Trzy najlepsze książki wielkiego Toma Sharpe’a

W połowie drogi pomiędzy John Kennedy toole y Charles Bukowskii biorąc to, co najlepsze z każdego z nich, znajdujemy Tom ostrzy Menedżer opowiadać Brytyjczykom życie jako rodzaj groteski z południowoafrykańskimi wspomnieniami, a nawet latynoskimi wspomnieniami, gdy zakończył swoje dni w Gironie, mieście Llafranch.

Nie popadając w skrajne kpiny z Ignatiusa Naprawdę, wspaniałej postaci Kennedy’ego Toole’a w „Konfederacji osłów”, ani nie zanurzając się w kwaśnym humorze oraz żrącej, brudnej i lekceważącej wizji świata Henry’ego Chinaskiego, alter ego Charles Bukowski, wielki Tom Sharpe umiał rozłożyć w większości swoich dzieł wszystkie te etykietki moralnej wyższości, a nawet edukacyjnej, którymi chełpiły się klasy zamożne z pewną nadaktywnością kulturową.

Nie ma nic lepszego niż antropolog do przeprowadzenia literackiej analizy świata, w którym żył, społeczeństwa zawsze poruszonego jego intensywnymi sprzecznościami między pozorami a ostatecznymi motywacjami…

A dlaczego nie zrobić tego z humorem? Dlaczego by nie krzyknąć ponownie, że cesarz jest nagi ku zdumieniu ludu? Z tym żrącym punktem, który towarzyszy dojrzałemu humorowi, który wraca ze wszystkiego, Tom Sharpe nas stworzył i sprawia, że ​​cieszymy się z postacie takie jak Wilt, z pewnością bohater nie tak ceniony, jak powinien, na wysokości największych.

Tutaj ratuję tom z lipca 2020, który gromadzi wszystko, co Sharpe napisał o swoim wielkim Wilcie:

Głównie dzięki Wiltowi, ale także wielu innym bohaterom innych sag, Tom Sharpe był w stanie przedstawić nam historię, która wskazywała na policję lub tajemnicę, aby w końcu wyposażyć historię w zabawny humor, z odrobiną goryczy, która może pozostań po śmiechu z nieszczęść człowieka..

Top 3 polecane powieści Toma Sharpe'a

Więdnąć

Jak mówię, Wilt to typ z drugiej strony zwierciadła naszej rzeczywistości, postać, która powinna zajmować pierwsze miejsce w kramach, gdzie wyobraźnia tak wielu pisarzy układa swoje dzieła tak, by kończyli się kontemplacją świata. A Don Kichot, Ignatius Naprawdę, Gregorio Samsa czy Max Estrella nie śmieją się, obserwując śmieszność rzeczywistości, tę konstrukcję subiektywnych woli, popędów i sprzeczności pogrzebanych niczym ofiary odrębnej powieści.

Tak czy inaczej, pomijając dygresje, w tej powieści spotykamy ekscentrycznego Wilta dokładnie w tym momencie, w którym w końcu daje upust wszystkim swoim dziwactwom, w chwili wyzwolenia, w której Wilt odkrywa, że ​​nie warto kontynuować tej farsy. nadmuchiwana lalka, która, jeśli dobrze pamiętam, wygląda na pochowaną w tej samej szkole, w której pracuje Wilt, lub u kilku policjantów oszołomionych szczęściem człowieka na skraju katastrofy, zachęca nas do śmiechu z absurdu, o którym mówiłem wcześniej . .

Groteska rozprzestrzeniła się w systemie edukacyjnym pod pretekstem profesora Wilta w pełnej okazałości. Ogólnie rzecz biorąc, jest to scenariusz o śmieszności, który można rzutować na każde środowisko, choć w tym przypadku skupiający się na klasowej Anglii. Powieść o zmienności zasad, na które wskazywał Groucho Marx, a jeśli te zasady Ci się nie podobają, zawsze możesz sięgnąć po inne...

Wielkie śledztwo

Z kakofonii bohatera o nazwisku Frederick Frensic wchodzimy w powieść o dosadności świata kultury i literatury.

Przemysł Księgarski jest domem dla najdziwniejszych istot, poruszanych wszelkiego rodzaju impulsami, od seksualnych po ojcowskie. Kiedy agent literacki Frederick Fensic czyta powieść „Pauza, o ludzie, przed dziewicą”, tytuł, który nigdy nie zachęcałby do czytania i który w końcu staje się dziełem, które Frederick określa jako szczyt narracji.

Dopiero po rękopisie spotyka autora, który nie chce zdradzić swojego nazwiska. I oczywiście cała sprawa staje się prawdziwą gratką dla wszystkich potworów w branży napędzanej interesami reputacyjnymi, za którymi kryją się potrzeby finansowe i które kryją w sobie niewypowiedzianą żądzę zysku, dzięki której można podbić świat kultury. Kiedy więc wokół tej książki i jej publikacji pojawia się szereg bohaterów, cieszymy się ze spotkań zarówno bolesnych, jak i zabawnych, z postaciami, które nie umniejszają się nawzajem swoją humorystyczną wielkością śmieszności i są w stanie zabijać, palić lub strzelanie do kogokolwiek, aby zdobyć odrobinę chwały, na którą według niego zawsze zasługiwał.

Przerażający Blott

Mógłbym zakończyć ten ranking dowolną kontynuacją Wilta, ale nigdy nie zaszkodzi zagłębić się w głąb bibliografii autora, aby dalej znajdować nowe scenariusze, które zapewniają świeże powietrze i odkrywają wirtuoza humoru otwartego na większą gamę bardziej niesamowitych opcji.

W dużej mierze sukces narracyjny Sharpe'a polega na jego komicznej rewizji tragizmu, na jego łatwości w przedstawianiu humorystycznych i krytycznych wątków.Trójkąt między Lay Maud, jej mężem Sir Lynchwoodem, który zostawia Sir w bagażniku, gdy tylko wyjeżdża. domu, a ogrodnik Blott, który wyraża na Lay Maud swoje najgłębsze pragnienia dobrobytu i przyjemności, wskazuje na jedną z tych komicznych implozji, które kończą się przerażonym społeczeństwem z sumą wydarzeń i nieprzyzwoitości, które podnoszą ich morale i przygotowują na współczesne palenie czarownic, które może je wszystkie zakończyć.

Inne polecane książki Toma Sharpe'a…

wady przodków

Historia zaczyna się w dniu, w którym angielski potentat postanawia uwolnić swoje pokręcone zło i skierować je przeciwko nikomu innemu niż swoim własnym krewnym i partnerom międzynarodowej korporacji, której przewodniczy. Skorzysta w tym celu z usług teoretycznie będącego jego głównym wrogiem, profesora uniwersytetu o lewicowej ideologii i zauważalnej naiwności w sprawach życiowych, któremu zleca napisanie historii swojej rodziny.

Ale jeśli początek jest już szalony, rozwój będzie szalony. Automatyczny wózek inwalidzki, z którego korzysta stary Lord Petrefact, zacznie żyć własnym życiem; Profesor poczuje się podniecona erotycznie przez podnormalnego mężczyznę, który ozdabia swoją kuchnię zdjęciami muskularnych mężczyzn; Ktoś popełni przestępstwo nieumyślnie i wszystko będzie wskazywało na osobę niewinną.

A to tylko krótkie podsumowanie serii absurdów, które następują po sobie w tej opowieści o makiawelicznej zemście i tłumionych namiętnościach, zamieszaniu i niepowodzeniach, upadkach i katastrofach, w której Tom Sharpe udowadnia, że ​​jest w szczytowej formie, tak samo zdolny jak on jest zawsze tkanie najdzikszej fabuły i doprowadzanie jej do najbardziej skandalicznego końca.