نسلي فاصلا ٻين قسمن جي متوازي قائم ڪرڻ ۾ رڪاوٽ نه آهن جيئن ته انهن جي وچ ۾ پيدا ٿيل ايري ڊي لوسا ۽ Andrea Bajani. ڇو ته پوءِ هر ملڪ يا علائقي جو محاورو هوندو آهي. هڪ بي انتها کڙو جتي اهي ٻئي ليکڪ پنهنجي پلاٽ لاءِ زمين ڳولين ٿا جيڪي تفصيل کان وٺي ماورائي تائين، ڪهاڻي کان وٺي آفاقي تائين. هڪ نثر جيڪو اندران ٻاهران ان ڳولا ۾ ڳنڍي ٿو پر بعد ۾، هر ليکڪ ۾، مختلف منظرنامي ۽ مختلف ارادن کي بلڪل ذاتي تال ۽ ڪيڊنس کان بيان ڪري ٿو. اهو آهي جتي سڀ کان وڌيڪ مستند ادب جو فضل آهي.
آخرڪار، Andrea Bajani زور ڏئي ٿو ته اسان کي ڪجهه ڪردارن جي تجربن جي منهن ۾ بي اثر نه ڇڏيندا آهن جيڪي زندگي جي مختلف قسمن جي امڪانن ۾ زندگي گذاريندا آهن جيڪي وجود جي تحقيق جي سخت نيت سان تحقيق ڪندا آهن. بجاني جي ڪهاڻين جي سڀني رهاڪن پنهنجي وقت جي هڪجهڙائي جي وابستگي جي وچ ۾ فرق جي مقابلي ۾ فاصلي جي ان خوشگوار احساس سان پنهنجا روح ڀريا.
جڏهن ليکڪ پنهنجي ڪردارن جي جلد ۾ داخل ٿيڻ (۽ داخل ٿيڻ) جو عزم حاصل ڪري ٿو، نتيجو اهو آهي ته جذباتي جذبي مان اچي ٿو. مسئلو اهو پڻ آهي ته هر شي کي هڪ جاندار پلاٽ سان ڍڪڻ جي قابل آهي جيڪو پڙهندڙن کي زندگي جي سڀني شعبن کان قائل ڪري سگهي ٿو. نتيجو هڪ ببليوگرافي آهي جيڪا تخليقن جي قوت سان ٿوري دير سان پنهنجو رستو ٺاهيندي آهي جيڪا انهن جي انساني فطرت جي ڪري ڪلاسڪس ڏانهن اشارو ڪري ٿي.
مٿي 3 تجويز ڪيل ڪتاب Andrea Bajani پاران
غير حاضري جو نقشو
موجوده دنيا ۾ عام اجنبي کان وڌيڪ هڪ واڌ جي طور تي غير موجودگي جيڪا بيڪار اميدن کي متاثر ڪري ٿي يا ان جي مادي جوهر يا ان جي ناقابل حاصل جاڳ جي حقيقت جي ڪري ناممڪن خوشي ڏانهن رهنمائي ڪري ٿي.
هڪ عظيم پختگي جو ناول جيڪو منهن ڏئي ٿو، هڪ اداس مٺي سان، پر بيحد، سنجيده ۽ آفاقي موضوعن کان سواء. اها هڪ ڇڏڻ جي ڪهاڻي آهي، ۽ ساڳئي وقت، هڪ شروعات جي، هڪ وهم جي نقصان ۽ هڪ جذباتي تعليم جي.
اهو هڪ ڪردار جي ڦيرڦار کي ٻڌائي ٿو، پر انهن ٻن ملڪن، اٽلي ۽ رومانيا، جتي اطالوي واپارين سهولتن لاء پنهنجا ڪارخانا منتقل ڪيا آهن. اهو اسان سان ڳالهائي ٿو، پوء، اڄ جي عجيب يورپ جي، جيڪو پاڻ کي مغرب جي روشنيء جي طور تي پيش ڪري ٿو، جيتوڻيڪ هر طرف ظلم جي حڪمراني آهي. مون هن ڪم ۾ نثري صلاحيتن ۽ ٻوليءَ جي محبت کي به ساراهيو آهي. اسان جي هيءَ ٻولي، ايتري قدر قديم ۽ قديم، هن وقت هڪ ڪچي ميڊيا ۽ سياسي بيوقوفيءَ جي گهيري ۾ آهي، جيڪا ان کي کائي رهي آهي. ان ڪري اهڙي لکڻ سان مون کي خوشي ۽ اطمينان ملي ٿو، ڇاڪاڻ ته اها پنهنجي انداز ۾ مزاحمت جو هڪ روپ به آهي.
بهترين حوالي
رسم الخط جيڪي آفت کي دعوت ڏين ٿا. بروفڪس يا تصديق ٿيل خط ذريعي شڪست جا نوٽيس. نه ئي پيار ۽ نه ئي نيڪ خواهشون انهن چينلن ذريعي اچن ٿيون جن کي وصولي جي اعتراف جي ضرورت آهي. اڳتي ڇا ٿئي ٿو نااميدي ۽ بيزاريءَ جي دعوت.
الميٽيڊ سيلز ڊائريڪٽر جي ڪمپني ڇڏڻ کان پوءِ، هڪ گرين ملازم پنهنجي سڀ کان وڌيڪ بدنام ڪمن مان هڪ کي کڻندو آهي: برطرفي جا خط لکڻ، ڀانيو انساني ۽ متاثر ڪندڙ، پنهنجي ساٿين ڏانهن، جيڪي کيس ايل مٽياريف سڏين ٿا ڪوريڊور ۾ جڏهن ته هو انتظاميا کان بيحد ساراهه حاصل ڪري ٿو. صاف ڪرڻ، تراشڻ ۽ پيدا ڪرڻ تي لڳل.
پر هو نه رڳو اڳئين ڊائريڪٽر کان لئڪيڊيٽر جي حيثيت سان پنهنجو ڪردار ٻيهر شروع ڪري ٿو… پر پنهنجي ننڍڙن ٻارن مارٽينا ۽ فيڊريڪو جي پيءُ جو پڻ، جيڪو کيس ڏکوئيندڙ ايمرجنسي پيٽرنٽي جي نرم ۽ ڪنهن حد تائين انتشاري رسمون سيکاري سندس رسمن ۽ عقيدن کي ٽوڙي ٿو. انهي طريقي سان توهان اهو پڻ دريافت ڪندا ته خوشي جا چند لمحا ڪارڪردگي جي منطق، معيار جي ڪنٽرول، پيداوار جي انعامن ۽ انساني وسيلن جي انتظام کي تبديل ڪري سگهن ٿا.
گھرن جو ڪتاب
هڪ انسان جي ڪهاڻي انهن گهرن جي ذريعي جنهن ۾ هو رهندو هو. هڪ ڪردار جنهن جو نالو اسان کي خبر ناهي - اهو صرف مان آهي، پر اسان کي هن جي زندگيء جي سڀني تفصيلن جي ڄاڻ آهي. اهو ٽڪرن جي تسلسل ۾ ٻيهر ٺهيل آهي: هن جي پرتشدد پيء سان پيچيده تعلق، خوفزده ماء جي موجودگي، طوطي جيڪو پيٽيو ۾ رهندو آهي، خاندان جي اتر ڏانهن هجرت، ڌارين شهرن ۾ رهڻ، شادي، سماجي عروج. عاشق سان لاڳاپا، اُها مبهم جاءِ جنهن ۾ هو لکڻ لاءِ پناهه وٺندو آهي... انهن مرحلن مان هر هڪ، ان ڪردار جا هر هڪ جذبا- جذباتي تعليم، خواهشون، مايوسيون، محبتون، خيانتون. اڪيلائي…-، گهر سان لاڳاپيل آهن.
پس منظر ۾، ٻه تاريخي واقعا، ٻه خوني واقعا، سياق و سباق مهيا ڪن ٿا: ايل پرسينيرو جو اغوا ۽ قتل ۽ ايل پوئتا جو قتل، جيڪي ٻيو ڪو به نه آهن پر الڊو مورو ۽ پيئر پاولو پاسوليني، جن جي پرتشدد موتن جو تعين ڪن سالن جي اڳوڻن سالن جي. اٽلي. ۽ اهو آهي ته ناول جيڪڏهن انسان جي سڄي زندگي جي ڪهاڻيءَ کان مٿانهون آهي ته اهو هڪ طرح سان اٽليءَ جي گذريل پنجاهه سالن جي تاريخ به آهي، ڇاڪاڻ ته هن ناول جا ٽڪرا ستر جي وچ ۾ ٺهيل آهن. گذريل صديءَ جو ۽ هڪ وڌيڪ يا گهٽ ڏور مستقبل جنهن ۾ فقط ڪڇي زندهه رهندو.
اينڊريا بجاني هڪ تمام منفرد ۽ دلچسپ ناول لکيو آهي، جنهن ۾ اسان جي رهڻي ڪهڻي جيان هڪ انسان جي ڪهاڻي کي ان جي سمورن تضادن، خوفن ۽ خواهشن سان ٻيهر جوڙيو ويو آهي. اهو هڪ سادي pirouette نه آهي: اهو هڪ روح جي تصوير آهي جنهن جي گهرن جي ذريعي، جنهن ۾ اهو رهندو هو.
