پڙهڻ لاءِ وڌيڪ ڪجهه به ناهي فريڊ ورگاس ا پيرير لميٽير فرينچ نير کي دنيا ۾ سڀ کان وڌيڪ اصل جي طور تي مقصد ڏيڻ. جيروم لبري ان ئي افق ڏانهن اشارو ڪندي لڳي ٿو، اسان کي ڏوهن جي خاص نموني ڏانهن دعوت ڏئي ٿو ۽ پوليس کي مڪمل طور تي هڪ اونداهي ٽنگ سان ٽنگيل آهي جيڪڏهن ممڪن هجي ته هن جي طاقتور منظرن جي مهرباني.
ڇاڪاڻ ته هر شيءِ ۾ هڪ قسم جو گوٿڪ پوائنٽ ٺاهيو ويو آهي جيڪو لوبري ۾ عجيب لڳندو آهي. ڄڻ ته توهان کي ڳولي رهيا آهيو دنيا بدلجي وئي جڏهن توهان ٻاهر وڃو. تاثرات جيڪي حقيقت کي ختم ڪري ڇڏيندا آهن، واقعن کي ٽوڙي ڇڏيندا آهن هڪ خوفناڪ ۽ اداس پہیلی ۾. ڪا به خراب شيءِ ڪڏهن به سچ نٿي لڳي. هر ظلم انساني فطرت کان انحراف جي طور تي ظاهر ٿئي ٿو. پر سچ ته اهو آهي ته پاڇا هميشه لڪل هوندا آهن ۽ اتان ئي لوبري پنهنجو پلاٽ اسان کي ان پوئي کان ورثي ۾ آڻيندو آهي، جيڪو هميشه عقل ۽ جنون جي چوٽيءَ تي هوندو آهي.
اهو هڪ هائبرڊ ٿي سگهي ٿو. يا بلڪه اهو موجوده ڪيس جي عذر ۾ گڏ ڪيل دهشتگردي جي پس منظر کي درآمد ڪرڻ جو معاملو آهي. لوبري جي ناولن ۾ جرم هميشه اڳتي وڌي ٿو ته جيئن صدمو ڏيندڙ نفسياتي ٽينشن جي طول و عرض تائين پهچي وڃي.
مٿيون تجويز ڪيل ناول Jérôme Loubry
Montmorts Sisters
هڪ ناول جيڪو ڪڏهن ڪڏهن مون کي ان زيور جي ياد ڏياريندو هو Stephen King Despair سڏيو وڃي ٿو. ڪرڻ لاءِ سڀ کان وڌيڪ معقول ڪم اهو آهي ته ڪنهن شهر کي پار ڪيو وڃي جنهن کي توهان جي ڪار سان بغير ڪنهن روڪيو. پر بدقسمتي ٿئي ٿي جڏهن توهان کي گهٽ ۾ گهٽ ضرورت هجي. ۽ ڪڏهن ڪڏهن تقدير ۾ اهو به لکيل هوندو آهي ته توهان کي وجود جي اونداهي ۽ اونداهين ۾ غرق ٿيڻ لاءِ اتي پهچڻو آهي. سڀ کان وڌيڪ خراب، ماڻهن جو Stephen King گهٽ ۾ گهٽ اهو اڳ ۾ ئي داخل ٿيڻ جي نشاني تي ان جي فطرت کان خبردار ڪيو ويو آهي.
جولين پيراولٽ کي مونٽمورٽس جو پوليس سربراهه مقرر ڪيو ويو آهي، هڪ ننڍڙو اڪيلائيء وارو شهر، تقريبن ناممڪن رسائي سان، هڪ واحد هاء وي ذريعي دنيا سان ڳنڍيل آهي. مونٽمورٽس اهو سڀ ڪجهه نه آهي جيڪو جولين تصور ڪيو هو. دنيا جي پڄاڻيءَ تي پهچڻ کان اڳ آخري آباديءَ واري جاءِ کان پري، هي هڪ شاندار جاءِ آهي، جنهن ۾ بي مثال گهٽيون آهن ۽ جديد نگراني جي نظام سان ليس آهن.
تنهن هوندي به، هن سڀ ڪجهه ۾، هن جڳهه جي عجيب سڪون ۾، جيڪا بلڪل مناسب نه آهي، شايد اهو جبل جي هر وقت موجود سلائيٽٽ يا آوازن ۽ واعظن جو آواز آهي جيڪو هن جڳهه جي رهاڪن کي ايذايو، يا موت جو. نشان لڳل، گهڻو اڳ، سندس ڪهاڻي. هڪ نفسياتي خوفناڪ ناول جيڪو جادوگري جي شڪار جي چوڌاري هڪ قديم اسرار پيدا ڪري ٿو، ۽ اهو هڪ ڳوٺ ۾ قتل ۽ تشدد جي غير معمولي اضافو ڏانهن وڌي ٿو، جتي ڪجهه به نه ٿيو آهي.
سينڊرين جي پناهه
يادگيريءَ کان وڌيڪ بدتر ڪا به لئبرري ناهي. ڇاڪاڻ ته ڪجهه يادن کي ختم ڪرڻ جي قيمت تي، ذهن سڀ کان عجيب ۽ سڀ کان وڌيڪ اڻڄاتل مئل ختمن کي بيان ڪرڻ جي قابل آهي. شايد سينڊرين کي هڪ تجويز واري ورثي ۾ هلڻ جي اميد هئي. شايد اهو صرف تجسس هو. نقطو اهو آهي ته توهان جي پنهنجي پاڙن جي ڳولا جيڪا زمين سان تمام گهڻي جڙيل آهي ڪڏهن ڪڏهن توهان جي پنهنجي قبر کي کوٽڻ شروع ڪرڻ جو مطلب آهي.
سينڊرين، هڪ مقامي نارمنڊي اخبار لاءِ صحافي، پنهنجي ڏاڏي، سوزان جي موت جي خبر ملي ٿي، جنهن سان هوءَ زندگيءَ ۾ ڪڏهن به نه ملي هئي. سينڊرين ٻيٽ ڏانهن سفر ڪندي جتي هن جي ڏاڏي هن جو سمورو سامان گڏ ڪرڻ لاءِ رهندي هئي. اها جڳهه انهن ماڻهن جي آبادي آهي جيڪي ٻي عالمي جنگ جي آخر ۾ ٻيٽ تي آيا هئا انهن ٻارن لاءِ سمر ڪيمپ ۾ ڪم ڪرڻ لاءِ جن جا خاندان خاص طور تي جنگ کان متاثر ٿيا هئا.
ٻيٽ تي پهچڻ کان پوءِ ڪلاڪن کان پوءِ، سينڊرين کي خبر پوي ٿي ته مقامي ماڻهو ڪجهه لڪائي رهيا آهن، ۽ ڪجهه ڏينهن کان پوءِ اهي ڏسن ٿا ته سينڊرين هڪ ساحل تي گهمي رهي آهي، هن جا ڪپڙا ڪنهن ٻئي جي رت سان داغ ٿيل آهن، ۽ بکواس ڪري رهيا آهن. سچ کي سمجهڻ لاءِ، انسپيڪٽر ڊيمين بوچارڊ کي ماضيءَ ۽ سينڊرين جي يادگيريءَ کي ڳولهڻو پوندو، سينڊرين جي عقل ۽ پنهنجي جان کي داءَ تي لڳائيندي.
