجي ضمير جي وچ ۾ هڪ ناقابل برداشت چينل ڳولي لڌو. ڪجھه هڪ ٻئي سان ملندڙ جلندڙ عظيم نيڪاراگوان اديبن، سرجيو راميريز. هڪ ٽينڊم جنهن تي هن ڪيريبين ملڪ جي صدين کان ادب جو گهڻو حصو محور آهي.
ان جي شاعريءَ واري پاسي جي باوجود، هميشه وانگر مان ان جي وڌيڪ نثري پاسي تي ڌيان ڏيندس، اهو ڪم، جيڪو ٻين مجموعي ليکڪن سان ٿئي ٿو، جيڪو ٻنهي صنفن کي گڏ ڪري ٿو، ان جمالياتي نفاست کي منتقل ڪري ٿو، جيڪا تشريح کي تاثرات جي پگھلندڙ برتن جي وچ ۾ هڪ رسمي لذت ۾ تبديل ڪري ٿي. ۽ جذبات.
مٿي 3 تجويز ڪيل ڪتاب Gioconda Belli پاران
آباد عورت
هن ليکڪ جو پهريون عظيم ناول، جيڪو اٺين ڏهاڪي جي آخر ۾ شايع ٿيو، سوموزا آمريت جي باقيات سان نڪاراگوا مٿان هڪ مسلسل ڪاري ڪڪر وانگر لٽڪي رهيو آهي، اهو پلاٽ هڪ عظيم نظرياتي ۽ احتجاجي شدت حاصل ڪري ٿو، جنهن جو ثبوت ڏنو ويو آهي ته، تازو ٻيهر شايع ٿيل، ان جي صحيحيت کي ان انقلابي فيمينزم جي حوالي سان ڪتاب جي طور تي ظاهر ڪري ٿو جيڪو جدوجهد سان ڀريل آهي پر محبت سان.
برابريءَ کان ضروري تبديليءَ جو تصور وقت ۽ جاءِ کي پار ڪري ٿو ، واپس و distي ٿو هڪ ڏورانهين وقت ۾ جنهن ۾ Itzá کي ڪجهه فاتحن جو سامنا ٿيو جن پيشڪش يا سزا پيش ڪئي مداخلت جي پهرين ماپ طور.
20 صدي عيسويءَ ۾ نڪاراگوا جي اندرين ڀوتن سان منهن ڏيڻ لاءِ ان عورت جي لٺ لاوينيا جي هٿ ۾ ورتي وئي آهي. هوء، لوينيا، انهن پراڻن قومي سانحين سان لاڳاپن کان نجات حاصل ڪرڻ جو موقعو هوندو، جيڪي هن جي ڏينهن ۾ جاري آهن.
پر پيار ۽ عزم ڪڏهن ڪڏهن buildاهي ٿو تمام گهرو مثالي جيڪو هڪ دفعو س knownاتو و transforي ٿو تغير پذير ۽ ناقابل برداشت.
لالچ جو طومار
جنون يا صداقت جو عزم جنهن مطابق تاريخي لمحو ا today به سمجهي سگهجي ٿو هڪ سادي خلاف ورزيءَ واري مشق جي طور تي ان لمحي جي سماج کي سمجھيو و aي ٿو هڪ خلل جي طور تي جتي يقينا cla پirرائي هئي.
منهنجو مطلب آهي ، يقينا، ، اها پاگل جوانا جنهن کي اسان ا assume سمجهون ٿا هڪ محبت جي جذبن ۽ فطري سماجي حيثيت بابت سندس سخت خيالن جي وچ ۾ هڪ پاگل پن جو شڪار ٿي ويو آهي.
وقت گذرڻ سان گڏ ، سنسني خيز ڪردار ختم ٿين ٿا مرڪز اسٽيج دلچسپين ۾ جيئن رومانٽڪ جيڪي پنهنجو روپ recoveredيهر حاصل ڪن ٿا يا پاڻ Gioconda وانگر ، جيڪو اسان کي دعوت ڏئي ٿو هڪ ڪهاڻي جي pretيهر تشريح ڪرڻ لاءِ جيڪا هميشه interestsائي وئي مفادن جي جنهن قلمبند ڪيو تاريخن جي قلمن تي.
ھڪڙو قسم جو جوانا ل centuriesي ٿو صدين کان پوءِ لوشيا ۾. ان جي شڪل يقيني طور تي پراڻي راڻي کي ظاھر ڪري ٿي ، انھيءَ وقت جي ھڪڙي عالم جي نظرئي مطابق.
لوسيا ختم ٿي و beingي ٿي راڻيءَ سان سندس پيچيده تعلق جي ۽ اسان کي capitalائيندي هڪ نئين ڪهاڻي وڏي اکرن سان جيڪا aاهيندي راڻي ۽ لوشيا جي باري ۾ هڪ متوازي پلاٽ.
عورتن جو ملڪ
گھڻو وقت ا I مان ناول جي حوالي ڪري رھيو ھوس بجلي، نومي الڊرمين پاران ، سائنس افسانه مان عورتن جي بااختيار بڻائڻ بابت هڪ ڪهاڻي.
عورتن جو ملڪ بنيادي طور تي ساڳئي طريقي سان گھري ٿو، سماجي نظم ۾ تبديلي جي حوالي سان عورتن کي ٽوٽم جي حيثيت سان. اسان فاگوس جي ملڪ ڏانهن سفر ڪيو، جتي ايروٽڪ کاٻي ڌر طاقت حاصل ڪئي آهي.
وييوانا سنسن نئين حڪومت جي سربراهي ڪري ٿي ۽ شروع ڪري ٿي ان جي سخت ۽ غير مقبول قدمن سان جيڪي انسان کي طاقت جي هر طبقي کان پري رکڻ جي ڪوشش ڪن ٿا. فيمينسٽ انقلاب انتهائي حد تائين وي ويو هڪ رسيل هائيپر بوول کي پيش ڪرڻ لاءِ ڪڏهن مزاحيه ۽ هميشه نازڪ.
اهو حملو جيڪو نقشي مان وييوانا کي ختم ڪرڻ جي ڪوشش ڪري ٿو تحقيقات جو هڪ سلسلو کولي ٿو اهو طئي ڪرڻ لاءِ ته قاتل ڪير آهي جڏهن ته اسان هڪ شہوت انگیز کاٻي ڌر جي پارٽي جو مشاهدو جاري رکون ٿا جيڪو مايوس انقلابن جي هڪ خاص مايوسي واري انداز ۾ هڪ ارادي ٺٺولي وانگر آواز آهي.
