ادب عظيم ليکڪن سان ڀريل آهي جيڪي سراسري پڙهندڙ لاء ٻئي قطار ۾ رهي. مان ان معياري پڙهندڙ ڏانهن اشارو ڪري رهيو آهيان ته اسين سڀ، بيسٽ سيلرز سان ڀريل، غير ضروري افسانن جي ناقابل بيان سوانح عمري يا، ان جي برعڪس، انتهائي نفيس ڪتاب جيڪي هميشه وچ ۾ ڪجهه ڇڪڻ کان سواء لطف اندوز نه ٿيندا آهن (جيڪي ويهي y ڪوفي مون کي معاف ڪجو).
اهو پڻ سچ آهي ته آخر ۾ هر شيء ذائقي جو معاملو آهي. پر ان فائنل اليڪشن ۾ هڪ يا ٻئي کي ڪافي موقعا فراهم ڪيا ويا آهن. ۽ اتي هر هڪ جي مارڪيٽنگ صلاحيتن کي لازمي اوزار فرض ڪري ٿو.
ادب جي بنيادن کي ڊاهڻ جو سوال ئي ناهي. پر اها ڳالهه مڃڻ مناسب آهي، ته جيتريون جينيئس اچي وڃن ٿا اوترو ٻيا به مشهور غيرتمنديءَ ۾ رهن ٿا. حقيقت ۾، اهو هميشه دلچسپ آهي ته هن دلچسپ ليکڪ جي پوئين دريافت کي ڳولڻ لاء. ڇا ٿيو؟ ڇا هو اڳي به سٺو ليکڪ نه هو؟
پر واپس وڃڻ وليم ايڇ گاس (يا شروع ڪريان ٿو ڇاڪاڻ ته مان سمجهان ٿو ته هن اڃا تائين پنهنجي پوسٽ ۾ ان جو حوالو به نه ڏنو هو)، هن آمريڪي ليکڪ ۾ اسان کي انعام يافته ليکڪ ملن ٿا، سرڪاري طور تي تسليم ٿيل ۽ ڪيترن ئي عظيم ليکڪن طرفان عزت ڪئي وئي آهي جهڙوڪ. Susan Sontag o فوٽر والس، پر خاموش خدا ڄاڻي ٿو ڇو ته ان ٻي تجارتي اهميت ۾.
۽ هن جو ڪم عظيم ناولن ۽ ڪهاڻين سان ڀريو پيو آهي، شايد مقامي طور تي، ڪجهه محاورن تي تمام گهڻو ڌيان ڏنو ويو، اتان کان، آمريڪا کان، پر آخر ۾ انسانيت سان ڀريل آهي ۽ عظيم ڪهاڻيڪارن پاران بيان ڪيل خوبصورت وجوديت سان. جرئتمند ۽ مضبوط وجوديت. ڪڏهن ڪڏهن مايوسي واري غزل وانگر، جيڪو تفصيل سان پتو پوي ٿو، پر مونجهاري کان سواء، اسان سڀني کي انهن ٻين ڪتابن ۾ جيڪو هرڪو پنهنجي لاء لکي ٿو، اندر اندر بند ڪري ٿو.
وليم ايڇ گاس پاران مٿي 3 تجويز ڪيل ڪتاب
Omensetter جي قسمت
XNUMX صدي جي آخر ۾، گيلان جي شهر، اوهائيو جي رياست ۾، اجنبي جو هڪ خاندان حاصل ڪيو، Omensetters. پهرين لمحن کان، هن جا رهواسي خاندان جي سربراهن جي مقناطيسي شخصيت جي تعريف ڪن ٿا، برڪٽ، ۽ قسمت جيڪو هميشه هن سان گڏ لڳي ٿو. تنهن هوندي به، سندس آمد هر ڪنهن کي چڱي طرح قبول نه ڪيو آهي. ريورنڊ جيٿرو فربر، ذهني ۽ روحاني انحطاط جي عمل ۾، پنهنجي نفرت جو مرڪز برڪٽ اومنسيٽر تي رکي ٿو.
ٻنھي جي وچ ۾ تڪرار سڄي شھر ۾ پکڙجي ويو، ان کي پوزيشن ڏيڻ، انھن نسلي نفرتن تي مبني آھي جيڪي محبت کان وڌيڪ ھلندڙ آھن، خاص طور تي جڏھن محبت سالن کان ھڪڙو جڳھ ڇڏيندي آھي، تقريبن سڀني صورتن ۾ ...
مکيه ڪردارن ۽ مڪمل ڪندڙ ڪردارن جي وچ ۾ مختلف بي ترتيبي مرڪز هڪ خاص اڳڀرائي واري مونجهاري جي حق ۾ ادا ڪن ٿا هڪ پڙهڻ لاءِ جيڪا سرحدن تي schizophrenic تاثر ۽ سچ جي وچ ۾. ڇو ته آخر ۾ ڪا به سچائي نه آهي ۽ هر شيء ان جي مطابق موجود آهي جيڪو چيو ويو آهي يا مڃيو ويو آهي. هڪ تمام دلچسپ پڙهڻ واري مشق، پيچيده پر هميشه خوشحالي وارو. ليکڪ پاڻ يا بلڪه آواز جيڪو اسان کي پلاٽ ۾ وٺي ٿو، حصو وٺي ٿو ۽ اسان کي ان بيچيني واري زندگي ۾ حصو وٺڻ جي دعوت ڏئي ٿو جيڪا غير معمولي جاء تي ويڙهاڪ طور تي منتقل ٿي رهي آهي جيئن ته اهو ويجهو آهي.
ملڪ جي دل جي دل ۾
1968 ۾ شايع ٿيڻ کان پوء، دل جي دل ۾، ملڪ جي دل جي دل ۾ آمريڪي ادب جو هڪ کلاسک بڻجي ويو ۽ هڪ ثقافتي ڪتاب جي هڪ خاص روشني کي برقرار رکيو آهي، ڪهاڻين جو هڪ مجموعو جيڪو ساڳئي وقت فاڪنر ۽ گرٽروڊ جي نثر جو وارث آهي. اسٽين جي ماڊرنزم، ۽ اهو هن جي ملڪ جي داستان کي تازو ڪري ٿو ليکڪن جهڙوڪ ڊونالڊ بارٿلم، وليم گڊس، جان بارٿ ۽ رابرٽ ڪوور جي ڪم سان.
ٻه مختصر ناول ۽ ٽي مختصر ڪهاڻيون جيڪي ٺاهيندا آهن ملڪ جي دل ۾، مڊ ويسٽ ۾ ترتيب ڏنل آهن ۽ هڪ طاقتور، افسانوي تصوير مهيا ڪن ٿا، تمام گهڻي، حقيقي آمريڪا جي. اهي تشدد، اڪيلائي، فطرت سان هڪ خاص رشتي، ۽ سڀ کان وڌيڪ، انسان جي نازڪ ۽ رشتن جي باري ۾ ڳالهائيندا آهن جيڪي هو پنهنجي ماحول سان قائم ڪري ٿو.
گاس ڪهاڻي جي حدن کي ڳولي ٿو ۽ وڌائي ٿو، لفظن سان راند ڪري ٿو ۽ انهن جي طول و عرض تائين پهچڻ لاء ادب ۾ اڃا تائين اڻڄاتل آهي. هن جو ڪم اديبن جهڙوڪ ڊيوڊ فوسٽر والس ۽ سنٿيا اوزڪ طرفان احترام ڪيو ويو آهي.
نيري بابت
اهو تصور جيڪو موجود آهي، حقيقت جي، هڪ محدود جڳهه جي ٺهڻ جو جيڪو اسان جي حالت اسان تي لاڳو ٿئي ٿو. انهن خيالن ليکڪ کي پنهنجي افسانوي خلا ۾ منتقل ڪيو. ۽ هن غير افسانوي ڪم ۾ مسئلو هڪ وڌيڪ دانشورانه، اڃا به وڌيڪ فلسفيائي سطح تي وٺي ٿو.
وليم گاس جو هي مضمون، جيڪو XNUMX صديءَ جي سڀ کان وڌيڪ اصل مان هڪ سمجهيو وڃي ٿو، هڪ سوال کان شروع ٿئي ٿو جيڪو اسان سڀني پنهنجي پاڻ کان ان موقعي تي پڇيو آهي: ڇا اهو رنگ آهي جيڪو ٻاهر نظر اچي ٿو ۽ جيڪو مان پنهنجي ذهن ۾ ڏسان ٿو - مثال طور. نيرو؟
ان سوال جو جواب ڏيڻ لاءِ، ليکڪ اسان کي نيري شين، جاندارن، اظهارن ۽ احساسن جي وچ ۾ ’سرزمين نيري‘ ذريعي وٺي ٿو - يا اهي جيڪي نيري طور سڃاتا وڃن ٿا جيتوڻيڪ اهي نه آهن. ڇاڪاڻ ته نيرو صرف هڪ رنگ ناهي، اهو هڪ لفظ آهي جيڪو هر شيء کي رنگ ڏئي ٿو جيڪو ان کي ڇڪي ٿو. اينگلو-سيڪسن جي وچ ۾، جنس نيري آهي، جنهن کي گاس هن مضمون جو گهڻو حصو وقف ڪري ٿو، ۽ ادب ۾ ان جي اڪثر بيڪار علاج لاء.
مسئلو اهو آهي ته لفظ ’ڪافي پيار نه ڪيا ويا آهن‘، ۽ اهو صرف ممڪن ٿيندو ته جنس جي جوهر کي ڪڍي سگهجي - ان جي نيري پن - انهن کي صحيح طريقي سان استعمال ڪندي. ان جي مثال ڏيڻ لاءِ، گاس ليکڪن جي متنن کي استعمال ڪري ٿو جيئن ورجينيا وولف، هينري ملر، وليم شيڪسپيئر ۽ ڪوليٽ.
