Wielu wielkich pisarzy opowiadań i opowiadań ma jakąś liryczną ewokację. Brief pozwala zachować równowagę między opowiadaną historią, rytmem i formą. Zestaw, który sprawia, że metafora lśni jako ostrożny symbol w kierunku większej projekcji języka, ozdobionego światłami głębi.
Moim zdaniem przekazywanie najbardziej kompletnego i złożonego pod warunkiem zwięzłości przestrzennej podkreśla narratora naprawdę zdolnego do opowiadania życia ze swoich bohaterów i scenariuszy o sumarycznej teatralności i niezaprzeczalnej konstrukcji lirycznej.
I właśnie tam pisarz lubi Samantha Schweblin, jeden z nich specjaliści bez sieci narracyjnej z którym dzielę pokolenie i do którego przyrównuję pozostałych ostatnich narratorów analogowego świata jako Oscar Sipan o Patricii Esteban Erles, pisarzy z mojego kraju, z którymi cieszyłem się tego rodzaju pokoleniową krótką narracją.
Samantha Schweblin, w taki sam sposób, jak te wspomniane powyżej, przetrwał, zdobywając wspaniałe nagrody za opowiadania, aż do naturalnego przejścia, jakim jest przejście do powieści jako uzupełnienia powołania do opowiadania, które kontynuuje na przemian swoje długoterminowe historie .
3 najlepsze polecane książki Samanty Schweklin
Odległość ratunkowa
Przejście Samanty jako narratora od krótkiego do powieściopisarza zmaterializowało się w tej powieści jako posmak melancholijnego pożegnania, bez faktycznego konstruowania wielostronicowej powieści lub stawiania czoła fabule ze sprężynami samej opowieści.
A w mniej lub bardziej poszukiwanym niezdecydowaniu cieszymy się wspaniałą opowieścią przerobioną na krótką powieść, z formalną melodią pełną metafor i przedłużeniem wątku narracyjnego, które pozwala dłużej rozkoszować się literacką ambrozją.
Samanta nie owija w bawełnę, jeśli chodzi o zaproszenie nas do przeczytania pierwszej poruszającej powieści, która konfrontuje nas z tragedią, tragedią rozbitą pomiędzy tym, co fizyczne i duchowe, pomiędzy tym, co doprowadziło Amandę do śmierci, a bólem. możliwości oddzielenia się od córki, separacji, która nigdy nie powinna przekraczać granicy dystansu ratunkowego pomiędzy matką a córką w obliczu tak wielu potencjalnych niebezpieczeństw.
To, co przydarzyło się Amandzie, zawieszone jest w przyćmionym snopie światła, historia, która wisi na uczuciach umierającej kobiety, ledwie obecnej w tej skrzynce awaryjnej...
kentuki
Zawód powieściopisarza to żmudne zadanie oczyszczenia. Może to zabrzmieć pretensjonalnie dla pisarza takiego jak ja, który sprzedał ledwie kilka tysięcy książek. Ale każdy na swoim poziomie odkrywa, ile jest w tym prawdy.
Samanta również dopracowuje wszystkie swoje wspaniałe zasoby, aby stworzyć historię, która być może w końcu stanowi ciężar, gdy chodzi o rozszerzenie historii, dodanie większej liczby rozgałęzień i więcej okoliczności. Ale dzięki tej powieści Kentuki jest jasne, że zadanie zostało wykonane.
Atomizacja powieści na różne postacie podtrzymuje tę niezbędną jedność powieści rozumianej jako taka. Idea powieści, jej wątek narracyjny, staje się tym dręczącym efektem motyla łączności, Internetu.
Poczucie, że wszystko jest na wyciągnięcie ręki, jak bogowie znikąd. A perspektywa Samanty, ucieleśnienia tej powieści, wskazuje na dziwne wrażenie posiadania wszystkiego na wyciągnięcie ręki; na deliryczną potrzebę wystawienia się na świat z wyobrażeniem tego, kim chcielibyśmy być; ryzykując podporządkowanie nas wszystkich dyktatowi tej sieci zamienionej w duchowego przewodnika ku otchłani.
Ptaki w ustach i inne historie
Tom, który podsumowuje to, co najlepsze w tej opowieści autora o genialnych zdolnościach twórczych. Nie ma lepszej książki niż ta antologia, która opisuje całe życie, światło, napięcie i śmierć, które zawiera tak wiele historii argentyńskiego pisarza.
Dwadzieścia historii ostatecznie wybranych do tej kompozycji zaprasza do intensywnej podróży do tej cudownej i dziwnej granicy, gdzie wspaniałe historie znikają tuż przed przebudzeniem. Tyle że Samantha wie, dokąd mają wrócić, żeby robić notatki, i nie ma problemu z siadaniem, żeby je szczegółowo opisać.
14 komentarzy w temacie „Trzy najlepsze książki Samanty Schweblin”