ڳڻپيوڪر تائين پهچڻ جو مشورو طريقو. هر اصطلاح جي ان جي پڄاڻي ٿيندي آهي ۽ وجود جي تڪميل اسان کي صوفياتي، مذهبي يا صرف ضروري خوف جي انهن طوفاني پاڻي ۾ غرق ڪري ٿي جيڪا اسان جي ڏينهن کي نشانو بڻائي ٿي. جيئرو ڪوشش ڪري رهيو آهي ته بدمعاش ريپر کان اڻڄاڻ وڃجي. ڇاڪاڻ ته موت جي شروعات ڪجهه تارن واري مخلوق سان لڳي ٿي جيڪا هر شيءِ جي باوجود چمڪائڻ لاءِ پرعزم آهي. جيتوڻيڪ اهو سمجهڻ ته موت شايد انهن کي پنهنجي لاءِ دعويٰ ڪري رهيو آهي سخت جدوجهد ۾ ڪنهن قسم جي خدائي فراهمي سان هڪ صاف اقليت ۾. زندگيءَ جي چوٽيءَ تي، آخري روشنيءَ جي اونداهي کان به وڌيڪ ڇرڪائيندڙ ٿي سگهي ٿي...
اوليويا ملڪ جي سڀ کان اهم غير معمولي واقعن جي پروگرام ۾ ڪم ڪري ٿي، جيڪو توهان کي اهو سوچڻ تي مجبور ڪري ٿو ته هوءَ نه ٿي ٿلهي جڏهن هوءَ محسوس ڪندي ڳچيءَ ۾ ٽنگنگ محسوس ڪندي ان کان پوءِ جي زندگي جو مشاهدو ڪندي. پر هوءَ تنهنجي ۽ مون وانگر آهي، هوءَ به ڊڄي ٿي، جيتوڻيڪ هوءَ ايتري ئي بدقسمت هئي جو هوءَ ساڻس جلدي ملي سگهي، جنهن رات هن کي پنهنجي ماءُ جو لاش مليو.
ان واقعي کان ويهه سال پوءِ جنهن هن جي زندگيءَ کي نشانو بڻايو، ۽ ايبيل، سندس بواءِ فرينڊ ۽ ساٿي ڪم ڪندڙ، جاپان جي پريشان ڪندڙ خودڪشي ٻيلي، آڪيگاهارا ۾، عجيب گمشدگيءَ جي ڪري صدمي ۾ ورتل، هوءَ سوريا ۾ سين بارٽولومي جي هنج ۾ هڪ حادثي جو شڪار ٿي. جنهن کيس ڪجهه ڏينهن لاءِ ڪوما ۾ ڇڏي ڏنو.
جاڳڻ تي، هو پنهنجي زندگي کي توقف تي رکڻ جو فيصلو ڪري ٿو ۽ پنهنجي اباڻي شهر، ايلرز ڏانهن موٽندو آهي، جيڪو جادوگرن جي ڳوٺ جي نالي سان مشهور آهي، ساڳئي هفتي جي آخر ۾ گرميء جي پارٽي وانگر. جڏهن اوليويا کي پنهنجي بدقسمت ناني سان گڏ رهڻو پيو، هوءَ ٻيهر پنهنجي جوانيءَ جي دوستن سان ۽ پنهنجي پهرين پيار سان، ايوان سان ملندي، جيڪو هڪ مشهور صحافي بڻجي چڪو آهي، جنهن سان هوءَ لرز جي ماضيءَ ۽ اصل سببن جي تحقيق ڪندي. هن جي ماء کي هڪ موتمار قسمت ڏانهن وٺي ويو.
توھان ھاڻي خريد ڪري سگھوٿا ناول ”The Days that we have left”, by لورين فرانڪ، هتي:
