تاريخي افسانا هميشه هڪ کليل ميدان نه هوندو آهي، تنهن ڪري، تاريخدانن يا ساڳئي شعبن ۾ ٻين مشهور ڪندڙن لاءِ زرخيز ميدان. بنيادي طور تي ڇاڪاڻ ته جڏهن تاريخي افسانو لکيو ويندو آهي، ته داستان کي وڌيڪ ڪجهه ڏيڻ جو مشڪل ڪم ڪيو ويندو آهي.. ڪردارن کي زندگي ڏيڻ ۽ ڪنهن به اهڙي دور کي ٺاهڻ جي مشن کان وڌيڪ ۽ ڪجهه به گهٽ ناهي، جنهن جي باري ۾ اهو چوٿون طول و عرض ڪيو ويو آهي.
اسپين ۾ ، ليکڪ جيئن جوس لوئس ڪورل o لوئس زيوڪو. ٻيا erudition جي وچ ۾ shipwrecked آهن, انڪشاف کان سواء وڌيڪ يا سڀ کان وڌيڪ aseptic وضاحت.
جي حالت ۾ فرانسيسي مورخ آئيون جبلونڪا تاريخ کي ناول ڪرڻ لاء افسانوي ڪرڻ جي فرض جي فرض جو مطلب آخرڪار دريافتن ۽ مختلف رستن کي کولڻ جو مطلب آهي. ڇاڪاڻ ته هن جي پهرين تاريخي ناول جي اشاعت کان وٺي، جابلونڪا تمام مختلف موضوعن کي ختم ڪري ڇڏيو آهي جن کيس غير متوقع ڪاميابي حاصل ڪئي آهي، جتي اهو فرض ڪيو ويو آهي ته بيان ڪرڻ علمي تربيت کان وڌيڪ الهام جو معاملو آهي. ليکڪ جو جادو جيڪو دريافت ڪيو وڃي ٿو ان جي ابتدائي مفروضن کان پري هٽايو ويو آهي ...
Ivan Jablonka پاران مٿي 3 سفارش ڪيل ڪتاب
Laëtitia يا مردن جي پڇاڙي
ڪتابن madeاھيو آھي بدحاليءَ جو ھڪڙو بيان ڪڏهن ڪڏهن اچي و theن ٿا خوني حقيقت کان. ڪهاڻيڪار ڪيس جهڙوڪ لورا آرامپو يا ٻيا، ۽ هن معاملي ۾ Jablonka. ليکڪ جيڪي اسان کي موڪليندا آھن ، تنقيدي تحقيق ۽ تفصيل جي جذبي مان ، اھڙا واقعا جيڪي سرڪاري تحقيقات يا نيوز ڪاسٽ کان ماورا ناھن. ضروري سببن جي خدمت تي هڪ حساسيت جيڪا اسان کي اسان جي دنيا سان ملائي ٿي.
ڇاڪاڻ ته راکشس اسان جي دنيا ۾ آباد نه ٿي سگهيا آهن ۽ ڪم ڪري رهيا آهن ڄڻ ته ڪجھ به نه، ان معنى ۾ ته هر شيء اسان جي يادگيري ۾ رهي ٿي جيئن خبرن تي هڪ مختصر ٽيليويزن ڪٽ. انهن متاثرين جي يادگيري جيڪي اسان جي سماج جي بدترين شڪارين جي چنگل ۾ اچي و areن ٿا ، هڪ قابل قدر آهن ، هڪ يادگيري هڪ ڪتاب ۾ تبديل ٿي وئي ، ملاحن لاءِ هڪ انتباہ ۽ انهن سادن جو شعور جيڪو اسان کي سوچڻ کان و frequentlyيڪ بار بار هلائي ٿو.
18 جنوري 2011ع جي رات لئٽيٽيا پيريس جي عمر ارڙهن ورهين جي هئي، ان سان زيادتي ڪئي وئي، کيس قتل ڪيو ويو ۽ ان کي ٽڪرا ٽڪرا ڪيو ويو، اهو ڏوهه اخبارن تائين پهتو ۽ فرانس کي حيران ڪري ڇڏيو. هي دل ڏاريندڙ ڪتاب ان مهاڏو ڏوھ ۽ سياسي، سماجي ۽ عدالتي رد عمل جو ذڪر ڪري ٿو، پر سڀ کان مٿانهون ان ۾ قتل ٿيل ڇوڪريءَ جي ڪهاڻيءَ کي ٻيهر جوڙيو ويو آهي.
ڪئمپنگ ڪار جي ذريعي
ڪڏهن ڪڏهن ڪنهن ادب جي انتهائي چست انداز ۾ ان جي وضاحتن ۾ اختصار ۽ ان جي ترقيءَ ۾ چست، اسان پاڻ کي ڳوڙها ڳاڙيندڙ سوچن جي وزن سان محسوس ڪندا آهيون.
اهو اصل ۾ جبلونڪا جو فارمولو آهي، جيتوڻيڪ هڪ انداز کان وڌيڪ اهو لڳي ٿو ته اهو صرف انهن جي ڪهاڻين کي ٻڌائڻ جو هڪ قدرتي طريقو آهي، ان کان سواء اهي برش اسٽروڪ ڪيئن به سخت يا شديد هجن، اهي بابن کي ڳنڍڻ جي ذيلي دعوت کان پڙهندڙ تائين. منظرن، ڳالهين ۽ خاموشين کي هضم ڪرڻ لاءِ...
پر هي ڪتاب لئٽيٽيا جي ڪيس وانگر الميي جو ڪو نئون احوال نه آهي. بلڪل نه گهٽ ۾ گهٽ. ڇاڪاڻ ته جابلونڪا خاندان جو هڪ موٽر هوم ۾ سفر ننڍپڻ جي يادگيرين جي جنت ۾ نظر اچي ٿو. هن معاملي ۾ بااختيار هڪ خاندان جي آزاديء ۽ ڪميونٽي جي تصوير جي ذريعي دنيا کي ڏسڻ لاء شروع ڪيو ويو ته انهن سڀني لاء هڪ captivating يورپ جي ڏکڻ ذريعي.
پر يقيناً ليکڪ، اهڙي ذاتي ڪهاڻيءَ ۾ ان گهٽ دوستيءَ واري پاسي کي به بچائي ٿو. ڇو ته خانداني تفريحي سفر جي ان دور ۾، يقيناً سندن والدين جا انگ اکر ظاهر ٿيندا آهن، خاص ڪري سندن پيءُ جو، پنهنجي ٻارن ۾ خوشيون جلائڻ جو عزم ڪيو هو. هڪ بچپن جي جنت جنهن مان هن کي ڏک ٿيو جڏهن هن نازي هولوڪاسسٽ ۾ پنهنجي والدين کان کسي ويو ۽ جنهن تي داستان سٺو حساب ڏئي ٿو.
۽ اهو ناول آئيني جي ٻنهي پاسن جي انهن نظرن مان ٺهيل آهي، هڪ سفر جي چوڌاري جيڪو ننڍپڻ کان انتها تائين لطف اندوز ٿيو ۽ ان ئي ٻار جي پختگي ۾ بچايو ويو جيڪو ماضي کان پري انهن والدين جي يادگيري ۾ نوان تفصيل ڳولي ٿو. .
اسان جي زندگيءَ جون عظيم يادگيريون چمڪنديون آهن، شايد مثالي لمحا، پر ان اداسيءَ سان اُڀري نڪرنديون آهن ڪڏهن ڪڏهن نشي ۾. ۽ ايوان خوشيءَ جي ان وقتي اڏاوت سان وفادار آهي، يادن، خوشبوءِ، موٽر هوم تي اڏامندڙ منظرن، گفتگو، گيت ۽ ننڍپڻ ۽ پختگي جي بدلجندڙ منظرن جي وچ ۾ جمپنگ بلاگ ٺاهي. انهن سفرن مان هڪ جي باري ۾ هڪ چونڊيل ۽ افسانوي سوانح عمري، اهي خانداني مهمات جيڪي اسان جي زندگين جي ڪتاب ۾ ضروري پاسن جي طور تي نشان لڳل آهن.
نيڪ مرد
جابلونڪا جهڙي تاريخدان کان وڌيڪ ٻيو ڪو به بهتر نه آهي ته هو تاريخ ۾ عورت ذات تي غور فڪر ڪرڻ لاءِ مخلصانه مشق ڪري، انهن حدن ۽ بارن سان، جيڪي اڄ تائين پنهنجن قرضن سان گڏ پهچن ٿا.
محب وطن، نسائي انقلاب، برابري وارو سماج: هتي اهي تصور آهن جن تي ايوان جابلونڪا جو هي شاندار مضمون ڌيان ڏئي ٿو. جيڪڏهن shرڪائيندڙ ڪردار ۾ Laëtitia يا مردن جي پڇاڙي ليکڪ هڪ انتهائي ڪيس پيش ڪيو آهي ته زهريلي مردانگي ڪيتري حد تائين هلي سگهي ٿي، هتي هن مسئلي جو تاريخي، سماجي ۽ ثقافتي نقطه نظر کان وسيع تجزيو ڪيو آهي.
ڪتاب سماجن ۽ مذهبن ۾ پدرشاهي جي شروعات کي خطاب ڪري ٿو، حقيقت جي بنياد تي، پيدا ڪرڻ جي صلاحيت نه هجڻ جي ڪري، انسان سماج جي مناسب ڪنٽرول کي چونڊيو. هي پيدا ڪري ٿو زهريلي مردانگيءَ کي ، جنهن تي قابو پائڻ لازمي آهي نئين ماڊلز کي فرض ڪرڻ سان نه پر وحشت ۽ تشدد تي.
اهو هڪ حقيقي برابري واري سماج جو رستو آهي، صنفي انصاف سان، جيڪو پدرشاهي نموني کي ڇڏي ٿو. ۽ مردانگيءَ جي اها نئين تعريف عورتن جي آزاديءَ سان گڏ آهي، جهڙوڪ پيار ڪرڻ ۽ فتحون جهڙوڪ خود اطمينان ۽ واضح رضامندي. هڪ شاندار ۽ ضروري ڪتاب، جيڪو هڪ گرم موضوع کي ڊگھي نظر سان ۽ بغير ڪنهن تعصب جي حل ڪري ٿو.
