Odkryj 3 najlepsze książki Johna Fante

Inspiracja z Bukowski i uratowany dzięki temu szczególnemu mentorowi. Jan Fante Ma już w sobie coś z legendarnego autora w Ameryce poddanej najgłębszym sprzecznościom w połowie XX wieku. Dychotomia pomiędzy kwitnącym amerykańskim stylem dostatniego stylu życia a cieniami społecznymi i politycznymi; zwłaszcza w kontekście wciąż zinstytucjonalizowanego rasizmu, mafii i kryzysu gospodarczego, którego skutki pozostawały w pamięci wszystkich przez dziesięciolecia.

Łatwo sobie wyobrazić, że pisarz jako Fante, krytyczny i ironiczny, odnajdzie żyłkę w tym marnotrawnym socjopolitycznym balansie w dyskusjach z głębi życia milionów postaci, które tworzyły różnorodny społeczny kosmos.

Miasto Los Angeles jako paradygmat nowego podboju Zachodu, intensywnej przygody eldorado, projektowanej na poszukiwanie dobrobytu w ogromnym kraju, bronionym przez swoją wolność, uczyniło liberalizm gospodarczy w pierwszej kolejności. Ten sam bezlitosny liberalizm, by oddzielić każdego, kto jest pominięty w produktywnym kręgu.

Ale pomijając krótką analizę okoliczności, powieści fante Nie przestają kreować życia, zawsze ważnych postaci klasy średniej i niższej, która aspiruje do poziomu dobrobytu przewidywanego pod obecnym hasłem.

A Fante używa ironii i sarkazmu, aby wszystko zamazać, obdzierać ze skóry te sny. Wyśmiewanie takich nonsensów to pierwszy krok dla każdego szanującego się fatalisty. Wiadomo już, że pesymista to dobrze poinformowany optymista. A każda powieść, która jest satyrą, w końcu ujawnia okropną prawdę o głębokich niedoli ludzi o ustalonej pozycji.

Mimo to samo bogactwo narracyjne powieści Fantego wznosi się ponad krytykę w poszukiwaniu empatii surowego realizmu, która mówi nam o uniwersalnych postaciach wokół podstawowych emocji, takich jak miłość czy naturalnie egocentryczne ideały jednostki wystawionej na życie w społeczeństwie.

Dopiero gdy emocje i oczekiwania zostaną okrojone, budzą niezadowolenie, które może obrócić się w zatracenie, jak to się dzieje z większością bohaterów tych wyraźnie fanteńskich opowieści.

Top 3 najlepsze powieści Johna Fante

Zapytaj kurz

Arturo Bandini, najbardziej emblematyczna postać Fante i przemieniony bohater autora, który zainspirowałby Chinaskiego, alter ego Bukowskiego, odnajduje w tej powieści swoją najciekawszą linię życia.

Początkujący pisarz Bandini czeka na magiczną okazję, która czai się jak przeznaczenie, którego odnalezienie wymaga czasu. Arturo jest jeszcze młody i wciąż wierzy, że może dokończyć swoje życie jako przeklęty autor piszący historię, którą później opowie jeden z jego przyszłych biografów.

Tymczasem jego czas upływa między destrukcyjną miłością do Camilli, ogólną depresją lat 30., jego fascynującymi pomysłami między praktycznie megalomańską urojeniem, że nigdy nie kończy pisania, a podróżą przez miasto Los Angeles, w którym Bandini jest jednym z najlepszych. przegrani systemu w bankructwie gospodarczym i moralnym.

Różnica w perspektywach między głównym bohaterem a czytelnikiem, który widzi, jak Bandini konsumuje swoje życie, generuje wrażenie kwaśnego humoru, prawie czarnego na rozbieżności między rzeczywistością a postrzeganiem bohatera, które w końcu wydaje się tym samym, co może przydarzyć się każdemu. czytelnik.

Zapytaj kurz

Czekaj na wiosnę, Bandini

Na drugim miejscu w moim rankingu jakościowym twórczości Fantego znajdujemy jego debiutancką pracę. To powieść, która przybliża nas do pierwszego Bandiniego, do chłopca, który powoli staje się mężczyzną pośród poczucia nieadekwatności ze względu na swoje imigranckie pochodzenie.

Jakby tego było mało, wiemy, jak Bandini musiał przetrwać bez tej ojcowskiej miłości, która podtrzymywała resztę otaczających go chłopców. I oczywiście ślady braków.

W przypadku Bandiniego brak odniesień staje się trąbą powietrzną, która prowadzi go przez jego niekontrolowaną młodość, w przeciwieństwie do matki tak religijnej, która nie jest w stanie kontrolować syna.

Młodość Bandiniego jest tą gorzką wiosną, która zapowiada tytuł, skropiona kolorem i życiem młodości, ale zorientowana na tę ścieżkę zagłady każdego szanującego się antybohatera lub społecznego odmieńca.

Czekaj na wiosnę, Bandini

Zachód od Rzymu

Dla Henry'ego Molise miasto Rzym jest jak kotwica, która łączy go z innym typem istoty, z wyidealizowaną cywilizacją zmagającą się z nudą świata przyćmionego dla niego.

Ta odległa przeszłość ludzkości potwierdza jej smutek życia pod auspicjami zawodu pisarza, który po latach pięćdziesiątych nie deportował chwały, na którą liczyła.

Jego pies-idiota, mimo odrażającej obecności, staje się wierniejszym powiernikiem niż którykolwiek z pozostałych członków rodziny, przemieniając się w postacie, którymi nauczył się pogardzać z obrzydzenia. Powieść, której przejścia od humoru do egzystencjalnego smutku budzą mistrzowsko nakreślone kontrasty.

Prawdopodobnie jego powieść najbardziej koncentruje się na tej instytucji społecznej, jaką jest rodzina, z najbardziej surowym podejściem do współistnienia, maniaków i resentymentów.

Inne polecane książki Johna Fante

Głód

W 1994 roku Stephen Cooper, biograf Johna Fante, badacz jego twórczości i autor tego wydania, odwiedził wdowę po pisarzu, która po wielu rozmowach pozwoliła mu wejść do sekretnego pokoju, w którym znajdowały się rękopisy, szkice, numery starych czasopism i innych gazet. Wśród nich było osiemnaście pism, które pojawiły się w tym tomie, z których siedemnaście zostało opublikowanych w nieistniejących już czasopismach i od tego czasu nie było publikowanych.

W tych uratowanych tekstach widzimy ponownie jadącego Arturo Bandiniego i inne kopie ujmującej postaci. Dziecko Bandiniego, dorastający i dorosły, ze swoją pedanterią, urojeniami literackimi, naiwną przemocą, słabo strawionymi lekturami i nieodpartym poczuciem humoru, gdzieś pomiędzy absurdem a okrutnością.

Serię dopełniają dwa szkice do niedokończonej powieści o filipińskich imigrantach oraz prolog pomyślany dla Zapytaj kurz, mistrzowskiego i imponującego poematu prozą, który w tonacji tragedii podsumowuje to, co czytamy w tonacji farsy w powieściowej wersji.

John Fante pojawia się tu po raz kolejny jako wybitny spadkobierca dwóch najbardziej wyniszczających satyryków pokolenia jego dziadków, O. Henry'ego i Marka Twaina, których przewyższa zgryźliwością i sarkazmem, a przede wszystkim oszczędnością środków. Fante jest niekwestionowanym mistrzem noweli i opowiadania, potrafi malować wstrząsające, gwałtowne lub żenująco śmieszne otoczenie za pomocą dwóch lub trzech pociągnięć pędzla, a czasem tylko jednego.

5 / 5 - (10 głosów)

Zostaw komentarz

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, jak przetwarzane są dane komentarza.