ادب جي تاريخ ۾ ڪيئي ضروري ڪهاڻيڪار رهيا آهن ، اديبن کي عطا ڪيو ويو آهي ته اهي ارتقا ۾ دنيا جي وقتن ۽ جذبن سان رفتار رکڻ جي صلاحيت رکن. انهن مان هڪ ا the ۾ ئي غائب آهي جبرائيل گارسيا مارڪيز؛ توهان جي س readersني پڙهندڙن لاءِ گابو.
مان نه ٿو اڻان ته ڪيئن بيان ڪجي ته اھو isا آھي جيڪو بدلائي ٿو گابو جو داستان ڪجھ اھميت ۾ ليبلز جي عزم کان beyondاهر ، بمباري واري رسم ۽ رسمي سitionsاڻپ. trulyا واقعي اھم آھي اھو آھي ته اھو پنھنجو رستو ڪيئن readersولي ل manyو ڪيترن ئي پڙھندڙن ۾ جن ضروري انسانيت کي ڪ theirيو انھن جي ڪمن مان ان ۾ حقيقت پسندي جادوڪ شڪل ۽ مادي ۾ متوازن.
پڙهڻ اسان کي موٽائي ٿو اسان جي بھترين انساني حالت ڏانھن جيئن اسان حاصل ڪريون ٿا همدردي ۽ نظريو انھيءَ لاءِ ته اسان جا دماغ تجزيو ڪرڻ جي قابل ھجن معقول يا تنقيدي ، جيئن مناسب. جبرئيل گارسيا مارڪيز کي پڙھڻ اسان کي ڏئي ٿو گھڻي صلاحيت جي ڪردارن جي کڙين ۾ داخل ٿيڻ جي، ڪجھ لمحن لاءِ پوءِ مناظر مٿان اڏامڻ لاءِ جنھن ۾ اھي مداخلت ڪن ٿا ، ھڪڙو قسم جو داخلا ۽ نڪرڻ ، جتان ڪائنات تي غور ڪرڻ لاءِ ڪنھن انساني رشتي جي. مڪمل همدردي لاءِ شاندار صلاحيت. اھو مون لاءِ ھڪڙو مشڪل ڪم آھي ، پوءِ ، جڏھن اشارو ڪندي 3 بهترين گابو ڪتاب، اھڙيءَ طرح مان پنھنجي فيصلي جي تابعيت کي متاثر ڪريان ٿو.
ٽي تجويز ڪيل ناول جبرائيل گارشيا مارڪز پاران
هڪ سئو سالن کان اڪيلو
ممڪن آھي اھو انھن ناولن مان ھڪڙو ھجي جنھن ۾ اھو سمجھي سگھجي ٿو ته ان جي تجويز ھڪڙي ڪم جي طور تي علمي تربيت ۾ مطالعي لاءِ مڪمل طور تي درست آھي. ڪائنات محدود آهي گابو جي قلم هي، ، ڪردارن جو هڪ عالمگير ڪردارن جي هر قسم جي حالتن ۽ حالتن جي ا thatيان جيڪي پکڙيل آهن انسان جي س most کان وaraيڪ مختلف تضادن کي.
ھڪڙو پلاٽ جيڪو ، ان جي ماورائيت جي باوجود ، خالص spokenالھائيندڙ ناول جي لحاظ کان ھلندو آھي ، ھڪڙي داستان جو جيڪو ھڪڙو روايتي تال تي اتي و andندو آھي ۽ اھو و asائيندو آھي ساrigيو سوال ۽ سوال ، ا universal ۾ ئي عالمگير گفتگوون ، وجوديت پسند مراقبا ۽ تمام گھڻي شديد وضاحت.
خلاصو: «ڪيترن سالن کان پوءِ ، فائرنگ ڪندڙ اسڪواڊ جي ا Colيان ، ڪرنل اوريليانو بونڊيا کي ياد ڪرڻي هئي اها afternoonاهرين دوپڙي جڏهن هن جو پيءُ کيس و seeي ويو برف ڏسڻ لاءِ. ميڪنڊو ان وقت ويهه گهرن جو mudو mud هو مٽي ۽ ڪاشبراوا هڪ درياهه جي ڪناري تي clearهيل صاف پاڻيءَ سان جيڪو پالش ٿيل پٿرن جو هڪ بسترو هي tum ڪري ،ڏيو هو ، ا whiteو ۽ ا preوڻو ا eggsن وانگر وڏو.
دنيا ايتري ته تازي ھئي جو ڪيترين ئي شين ۾ نالن جي گھٽتائي ھئي ، ۽ انھن جو ذڪر ڪرڻ لاءِ توھان کي پنھنجي آ fingerر انھن ڏانھن اشارو ڪرڻي ھئي. انھن لفظن سان شروع ٿئي ٿو ھاڻي افسانوي ناول عالمي ادب جي تاريخن ۾ ، اسان جي صديءَ جي س fascinating کان و fascinatingيڪ دلچسپ ادبي ڪارنامن مان.
لکين ڪاپيون هڪ سئو سالن کان اڪيلو س allني languagesولين ۾ پڙھو ۽ ادب جو نوبل انعام ان ڪم کي تاج ڪري رھيو آھي جنھن پنھنجو رستو mouthاھيو ھو ”وات جو لفظ“-جيئن ليکڪ چوڻ پسند ڪندو آھي-اھو س p کان و demonstيڪ واضح مظاھرو آھي ته Buendía-Iguarán خاندان جو شاندار ڪارنامو ، سان. ان جا معجزا ، تصورات ، جنون ، سانحا ، واقعا ، زنا ، بغاوتون ، دريافتون ۽ ڏوھ ، اھو ظاھر ڪري ٿو سا representedئي وقت افسانا ۽ تاريخ ، سانحو ۽ پوري دنيا جي محبت.
موت جي اڳڪٿي هڪ تاريخ
اھو مشڪوڪ آھي ته ھڪڙو نن workڙو ڪم ڪيئن حاصل ڪري سگھي ٿو ھڪڙي وڏي اڏاوت جو وزن ۽ وزن. هن نن littleڙي ڪهاڻيءَ ۾ ، هن stيهر تعمير ٿيل حقيقت تي thirdل آهي ٽئين پارٽين جي ڪهاڻي تي ، اسان جي دنيا جي ناقابل ترديد حقيقت نگاريءَ جا تفصيل ڏسي سگهجن ٿا ، بنا ڪنهن تابعيت جي madeهيل آهن هڪ مقصد ۽ ناگزير حقيقت جي منهن ۾ به جيئن موت.
خلاصو: چڪر وارو وقت ، تنھنڪري گارسيا مارڪيز پنھنجي ڪمن ۾ استعمال ڪيو ، ھتي ظاھر ٿئي ٿو احتياط سان پنھنجو ھر گھڙيءَ ۾ momentsاٽي پيو ، صاف ۽ بلڪل theاھيو ويو راويءَ طرفان ، جيڪو givingائي رھيو آھي ته whatا ٿيو آھي گھڻو وقت ا، ، جيڪو ا andتي و andيو ۽ اcedتي ويو. هن جي ڪهاڻي ۽ ا arrا به اچي ٿو هڪ ڊگھي عرصي کان پوءِ زنده ماڻهن جي قسمت ائڻ لاءِ.
عمل آھي ، سا timeئي وقت ، اجتماعي ۽ ذاتي ، صاف ۽ مبھم ، ۽ پڙھائيندڙ کي شروع کان وuresي ، جيتوڻيڪ اھو knowsاڻي ٿو پلاٽ جو نتيجو. ڏندڪٿا ۽ حقيقت جي وچ ۾ جدلياتي وا enhanارو ڪيو ويو آهي ، هڪ againيرو ،يهر ، هڪ نثر جي ذريعي ايترو ته متاثر ڪيو ويو آهي جو جذبو آهي ته اهو ان کي بلند ڪري ٿو ڏند ڪٿا جي سرحدن تائين.
کلورا جي ڀيٽ ۾ محبت
صرف گبو جهڙو جينيئس ئي پيار جي ڪهاڻي پيش ڪري سگهي ٿو، محبت بابت نه. ڇاڪاڻ ته ڪردار اهو آهي ته محبت ڪيترن ئي تعريفن سان، تبديلين ۽ سکيا ڏيکاريندي، خود قرباني ۽ خود سڌاري. محبت جي تعليم جي طور تي نه پر احساس جي مڪمل نظر جي طور تي جيڪو پيار ۾ پئجي وڃڻ کان وٺي روزمره جي پيار ۽ آخري گڏيل سانس تائين هر شيء کي ڍڪي سگهي ٿو. سواءِ ان جي ته گبو جي هٿن ۾ معاملو هلي ٿو، ڪڏهن به بهتر نه چئجي، هڪ ٻيو طول و عرض سڀ کان وڌيڪ غير متوقع.
فرمينا ڊيزا ۽ فلورنٽينو اريزا جي وچ ۾ پيار جي ڪهاڻي، جيڪا سٺ سالن کان به وڌيڪ عرصي دوران هڪ ننڍڙي ڪيريبين بندرگاهه شهر ۾ قائم ڪئي وئي آهي، لڳي سگهي ٿي ته مايوس محبت ڪندڙن جي ميلوڊراما وانگر، جيڪي آخرڪار وقت جي فضل ۽ پنهنجن جذبن جي طاقت سان کٽي ويندا آهن، ڇاڪاڻ ته گارسيا مارڪيز. روايتي سيريل جي سڀ کان وڌيڪ کلاسک وسيلن کي استعمال ڪرڻ لاء راضي آهي.
پر هن ڀيري - هڪ دفعي لڳاتار، ۽ نه گولائي-، هي جوڙجڪ ۽ اهي ڪردار ٻوٽن ۽ مٽيءَ جي هڪ ٿلهي ليکي ميلاپ وانگر آهن، جن کي ماسٽر جو هٿ ٺهي ٿو ۽ جنهن سان هو پنهنجي مرضيءَ سان تصور ڪري ٿو، آخرڪار افسانن جي زمينن ڏانهن وٺي وڃي ٿو. ڏند ڪٿا طوفانن جا رس، بوء ۽ ذائقو هڪ hallucinatory نثر کي ٻاريندا آهن، جيڪو هن وقت خوشيءَ جي پڄاڻيءَ تائين پهچندو آهي.
گبريل گارسيا مارڪيز جا ٻيا تجويز ڪيل ڪتاب...
آگسٽ ۾ ملنداسين
دنيا جي داستان جي عظيم ماهرن مان هڪ جي اڻ ڇپيل ڪم جو تحفو حاصل ڪرڻ ۾ ڪڏهن به دير نه ٿيندي آهي. جيتوڻيڪ هن جي زندگيءَ ۾ شايع نه ٿيڻ جي سببن بابت هميشه شڪ شبها پيدا ٿيندا رهيا آهن... گبو شايد هن مختصر ناول مان مڪمل طور تي مطمئن نه هو. پر اسان پاڻ کي اهڙي دريافت کان ڪيئن محروم ڪري سگهون ٿا. ڇاڪاڻ ته پلاٽ يا اسلوب جي لحاظ کان بهترين يا بدترين حتمي بل کان ٻاهر، اتي هميشه اها خوشبو آهي، شايد ننڍڙن ننڍڙن ننڍڙن لفظن ۾، هڪ ننڍڙي ڪهاڻي کي دريافت ڪرڻ لاء، جيڪا ان جي مختصر دريافت ۾ ذوق وانگر امرتا جا نشان آهن ...
هر آگسٽ Ana Magdalena Bach ٻيڙيءَ تي وٺي ٿي ٻيٽ تي جتي هن جي ماءُ کي دفن ڪيو ويو آهي قبر ڏسڻ لاءِ جنهن ۾ هوءَ آهي. اهي دورو ختم ٿي ويندا آهن هڪ غير معمولي دعوت ڏيڻ لاءِ هڪ سال ۾ هڪ رات لاءِ مختلف ماڻهو ٿيڻ جي. گارشيا مارڪئز جي بي مثال ۽ دلڪش انداز ۾ لکيل، آگسٽ ۾ ملنداسين اهو زندگيءَ جو گيت آهي، وقت گذرڻ جي باوجود لطف جي مزاحمت ۽ عورت جي خواهشن لاءِ. بيشمار ڪولمبيا نوبل پڙهندڙن لاءِ هڪ غير متوقع تحفو.
منهنجي اداس ڪهاڻين جي يادگيري هوندي
ھڪڙي حد کان لنگھندڙ لقب ۽ ھڪڙو ڪم جيڪو ofاھيو ويو آھي انسان جي مصيبتن کي ظاھر ڪرڻ لاءِ. ڪيترو نه حاصل ٿئي ٿو اهو چاهي جيڪو توهان وٽ ناهي ۽ اهو ڪيترو پراسرار ۽ متضاد آهي اهو دريافت ڪرڻ ته اسان آهيون ، هڪ خواهش هر وقت گم ٿيل.
خلاصو: ھڪ پوڙھو صحافي پنھنجي نوانوي ورھين جي انداز ۾ جشن ملهائڻ جو فيصلو ڪري ٿو ، پاڻ کي ھڪڙو تحفو ڏئي ٿو جيڪو کيس محسوس ڪندو ته ھو ا stillا تائين جيئرو آھي: ھڪڙو نوجوان ڪنوارو ، ۽ ان سان گڏ ”نئين زندگيءَ جي شروعات انھيءَ عمر ۾ ، جڏھن گھڻا ماڻھو مري ويندا. .
ڪوٽڙيءَ ۾ اھو لمحو ايندو آھي جڏھن ھو عورت کي پوئتي ڏسي ٿو ، بلڪل ننگو. اھو واقعو سندس زندگيءَ کي بنيادي طور تبديل ڪري ٿو. ھاڻي جڏھن ھو انھيءَ جوان عورت سان ملي ٿو ، اھو مرڻ وارو آھي ، پر انھيءَ لاءِ نه ته ھو پوڙھو آھي ، پر پيار جي ڪري. الف) ها ، منهنجي اداس ڪهاڻين جي يادگيري هوندي tellsائي ٿو ھن اڪيلي پوڙھي ماڻھوءَ جي زندگي ، ڪلاسيڪل ميوزڪ بابت پرجوش ، پالتو جانورن جو شوقين ۽ شوقينن سان رپور.
هن کان اسان willاڻنداسين ته ڪيئن هن جي س sexualني جنسي مشغلن ۾ (جيڪي ٿورا نه هئا) هن هميشه ڪجهه پئسا ڏنا بدلي ۾ ، پر هن ڪڏهن سوچيو به نه هو ته ان طريقي سان هو سچي محبت وليندو. جبرائيل گارشيا مارڪيز جو ھي ناول ھڪڙو ھلندڙ عڪس آھي جيڪو جشن ملهائي ٿو خوشيءَ ۾ مبتلا ٿيڻ ، وڏي عمر جي غلطين ۽ س all کان و ،يڪ ، happensا ٿئي ٿو جڏھن جنس ۽ پيار گڏ ٿين ٿا وجود کي معنيٰ ڏيڻ لاءِ.
اسان کي سامھون آھي ھڪڙي ظاھر سادي ڪهاڻي پر گونج سان ريل ، ھڪڙي ڪهاڻي toldائي وئي غير معمولي انداز ۽ مهارت سان tellingائڻ جي فن ۾ ته ر theو ڪولمبيا جو ليکڪ ئي قابل آھي. آخري ايڊيشن:
