Ginzburg ۾ اسان کي موجوده مضمون جي هڪ پناهه قدر جي اونچائي تي ملن ٿا نان چومسڪي. صرف اهو ته Ginzburg ۾ اسان کي وڌيڪ ادبي ارادن سان هڪ داستان جو لطف اندوز ٿيو. هڪ ناقابل ترديد تاريخي پس منظر سان، Ginzburg اسان کي هڪ نقشي جي صورت ۾ پيش ڪري ٿو انساني ارتقاء جي سادي نظرن مان جيڪي مڪمل طور تي مڪمل آهن جيئن اهي خوشحالي وارا آهن.
هر شيء جيڪا غير تاريخي آوازن کي حقيقت کان وڌيڪ ڏند ڪٿا ڏانهن اشارو ڪري ٿي. ڇو ته سڀني سرڪاري تاريخن جو حساب نه آهي ته Ginzburg طرفان بچايو ويو هو. پر خاص طور تي هڪ ناولاتي نقطي سان سينگار ۾، هميشه هر وقت جي حوالي سان مڪمل طور تي حد بندي ڪئي وئي آهي، اسان هڪ وسيع نظر کان لطف اندوز ڪريون ٿا، صرف نقلن جي ڀيٽ ۾ سفيد تي ڪارو رکي ٿو ڇو ته خدا ڄاڻي ٿو ڪهڙي دلچسپي.
تاريخ اڪثر ڪري ايمان جو معاملو آهي. گِنزبرگ جا ڪتاب صرف همدرديءَ جو معاملو آهن، هڪ همدردي، مڪمل يقين سان. ڇاڪاڻ ته تمام وڏا واقعا ڪيترائي ڀيرا انهن ننڍڙن تفصيلن کي ختم ڪري ڇڏيندا آهن جيڪي هر شيءِ کي ڍڪيندا آهن ته جيئن گذريل ڏينهن جي حقيقتن کي وڌيڪ ويجھو بڻائي سگهجي، جنهن کان پوءِ ڪهڙين حقيقتن کي وڌيڪ بهتر سمجهي سگهجي ٿو.
ڪارلو گينزبرگ پاران مٿي 3 بهترين ڪتاب
پنير ۽ ڪيڙا
اڃا به ۽ اڃا تائين هلندي آهي گليلو گيليلي به هن جا اڳوڻا هئا. انڪوائيزيشن کي منهن ڏيڻ ڪنهن به ماڻهوءَ لاءِ سٺي ذائقي جو طعام نه هو، جيڪو نه روڪيندڙ اداس ماڻهن لاءِ آتش فشان، ڦاسي جي گولي ۽ ٻين تفريح جو شوق ڄاڻندو هو. ڳالهه هيءَ آهي ته هن ڪتاب ۾ اسان کي هڪ ٻيو به ملندو آهي، جيڪي سندس وقت کان اڳ ۽ ان کان به اڳتي آهن، جيڪي ايندڙ وقتن کان اڳتي آهن. هڪ ڪهاڻي جيتري منفرد آهي اها دلچسپ آهي ...
اتر اٽلي، XNUMX صدي جي آخر ۾. پاڪ آفيس هڪ ملر، ڊومينيڪو اسڪينڊل، جنهن کي هرڪو مينوچيو سڏيندو آهي، بدعت جو الزام لڳائي ٿو. مدعا ٻڌائي ٿو ته دنيا ”افراتفري“ ۾ پيدا ٿي، جنهن مان ”هڪ ماس پيدا ٿيو، جيئن کير سان پنير ٺاهيو ويندو آهي، ۽ ان ۾ ڪيڙا ٺاهيا ويندا هئا، ۽ اهي ملائڪ هئا“. ٻن تحقيقاتي عملن جي دوران، ملزم جي عجيب ڪائنات جي سختي سان ان جي خلاف آهي، جيڪي کانئس پڇا ڳاڇا ڪن ٿا.
Menocchio جي عقيدن جي تجزيي کان شروع ڪندي - آخرڪار ڏوهه ثابت ٿيو ۽ داغ تي ساڙڻ جي سزا ڏني وئي - ۽ ڪيس جي عدالتي رڪارڊ، ڪارلو گينزبرگ هن همعصر کلاسک ۾ نام نهاد "مقبول ڪلچر" جو هڪ ٽڪرو - عام طور تي مذمت ڪئي. Ostracism - جيڪو بيٺو آهي، پنهنجي اڪيلي حيثيت جي ڪري، پنهنجي وقت جي علامت ۽ اونداهي دنيا ۾ هڪ قسم جي گم ٿيل ڪڙي جي طور تي، موجوده وقت ۾ مشڪل سان ملائي سگهجي ٿو، پر جنهن جا اسين ڪنهن نه ڪنهن طرح قرضدار آهيون.
ڌاڳو ۽ نشان. سچو ، ڪوڙو ، ڪوڙو
سچ ته رڳو سنسڪرت ئي ٿي سگهي ٿو. ۽ حقيقت جي ڪيميا کي ڳولڻ جو رستو آخرڪار صرف ان مصلي مان اچي سگهي ٿو جتي انسان جي هر شيء کي ڊاهيو ويندو آهي. نتيجو اهو آهي ته افسانوي، تصوف، سائنسي، منطقي ۽ غير منطقي جي وچ ۾ اثر جو هڪ شاندار چينل آهي. حقيقت ۽ افسانه، موضوعيزم مقصد جي پوريءَ لاءِ پرعزم آهي. سبب جو خواب راکشس پيدا ڪري ٿو. پر توهان کي انهن سان گڏ رهڻو پوندو جيڪڏهن توهان ڪجهه يقين چاهيو ٿا ...
تاريخي سچائي، ڪوڙ ۽ افسانن جي وچ ۾ ڪيترن ئي رشتن کي ڳولڻ لاء، ڪارلو گينزبرگ تمام متضاد موضوعن کي ڳولي ٿو: مينورڪا ۽ برازيل جي ڪيننبلز کان يهودين، شمن ۽ اينٽيڪ ڊيلرز، وچين دور جي رومانس، صيون جي بزرگن جو پروٽوڪول، فوٽوگرافي ۽ موت والٽيئر، اسٽينڊل، فلوبرٽ، آورباخ، ڪراسور، مونٽيگن. افسانوي داستانن ۽ تاريخي داستانن جي وچ ۾ سرحد کي دٻائڻ لاءِ پوسٽ ماڊرن شڪ جي رجحان جي خلاف، ليکڪ ان رشتي کي حقيقت جي نمائندگيءَ تي تڪرار، چيلينجز، باضابطه قرضن ۽ هائيبرڊائيزيشن تي ٻڌل تڪرار جي طور تي خطاب ڪري ٿو.
ڪاٺ جون وڏيون اکيون: فاصلي تي نو عڪس
واضح تڪرار ۾ سڀ کان وڌيڪ blinding ethnocentrism سان. انسانيت جو آرام وارو علائقو پنهنجي ذات جي سڃاڻپ آهي جيڪا ناقابل قبول شيءِ آهي. دنيا قبيلي ۽ پنهنجي وطن جي شڪلين ڏانهن گهٽجي وئي. گلوبلائيزيشن جي باوجود، گھٽتائي جي اشتھار جي گھٽتائي لاء ڊرائيو وڌڻ لڳي ٿي. سفر ۽ ٻين جڳهن جي ڄاڻ اسان کي ڀلي ته نه بڻائي سگهي پر اهو ضرور اسان کي وڌيڪ عقلمند بڻائي سگهي ٿو، ٻين جي باري ۾ ايترو گهڻو نه، پر اسان جي ماحول ۾ هميشه رهڻ سان اسان کي بهتر بڻائي سگهون ٿا.
هن ڪتاب ۾ ڪارلو گينزبرگ تحقيق ڪري ٿو، مختلف نقطن کان، علم ۽ اخلاقي، تعميري ۽ تباهي واري امڪانن کي ختم ڪرڻ ۽ فاصلي جي. ڇو ته هڪ ڊگهي روايت اجنبي (وحشي، هاري، جانور جي) جي نظرن سان منسوب ڪيو ويو آهي ته سماج جي خرابي کي ظاهر ڪرڻ جي صلاحيت؟ ڇو ڪيترن ئي ڪيسن ۾ انداز استعمال ڪيو ويو آهي ثقافتي طور تي مختلف شامل ڪرڻ يا خارج ڪرڻ لاء؟ ڪاٺ جون وڏيون اکيون اسان کي هن سڀني ۽ دنيا تي، اسان کان ويجهو ۽ پري، اسان کي نوان نقطه نظر پيش ڪن ٿيون.
