La escritora caribeña Maryse Condé (digo caribeña porque apuntar a su condición francesa por reductos coloniales aún vigentes, pues como que se me hace raro) hacía de su literatura, casi siempre en clave de تاريخي افسانا, un auténtico escenario teatral donde cada uno de sus personajes declama su verdad. Intrahistorias hechas rabiosas certidumbres como de soliloquios a media luz. Reivindicación que consigue alcanzar sus dosis de revancha respecto a relatos oficiales u otras crónicas que exilian nombres que debieran ocupar grandes páginas.
Condé ۾ ٺاهيل سڀئي ڪهاڻيون دنيا جي هڪجهڙائي جي جھلڪ پيش ڪن ٿيون هڪ يا ٻئي جي قرض ۾. هن جي شخصيت کان وٺي هن جي ڪنهن به علامتي ڪردار جي نمائندگي ڪرڻ لاءِ هن جي سوانح عمري جي بيانن ۾. صداقت کان آگاهي جيڪا سڀني ممڪن شڪن کي صاف ڪري ٿي ته ڪئين واقعن تي نظر ثاني ڪئي وئي Condé پاران، جذباتي جي انتهائي شديد خوراکن سان ٻيهر سکڻ جي قابل ٿي، جيڪڏهن مناسب هجي، تاريخ.
La bibliografía con sello de Maryse Condé se incrementó durante sus fértiles 90 años. Tanto en volumen como en reconocimientos y alcance internacional. Porque más allá de géneros más aferrados a la ficción pura. Las semblanzas de vida de Condé también aportan suspense desde la mera supervivencia. Tramas vívidas hacia la resolución que la vida misma ofrece con sus dejes de crudeza o de insospechado esplendor.
ٽاپ 3 بهترين ناول ميريس ڪانڊي طرفان
آء، ٽيوبا، سليم جي جادوگر
Seguramente el más delirante de los casos de machismo histórico sea lo de las cazas de brujas repetidas en medio mundo como un verdadero tic misógino exacerbado bajo el paraguas de la religión (peor me lo pones). En alguna ocasión escribí un relato bastante extenso sobre los autos de fe de Logroño y recordé en esta historia ese mismo ambiente de revanchismo porque sí. Solo que en esta ocasión la esclava Tituba puede llegar a ser la bruja que todos más temían…
ميريس ڪانڊي صوفياتي ٽيوبا جي آواز کي اختيار ڪري ٿو، ڪارو غلام جنهن کي جادوگري جي مشهور آزمائش ۾ آزمايو ويو جيڪو XNUMX صدي جي آخر ۾ سليم شهر ۾ ٿيو. هڪ غلام ٻيڙيء تي هڪ جنسي تيري جي پيداوار، ٽيوبا کي جادو جي فن ۾ شروع ڪيو ويو هو بارباڊوس جي ٻيٽ جي هڪ شفا ڏيندڙ طرفان.
گهٽ اخلاق وارن مردن جي اثر کان بچڻ ۾ ناڪام ٿي، هوءَ هڪ پادري وٽ وڪڻي ويندي جيڪا شيطان سان جڙيل هئي ۽ سليم، ميساچوسٽس جي ننڍڙي پريتن ڪميونٽي ۾ ختم ٿي ويندي. اتي هن کي مقدمو ڪيو ويندو ۽ قيد ڪيو ويندو، هن جي مالڪ جي ڌيئرن کي جادو ڪرڻ جو الزام. ميريسي ڪانڊي هن کي بحال ڪري ٿي، هن کي ان غفلت کان هٽائي ٿو جنهن جي هن کي مذمت ڪئي وئي هئي ۽ آخرڪار، هن کي پنهنجي ملڪ ڏانهن موٽائي ٿو مارون ڪارين ۽ پهرين غلام بغاوتن جي وقت.
نئين دنيا جي خوشخبري
Un nuevo Dios llegado a este mundo, hecho carne para ofrecer, quizás, una segunda oportunidad al ser humano advertido de su remota llegada. Pero el hombre actual es descreído por imperativo de sus más hondas contradicciones. Dios no puede existir más allá de las iglesias como la moral solo puede caber en una urna.
La madrugada de un Domingo de Pascua, una madre recorre las calles de Fond-Zombi y un bebé abandonado llora entre las pezuñas de una mula. Ya adulto, Pascal es atractivo, mestizo sin saberse de dónde, y sus ojos son tan verdes como la mar antillana. Vive con su familia adoptiva, pero el misterio de su existencia no tarda en hacer mella en su interior.
توهان ڪٿان جا آهيو؟ هن کان ڇا توقع آهي؟ افواهون ٻيٽ جي چوڌاري اڏامي. چيو ويندو آهي ته هو بيمارن کي شفا ڏيندو آهي، هو معجزاتي مڇي مارڻ جو ڪم ڪندو آهي... چيو ويندو آهي ته هو خدا جو پٽ آهي، پر ڪنهن جو؟ هڪ نبي بغير پيغام، هڪ مسيحا کان سواء نجات، پاسال هن دنيا جي عظيم اسرار کي منهن ڏئي ٿو: نسل پرستي، استحصال ۽ گلوبلائيزيشن پنهنجي تجربن سان گڏ هڪ ڪهاڻي ۾ خوبصورتي ۽ بدصورت، محبت ۽ دل جي ڀڃڪڙي، اميد ۽ شڪست سان ڀريل آهي.
کلڻ دل روئي دل
ڪنهن به زندگيءَ جي ڪهاڻي ڏانهن هڪ قدرتي مشق ان اهم اجزاء جي وچ ۾ خاص توازن تي مشتمل آهي جيڪي هر هڪ کي قسمت يا بدقسمتيءَ ۾ اچي وڃن ٿا. Maryse جي صورت ۾، ان ۾ ڪو شڪ ناهي ته مرکب اهو آهي جيڪو اهو آهي. ڇاڪاڻ ته مثاليت هڪ عڪاسي آهي جنهن ۾ خراب لمحن کي ڦهلائڻ لاء، جيڪڏهن ڪنهن کي ضرورت هجي. جڏهن ته حقيقت پسندي اها آهي ته دنيا مان ڪنهن جي گذرڻ جي گواهي ڏئي. ۽ هڪ ليکڪ ميريسي جهڙو تمام گهڻي حيران ڪندڙ شاهدي ۾ مصروف آهي اسان کي کلڻ يا روئي ٿو ان ساڳي پاراڊڪسيڪل احساس سان جيڪو اشارو ڪري ٿو. صينا Chabela Vargas جي باري ۾.
اهو ٻن دنيا جي وچ ۾ رهڻ آسان ناهي، ۽ ڇوڪري مريس اهو ڄاڻي ٿو. گاڊيلوپ جي ڪيريبين ٻيٽ تي گهر ۾، هن جا والدين ڪريول ڳالهائڻ کان انڪار ڪن ٿا ۽ پاڻ کي فرانسيسي هجڻ تي فخر ڪن ٿا، پر جڏهن خاندان پيرس جو دورو ڪري ٿو، ننڍڙي ڇوڪري کي نوٽيس ڪيو ته ڪيئن اڇا ماڻهو انهن کي گهٽائي رهيا آهن.
ريلڪي جي لفظن ۾، خوبصورت ۽ خوفناڪ جي وچ ۾ سدائين ڳوڙها ۽ مسڪراهٽ، اسان ڪانڊي جي شروعاتي سالن جي ڪهاڻي کي گواهي ڏيون ٿا، هن جي پيدائش کان وٺي مارڊي گراس جي وچ ۾، هن جي ماءُ جي رڙ سان گڏ ڊرم سان گڏ، ڪارنيوال کان، ڪارنيول تائين. پهريون پيار، پهريون درد، پنهنجي اوندهه ۽ پنهنجي نسائيت جي دريافت، سياسي شعور، ادبي ڪم جو ظهور، پهريون موت.
هي هڪ ليکڪ جون يادگيريون آهن، جيڪو ڪيترن سالن کان پوءِ، پنهنجي ماضيءَ ۾ ڦري ٿو، پاڻ سان ۽ پنهنجي اصليت سان صلح ڪرڻ جي ڪوشش ڪري ٿو. گہرے ۽ بيوقوف، مايوسي ۽ روشني، ميريس ڪانڊي، انٽيلين خطن جو عظيم آواز، پنهنجي ننڍپڻ ۽ جوانيءَ کي متحرڪ ايمانداري سان ڳولي ٿو. خود دريافت ۾ هڪ شاندار مشق جيڪا هن جي سڀني ادبي پيداوار جو هڪ اهم ٽڪرو آهي، جنهن کيس ادب لاءِ 2018 جو متبادل نوبل انعام حاصل ڪيو آهي.
