ڪڏهن ڪڏهن ادب پنهنجو پاڻ تي ڀاڙيندو آهي ۽ حقيقت ۽ افساني جي وچ ۾ اڌ رستي تي منظرنامي کي ترتيب ڏئي ختم ڪري ٿو جيڪي انهن حتمي حقيقتن کي تبديل ڪن ٿا، توازن ڪن ٿا ۽ انهن سان ملن ٿا، جن کي تاريخ هڪ يا ٻئي جي مفاد لاءِ باهه ذريعي ڀڙڪائڻ جي ڪوشش ڪري ٿي. اهڙو ڪجهه ٿيو جڏهن جاوير ڪيلڪاس ملاقات رافيل سنچز فيرليسو Gerona واپس 1994 ۾. هڪ ملاقات جنهن مان اهو شاندار ناول Cercas جو ٺهيل هو: سولجرز آف سلامينا.
يقينن، ان وقت جي ليکڪ سانچز فيلوسيو بابت منهنجي ڄاڻ فقط منهنجي شاگرديءَ واري دور ۾ پڙهيل لکيل ڪتابن تائين محدود هئي. پر ساڳيءَ طرح جيئن سرڪاس پنهنجي پيءُ جي باري ۾ فرلوسيو جي ڪهاڻيءَ تي متوجه ٿيو هو، اسپينش فلانج جو باني رافيل سانچز مازاس، تڏهن منهنجي اندر ۾ ان ليکڪ بابت تجسس پيدا ٿيو، جيڪو هڪ پيءُ جي شڪل ۾ هو جيترو طاقتور هو. مزو.
سڀ کان وڌيڪ سٺي ڳالهه اها آهي ته انسان جي هر نظريي کان مٿانهون اهڙي قسم جي انسائيڪلوپيڊيا جنهن کي ڪو به ليکڪ مرتب ڪرڻ جي صلاحيت رکي ٿو. دلچسپي ۽ ليبل ٿيل مفروضن کان مٿي ڪجھھ آھي جيڪي ٻين تي غور ڪرڻ کان پھريان آھن ان کان اڳ جو فرد کي عقيدن جي خلاصي فيصلي جي خلاف ٻڌو وڃي.
سانچز فيلوسيودنيا ۾ ڪنهن ٻئي ٻار وانگر، هن صبر سان پنهنجي بانڊ فرض ڪيو، ٻين لاء ناقابل اعتبار جسماني واڌ جي طور تي. جيستائين توهان ليکڪ آهيو ۽ انهن ذهنن ۾ موجود هر شيءِ کي منهن ڏيڻ جي قابل آهيو جيڪي اڳڪٿيون لکڻ کان اڳ ڪتاب پڙهڻ جي صلاحيت رکن ٿا۔۔۔
Sánchez Ferlosio جي افسانوي داستان هن جي تخليق جو تمام وسيع دائرو نه هو.. پر هن جا ناول ۽ هن جا مضمون ٻئي امير تخليق آهن جن ۾ هر شيءِ تي مشتمل آهي، جيڪا هر شيءِ تي تنقيد ڪري ٿي، جيڪا ليکڪ جي منفرد دلچسپيءَ جي گواهي ڏئي ٿي، بغير ڪنهن شرط جي: حيران ٿي دنيا جي ڇو.
Rafael Sánchez Ferlosio پاران مٿي 3 سفارش ڪيل ڪتاب
جيراما
افسانوي نثر ۾، هي ناول پنهنجي ٻن وڏين ڀينرن ۽ ليکڪ جي ڪهاڻين جي سيريز جي وچ ۾ بيٺو آهي.
حيرت انگيز ڳالهه اها آهي ته هڪ تخليقڪار منظرنامو پيش ڪرڻ ۾ ايترو ته هوشيار آهي جو اسان جي حقيقت جي آئيني جي ٻئي پاسي ان وجود کي شاندار نموني سان پيش ڪري ٿو، هن جي وقف مضمونن ۽ مضمونن جي عڪاسي ڏانهن وڌي ٿي.
پر يقيناً، هر هڪ جي تخليقي نقوش اظهار جي ضرورت تي مبني آهي، بغير ڪنهن شرط جي.
ڳالهه اها آهي ته مقناطيسي حقيقت نگاريءَ جي هن ناول ۾ جراما نديءَ جي چوڌاري، جنهن جو پاڻي XNUMX صديءَ جي وچ ڌاري اسپين جي ارتقا جي رفتار سان هلندو رهي ٿو، اسان ان محدود اسپين جي ڪجهه نوجوان مثالن سان گڏ آهيون ۽ ساڳئي وقت چوري ٿيل حياتيات جي تمنا ۾ آهيون.
هڪ ڪهاڻي جيڪا آرام جي عجيب ڪلاڪن کي ڍڪي ٿي جيڪا ڪنهن ٻئي لمحي سان ڳنڍجي سگهي ٿي جيڪا نوجوان ماڻهن طرفان ڪنهن به يوپيپيائي جڳهه ۾ تجربو ڪئي وئي آهي.
ايندڙ ڏينهن جي خطري کي منهن ڏيڻ واري نوجوانن جو وشد نقشو، ان مستقبل جو، جيڪو ان ننڍڙي پراسائيڪ جنت کي ڇڏڻ سان ئي هڪ سلج هيمر وانگر پهچي ويندو، قابل رسائي ۽ اهو سمجهڻ لاءِ تمام گهڻو موقعو آهي ته زندگي هميشه پنهنجي فرار جا رستا ڳوليندي آهي.
Alfanhuí جي صنعت ۽ مهمات
اهڙا سال هئا جن ۾ حقيقي بابت لکڻ لاءِ هڪ خاص تشبيهاتي رابطي جي ضرورت هئي. ۽ هڪ ليکڪ جهڙوڪ سنچز فيلوسيو، سڀ کان وڌيڪ واضح حقيقتن ۾ دلچسپي رکي ٿو، پنهنجي شاندار تخليق جو سهارو ورتو ته اسان کي پهريون ناول پيش ڪيو جنهن جو ليبل picaresque آهي ۽ شايد مڪمل ڪاميابي سان.
ڇاڪاڻ ته سورهين صديءَ جي پڪار ۽ ويهين صديءَ جي بليڪ مارڪيٽ بقاءَ جي ڏاهپ کي ورجائي ٿي ۽ انهيءَ تصور ۾ ته ٺڳيءَ کي هميشه ٺڳيءَ کان روڪڻ لاءِ صحيح ثابت ٿي سگهي ٿو، باقي بچيل ڪردارن جا جينيئس ظاهر ٿين ٿا.
هن ڪهاڻيءَ جو مرڪزي ڪردار الفانهو اڌ ٻار آهي، اڌ انسان آهي، جيڪو اڃا تائين دنيا کي وهم ۽ جادوءَ سان ڏسڻ جي صلاحيت رکي ٿو پر ان نا اميديءَ جي ڪناري تي آهي، جيڪا ٿڪاوٽ پيدا ڪري ٿي ۽ ويڙهه جاري آهي.
نوجوانن ۽ ڏکين وقتن جو تمثيل، ڪڏهن ڪڏهن هڪ دلپسند ڪهاڻي ۽ ان جي سڀني پڙهڻ ۾ ظاهر ڪندي.
يرفوز جي شاهدي
Sánchez Ferlosio جي ٽن ناولن مان آخري. 50ع واري ڏهاڪي جي ٻن پوئين عظيم ڪهاڻين کان پوءِ ان وقت هڪ ناول جي توقع ڪئي وئي.
هن ناول ۾ جنهن جادوئي حقيقت پسنديءَ جو اظهار ڪيو آهي، اهو هن ناول ۾ ان تخيل جي مڪمل رعايت ۾ بدلجي ويو آهي، جيڪا ڪافڪا پاڻ چاهي ٿي ته هن لکيو هجي.
ڇاڪاڻ ته هن ”گواهي“ ۾ فصاحت ۽ بلاغت جي توازن ۾ اسان کي علامتن سان ڀريل ڪردار ملن ٿا. جيئن ته ليکڪ پاڻ سڃاڻي ٿو، اهو انهن ٻن ناولن مان برش اسٽروڪس ۾ لکيل هڪ ڪم هو، جيڪو هن جي زندگيءَ جي راتين ۾ لکيل هو.
۽ خاص طور تي ان چڱيءَ طرح ٺهيل ڪم جي ڪري، ڪهاڻيءَ جو آخري بار به خيالن ۽ تخيل جي وچ ۾ پڙهڻ جي لذت جي انهن سطحن کان وڌي ٿو.
