Żyjemy nieustanną wybuchową kinematografią wielkich klasyków gatunku fantasy. Bardzo wygodnie (raczej oportunistycznie) przeniesione na duży ekran, aby pokazać najbardziej awangardowe efekty. Ale wielkie powieści Tolkien (bliski przyjaciel Lewisa), własne CS Lewis a nawet prąd George RR Martin, (by przytoczyć autentyczne hity kinowe) zawsze będzie zajmować wyobraźnię fanów gatunku nowych światów.
Być może w przypadku Lewisa nawet Narnia może brzmieć anegdotycznie dla czytelników innych rodzajów dzieł w twojej bibliografii, ponieważ jego twórcza żyła sięgała różnorodności scenariuszy i tematów w prezentacjach, które odnosiły się nawet do gatunku epistolarnego.
Nie chodzi o pogardę świat narnii, z siedmioma powieściami z wielkim entuzjazmem rozprzestrzeniającymi się w nowym świecie, w którym można podziwiać siłę wyobraźni tylko w jednym umyśle, ale zawsze dobrze jest zmieniać punkt ciężkości, aby zrozumieć ostateczny zamiar zawarty w kompendium globalności, tym bardziej u autora o głębokich korzeniach duchowych.
Tak więc, próbując poszerzyć ramy odniesienia, odważę się przedstawić mój wybór najbardziej reprezentatywnej postaci Lewisa, za którą gatunek fantasy ma wiele powodów do wdzięczności, ale za którą możemy zajrzeć także do wielu innych propozycji narracyjnych między fantastyczne, egzystencjalne i teologiczne.
Top 3 polecane książki CS Lewis
Listy od diabła do jego siostrzeńca
Nie ma co, jak już mówiłem, Narnię prawie każdy z nas zna, choćby tylko przelotnie z kinowego pejzażu. Nadszedł więc czas na podróż do innego wymiaru, do innego horyzontu autora zdolnego sięgnąć głębiej z humorem, nutami fantazji, a nawet pouczającym zainteresowaniem uniwersalnymi tematami nieba i piekła, Boga i demonów.
W tej książce spotykamy Scrutopo, który przychodzi, aby reprezentować diabła kuszeń Chrystusa i tych, którzy pod jego szkołą poświęcają się ofiarowaniu nam ziemskich pokus, aby zapewnić nam zatracenie.
Jednym z wybitnych uczniów Scrutopo był Wormwood, jego siostrzeniec, być może nie najlepiej uzdolniony z demonów, ale na którego barkach Scrutopo chce dźwigać rodzinną odpowiedzialność za ostatnie i tysiącletnie przedsięwzięcie piekła: zniszczenie człowieka.
Kroniki Narni 7, ostatnia bitwa
Polecenie lektury najnowszej części sagi może nie być najlepszym pomysłem. Ale jeśli trzymamy się zakresu, bez wątpienia ta powieść, która koncentruje się na długo oczekiwanym wyniku, zakłada intensywną lekturę, zimnych potów i gorączkowej lektury.
Bo wszystko jest zagrożone, po tysiącach stron, gdzie na raty rozciągał się nowy świat. Idea, że wszystko, czego dotyka człowiek, nabiera tej predestynacji do katastrofy, stanowi podstawę duchowej potrzeby jego autora.
I wygląda na to, że w Narnii wyrósł sprzeczny duch ludzki. Tak jak dzięki naszej interwencji nasz świat może zostać poprowadzony w stronę samozagłady, tak Narnia może dowiedzieć się o naszym fatalistycznym nieszczęściu. Ale są gotowi walczyć, aby koniec wszystkiego, co zbudowano, nie nadszedł...
Szkoda obserwacji
I wróćmy z Narnii przez tę samą szafę, z której weszliśmy i zatrzymajmy się przy małej perełce pisarza Piotra, człowieka małej wiary, który nie ufa Bogu.
W przypadku Lewisa wątpliwości pojawiają się, jak w wielu innych przypadkach, po stracie. On, który stracił żonę z powodu wygłodniałego raka, ponownie zadaje pytanie, które pojawiało się miliony razy pomiędzy wściekłością a rozpaczą.
Niezależnie od tego, czy jesteś wierzący, czy nie, zawsze ciekawie jest znaleźć autora gatunku tak trywialnego teoretycznie jak fantastyka, rozwiązującego wątpliwości i rozwijającego sens życia lub całkowity jego brak, gdy właśnie słowa, wszechświat, który Lewis tak dobrze opanowane w pojedynkę, że oferują najpustszą z możliwości: „samotność”.
