Najbardziej rozpoznawalny z braci Singer skupia się na pełnym szacunku szacunku wobec literatury w języku jidysz, literatury zawieszonej w czasie, w XX wieku, będącym kulminacją prześladowań i antysemityzmu od krańca do krańca Europy i świata.
Później pojawiło się wielu innych narratorów odległych żydowskich ewokacji, ale już w innych językach, takich jak Philip Roth a nawet Paul Auster. Ale ta narracja, która nawet w swoim tłumaczeniu utrzymuje aromat żydowskiej idiosynkrazji, pozostała zakotwiczona w ostatnich i chwalebnych przedstawicielach, takich jak bracia Singer, kierowani przez Izaaka.
Jego książki postrzegane są jako tysiącletni chronowizjer świata złożony z wędrujących duchów kierowanych najistotniejszymi pragnieniami wyzwolenia. Nic nie jest lepiej bronione za wszelką cenę niż to, co czuje się jako własne, gdy zostaje się pozbawionym wszystkiego. Nie ma silniejszego zaangażowania niż wytrwanie w tożsamości zagrożonej śmiercią.
Jest to los człowieka doskonale odzwierciedlony w stawaniu się Żydem i jego języku. Więc przeczytaj do Isaac Bashevis Singer to coś więcej niż tylko ćwiczenie z czytania.
3 najlepsze polecane książki Isaaca Bashevisa Singera
Rodzina Moskatów
„Byt” to nie „bycie”, jak słusznie upiera się przy różnicowaniu języka hiszpańskiego. W rzeczywistości jedna koncepcja jest oddalona od drugiej o lata świetlne, jakby krążyła po jakichś możliwych antypodach wszechświata. Żydowskim faktem w historii jest ten niezniszczalny „byt”, który znajdujemy w tej powieści pokoleń, które są tak samo odmienne, jak identyczne, pomimo zmian na dobre lub na fatalne.
Bo poza przestrzenią, w której „jest się”, daleko ponad wszelkimi wyrządzonymi szkodami i próbami eksterminacji, zawsze istnieje, w tym przypadku, bycie Żydem.
Rodzina Moskatów to wspaniała kronika Żydów warszawskich od początku XX wieku do chwili, gdy w 1939 r. Niemcy przystąpili do okupacji miasta: ewokacja społeczeństwa i kultury, które przed katastrofą byłyby zdewastowane.
Pojawiają się w nim wszystkie warstwy złożonego społeczeństwa, zamieszkanego przez silne osobowości: mistycznych filozofów, biznesmenów, zagorzałych syjonistów, tradycjonalistycznych rabinów, marginalnych malarzy. Portret tej cywilizacji, łączącej starożytne obyczaje i nowoczesność, jest niezwykle bogaty, zarówno ze względu na różnorodność postaci z kilku pokoleń, jak i intensywność, z jaką są opisywane.
Niewolnik
Nawet najbardziej przyjętą tradycję i wnętrze autora takiego jak Isaac Singer można skonfrontować w powieści z jej najbardziej wyraźnymi sprzecznościami. W tej powieści historycznej, być może jeszcze bardziej starożytnej, aby kontrast był bardziej widoczny, zanurzamy się w krystalicznej iluzji istoty ludzkiej, aby wszystko płynęło jak koryto rzeki na wiosnę. Tyle że nikt nie jest w stanie patrzeć na płynącą rzekę bez tęsknoty za tą kąpielą, która nigdy się nie powtórzy i której innym należy odmówić.
Setki społeczności żydowskich zostało zniszczonych przez Kozaków ukraińskich w XVII-wiecznej Polsce. Jacob, kulturalny i pobożny człowiek, mieszkaniec miasta Josefov, ucieka przed masakrami, ale zostaje schwytany przez bandytów, a później sprzedany jako niewolnik rolnikowi w miasteczku położonym w górach.
To tam, zamieniony już w stajennego chłopca, poznaje Wandę, córkę swojego pana, w której zakochuje się do szaleństwa. Ale ówczesne prawa, zarówno polskie, jak i żydowskie, uniemożliwiają miłość obojga, a także ich małżeństwo.
Niewolnik to zdumiewająca powieść, w której gwałtownie ukazuje udręki człowieka, który stara się uciec z szorstkich więzów, które go przygniatają.
Opowieści
Zawsze mówię. Każdy pisarz musi zostać skonfrontowany z historią lub opowieścią. Są tacy, którzy traktują to jako naturalne wyzwanie, jako proces w kierunku dłuższych narracji. Inni natomiast pojawiają się później, jako tymczasowy przystanek do następnej powieści lub eseju.
W przypadku Singera historia przebiegała równolegle, z naturalnością kogoś, kto robi to tylko po to, by opowiadać historie.
Antologia czterdziestu siedmiu opowiadań wybranych przez autora, wielkiego przedstawiciela literatury jidysz, w której znajdują się m.in. jego najsłynniejsze opowiadania: „Gimpel Głupek”, „Spinoza na Mercado” i „Przyjaciel Kafki”.
Czterdzieści siedem opowiadań w tej antologii, wybranych przez samego Bashevisa Singera z łącznej liczby prawie stu pięćdziesięciu, obejmuje te zawarte w pierwszej i obecnie klasycznej kompilacji „Gimpel, the fool” z 1957 r. oraz te opublikowane do 1981 r. .
W tej antologii znajdują się nadprzyrodzone opowieści, takie jak „Táibele y su demonio” i „El violinista muerto”; realistyczne obrazy z życia w Warszawie i na sztetleju z Europy Wschodniej, takie jak klasyki „Przyjaciel Kafki” i „Spinoza ulicy Targowej”; a także „Stara miłość” i „Zjazd”, które opowiadają o Żydach przesiedlonych ze starego świata do nowego, ze wschodniej części Nowego Jorku po Kalifornię i Miami.
Niektóre historie, które przedstawiają mity i światopogląd kultury, która została unicestwiona podczas II wojny światowej. Te strony rozgrywają się w nadprzyrodzonym, dzikim, ujmującym i niepokojącym wszechświecie, czerpiącym tyleż z ustnych tradycji życia społeczności żydowskich na wsiach w Polsce w latach przed wybuchem wojny, co z mrocznych obsesje i troski cudownego umysłu jego autora.
